"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2020/530 E., 2023/481 K.
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260/1 maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Konya 13. Asliye Ceza Mahkemesinin, 02.06.2016 tarihli ve 2016/205 Esas, 2016/475 Karar sayılı kararı ile sanık ... hakkında mağdur ...'e yönelik kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86/1, 87/3, 62/1 ve 58. maddesi uyarınca 1 yıl 3 ay hapis cezası
ile cezalandırılmasına ve cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine, karar verilmiştir.
2. Konya 13. Asliye Ceza Mahkemesinin, 02.06.2016 tarihli ve 2016/205 Esas, 2016/475 Karar sayılı kararının sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 06.10.2020 tarihli ve 2020/10668 Esas, 2020/12740 Karar sayılı kararı ile "eksik araştırma, haksız tahrikin tartışılması zorunluluğu, tekerrüre esas alınan ilamın hatalı belirlenmesi, yargılama giderleri ve hak yoksunlukları" nedenleriyle bozulmasına karar verilmiştir.
3. Bozma üzerine, yeniden yargılama yaparak bozmaya uyulmasına karar veren Konya 13. Ağır Ceza Mahkemesinin, 06.07.2023 tarihli ve 2020/530 Esas, 2023/481 Karar sayılı kararı ile sanık ... hakkında mağdur ...'e yönelik kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı TCK'nın 86/1, 87/3, 29, 62/1, 53/1-2-3 ve 58/7 maddeleri uyarınca 5 ay 25 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine, karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteği; sübuta ve beraat kararı verilmesi gerektiği’ne, vesaire ilişkindir.
III. GEREKÇE
1. Olay tarihinden önce sanığa borç para veren mağdurun olay günü kıraathane işleten sanığın yanına giderek borcunu istemesi üzerine sanığın mağduru beden yoluyla Konya Adli Tıp Şube Müdürlüğünce tanzim olunan 18.02.2021 ve 20.03.2023 tarihli raporlara göre basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek nitelikte olmayacak ve mağdurda saptanan kırığın hayat fonksiyonlarını orta (2) derecede etkileyecek nitelikte yaraladığı olayda;
2. Tartışma ve sonrasındaki kavgada ilk haksız hareketin hangi taraftan geldiği belirlenemediğinden, 5237 sayılı Kanun'un 29 uncu maddesi uyarınca sanık lehine asgari oranda indirim uygulanması yerine 1/2 oranında indirim yapılarak eksik ceza tayini, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
3. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların haksız tahrikte indirim oranına ilişkin eleştiri dışında doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın yerinde görülmeyen temyiz sebepleri reddedilmiştir.
4. Konya 13. Asliye Ceza Mahkemesinin, 06.07.2023 tarihli ve 2020/530 Esas, 2023/481 Karar sayılı kararında, Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 06.10.2020 tarih ve 2020/10668 Esas, 2020/12740 Karar sayılı bozma ilamında 4 numaralı bentte belirtilen bozma nedeninin gereğinin yerine getirilmediği anlaşıldığından Yargıtay tarafından düzeltilmesi mümkün görülen tekerrüre esas alınan ilam ve eleştiri nedeni dışında bir hukuka aykırılık görülmemiştir.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Konya 13. Asliye Ceza Mahkemesinin, 06.07.2023 tarihli ve 2020/530 Esas, 2023/481 Karar sayılı kararına yönelik sanığın temyiz istemi yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322. maddesi gereğince, hükümde hak yoksunluklarının uygulanmasına ilişkin fıkradan sonra gelen bölümün çıkartılarak yerine, "Sanığın adlî sicil kaydına konu Konya 3. Asliye Ceza Mahkemesinin, 23.02.2007 tarihli ve 2004/511 Esas ve 2007/129 Karar sayılı ilâmı ile verilen ve 16.02.2011 tarihinde kesinleşen ilâmı nedeniyle mükerrir olduğu anlaşıldığından, sanık hakkında hükmolunan hapis cezasının 5237 sayılı Kanun'un 58/6-7 maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına, ancak ilk hüküm sadece sanık tarafından temyiz edildiğinden 1412 sayılı CMUK'un 326/son maddesi uyarınca infazda hatalı olarak tekerrür nedeniyle oluşan lehe durumun nazara alınmasına" ibarelerinin yazılması suretiyle hükmün, Tebliğname’ye kısmen uygun olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
25.06.2024 tarihinde karar verildi.