"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ:Ceza Dairesi
SAYISI : 2023/557 E., 2023/1312 K.
SUÇLAR : Neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama, tehdit, hakaret
HÜKÜMLER: İstinaf başvurusunun esastan reddi, istinaf başvurusunun reddi kararları
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: Kısmi ret, kısmi temyiz isteminin esastan reddi ile hükmün onanması
İlk Derece Mahkemesince sanık hakkında hakaret suçundan verilen beraat kararı yönünden katılan Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı vekilinin istinaf isteminin 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun (5271 sayılı Kanun) 279/1-(b) maddesi uyarınca reddine dair kararın itirazı kabil kararlardan olup, temyizinin mümkün olmadığı anlaşılmıştır.
İlk Derece Mahkemesince sanık hakkında tehdit suçundan verilen beraat kararı ile istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesince verilen esastan ret kararı dikkate alındığında 5271 sayılı Kanun'un 286/2-(g) maddesi uyarınca hükmün temyizinin mümkün olmadığı belirlenmiştir.
İlk Derece Mahkemesince sanık hakkında neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçundan kurulan hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Kanun'un 286/1. ve 286/2-(b) maddeleri gereği temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereğince temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Çeşme 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 17.03.2022 tarihli ve 2020/108 Esas, 2022/187 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında katılana karşı neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun (5237 sayılı Kanun) 86/1, 86/3-(e), 87/1-(a), (d), 87/1-son ve 53/1 maddeleri uyarınca 5 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
2. İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin, 04.05.2023 tarihli ve 2023/557 Esas, 2023/1312 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik katılan Bakanlık vekili ve sanığın istinaf başvuruları üzerine 5271 sayılı Kanun’un 280/1. maddesi yarınca duruşmalı yapılan inceleme neticesinde aynı Kanun’un 280/2. maddesi uyarınca İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılmasıyla sanık hakkında katılana karşı neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçundan 5237 sayılı Kanun'un 86/1, 86/3-(e), 87/1-(a), (d) ve 53/1 maddeleri uyarınca 6 yıl 24 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı vekilinin temyiz istemi özetle; 5237 sayılı Kanun’un 87/3. maddesi uyarınca artırım yapılması, temel cezanın en üst hadden belirlenmesi, katılan Bakanlık lehine vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğine ilişkindir.
III. GEREKÇE
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan ve dosya kapsamına göre yeterli olduğu anlaşılan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, dosyada mevcut delillerin isabetli şekilde değerlendirildiği, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, katılanın yaşamsal tehlike, organ işlev zayıflaması ve kemik kırığı oluşacak şekilde yaralandığı olayda birden fazla nitelikli hal ihlalinin 5237 sayılı Kanun'un 61. maddesindeki ölçütler ve aynı Kanun'un 3. maddesindeki cezada orantılılık ilkesi gereğince ancak temel cezanın belirlenmesinde alt sınırdan uzaklaşma nedeni yapılabileceği, yalnızca en ağır cezayı gerektiren kanun maddeleri gereğince cezada artırım yapılması gerektiği gözetildiğinde Mahkemece 5237 sayılı Kanun'un 87/3. maddesine göre ayrıca artırım yapılmamasında isabetsizlik bulunmadığı, temel cezanın hakkaniyete uygun ve orantılı şekilde alt sınırdan uzaklaşılarak dosya kapsamına uygun şekilde belirlendiği, katılan Kurum lehine vekalet ücretine hükmedildiği anlaşıldığından, ileri sürülen temyiz sebeplerinin incelenmesinde hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
IV. KARAR
A. Sanık Hakkında Hakaret Suçundan Kurulan Hüküm Yönünden
Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın temyizi kabil olmayıp, itiraza tabi olduğu anlaşılmakla; 5271 sayılı Kanun'un 264/1. maddesi uyarınca kanun yolu ile merciinde yanılma, başvuranın haklarını ortadan kaldırmayacağından, aynı maddenin ikinci fıkrasına göre itirazı incelemeye yetkili ve görevli mahkemeye iletilmek üzere, dosyanın oy birliğiyle İNCELENMEKSİZİN İADESİNE,
B. Sanık Hakkında Tehdit Suçundan Kurulan Hüküm Yönünden
5271 sayılı Kanun’un 286/2-(g) maddesinde yer verilen; “On yıl veya daha az hapis cezasını veya adlî para cezasını gerektiren suçlardan, ilk derece mahkemesince verilen beraat kararları ile ilgili olarak (…) istinaf başvurusunun esastan reddine dair kararları”nın temyiz incelemesine tabi olmadığına ilişkin düzenleme ile incelemeye konu suçun, aynı Kanun’un 286/3. maddesi kapsamında da bulunmadığı dikkate alındığında, katılan Bakanlık vekilinin temyiz isteminin, 5271 sayılı Kanun’un 298/1. maddesi uyarınca, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle REDDİNE,
C. Sanık Hakkında Neticesi Sebebiyle Ağırlaşmış Yaralama Suçundan Kurulan Hüküm Yönünden
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin, 04.05.2023 tarihli ve 2023/557 Esas, 2023/1312 Karar sayılı kararında katılan Bakanlık vekilince öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289/1. maddesi ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302/1. maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/1. maddesi uyarınca Çeşme 2. Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
19.12.2024 tarihinde karar verildi.