"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/617 E., 2016/301 K.
SUÇ : Kasten yaralama, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet, ceza verilmesine yer olmadığına
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Düzelterek Onama
Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanun’un (1412 sayılı Kanun) 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanun’un 260. maddesinin 1. fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmiştir.
I. HUKUKÎ SÜREÇ
Simav Asliye Ceza Mahkemesinin, 15.08.2015 tarihli ve 2015/617 Esas, 2016/301 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında, silahla kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86. maddesinin 2. fıkrası, 86. maddesinin 3. fıkrasının (e) bendi, 62. maddesinin 1. fıkrası, 51. maddesi uyarınca 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, cezanın ertelenmesine, 1 yıl denetim süresi belirlenmesine, hakaret suçundan ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz sebepleri lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine ilişkindir.
III. GEREKÇE
1. Mağdur ve sanıkların birbirlerini daha önceden tanıdıkları, olay sırasında alkollü oldukları, karşılaşmaları üzerine karşılıklı hakaret ettikleri daha sonra ellerindeki bira şişeleri ile birbirlerini basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek nitelikte yaraladıkları kabul edilmiştir.
2. İleri sürülen iddia ve savunmaların toplanan ve dosya kapsamına göre yeterli olduğu anlaşılan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükmün denetime olanak verecek şekilde yeterli gerekçeyi içerdiği, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, alınan raporların yeterli ve hüküm kurmaya elverişli olduğu, sanıkların eyleminin silahla kasten yaralama suçunu oluşturduğuna dair takdir ve değerlendirmede isabetsizlik görülmediği, takdiri indirimin Mahkemenin takdir yetkisi kapsamında, yasal, yerinde ve yeterli gerekçelerle uygulanmasına karar verildiği anlaşılmakla sanığın yerinde görülmeyen temyiz sebepleri reddedilmiştir.
3. Sanık hakkında ceza verilmesine yer olmadığına dair kararın dayanağı olan 5271 sayılı Kanun'un 223/4-c maddesinin uygulama maddesi olarak gerekçeli kararda gösterilmesi gerektiğinin gözetilmemesi hukuka aykırı bulunmuşsa da bu aykırılığın Yargıtay tarafından giderilmesi mümkün görülmüştür.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde (3) numaralı bentte açıklanan nedenle Simav Asliye Ceza Mahkemesinin 28.04.2016 tarihli ve 2015/617 Esas, 2016/301 Karar sayılı kararına yönelik sanığın temyiz istemi yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322. maddesi gereği (1) numaralı hüküm fıkrasından "maddesi" ibaresi çıkarılarak yerine "ve CMK'nin 223/4-c maddeleri" ibaresi eklenmesi suretiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE
24.06.2024 tarihinde karar verildi.