Logo

1. Ceza Dairesi2023/9211 E. 2024/4358 K.

Yapay Zeka Özeti

Uyuşmazlık: Sanığın kasten yaralama suçundan mahkumiyetine ilişkin hükmün yasaya uygun olup olmadığı.

Gerekçe ve Sonuç: Sanığın eyleminin mağdurda yaralanmaya neden olduğunun sabit olması, delillerin hükümde değerlendirilmiş olması, cezanın yasal dayanaklarının doğru uygulanmış olması ve takdiri indirimin yerinde kullanılmış olması gözetilerek yerel mahkeme hükmünün onanmasına karar verilmiştir.

Karar Metni

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

SAYISI : 2021/418 E., 2022/198 K.

SUÇ : Kasten yaralama

HÜKÜM : Mahkûmiyet

TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ

1. Uludere Asliye Ceza Mahkemesinin, 15.01.2016 tarihli ve 2015/156 Esas, 2016/15 Karar sayılı kararının sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairesinin, 07.09.2021 tarihli ve 2021/9682 Esas, 2021/11803 Karar sayılı kararı ile yetersiz rapor ve ceza miktarının yanlış hesaplanmasından bozulmasına karar verilmiştir.

2. Uludere Asliye Ceza Mahkemesinin, 16.06.2022 tarihli ve 2021/418 Esas, 2022/198 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86 ıncı maddesinin birinci fıkrası, 86 ncı maddesinin üçüncü fıkrasının (e) bendi, 87 inci maddesinin üçüncü fıkrası, 62 nci maddesinin birinci fıkrası ve 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca 1 yıl 5 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ

Sanığın temyiz isteği özetle; verilen kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkindir.

III. GEREKÇE

1.Sanık ...'in ağabeyinin olay tarihinden önce mağdur ...'in kız kardeşini öldürmesi sebebiyle taraflar arasında husumet bulunduğu, olay günü mağdur ile sanığın karşılaştıkları, önceki husumetin etkisi ile tartışma yaşadıkları, tartışma esnasında sanık ...'in ele geçirilemeyen ancak doktor raporları ile kullandığı sabit olan sert bir cisim ile mağdurun vücudunun çeşitli yerlerine vurduğu ve alınan doktor raporuna göre mağdurda orta iki (2) derece kemik kırığı olacak şekilde kasten yaraladığı anlaşılmıştır.

2.İleri sürülen iddia ve savunmaların toplanan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, alınan raporların yeterli ve hüküm kurmaya elverişli olduğu, mağdurun adli raporuna yansıyan yaralanması dikkate alındığında belirlenen temel cezanın yerinde olduğu, dosya içeriğinden mağdurdan sanığa yönelen ve haksız tahrik oluşturan bir eyleme rastlanmadığı, takdiri indirimin Mahkemenin takdir yetkisi kapsamında, yasal, yerinde ve yeterli gerekçelerle uygulanmasına karar verildiği anlaşıldığından anılan temyiz sebeplerinin incelenmesinde hukuka aykırılık bulunmamıştır.

IV. KARAR

Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Uludere Asliye Ceza Mahkemesinin, 16.06.2022 tarihli ve 2021/418 Esas, 2022/198 Karar sayılı kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

11.06.2024 tarihinde karar verildi.