"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2022/1290 E., 2023/1315 K.
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun esastan reddi kararı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz başvurusunun esastan reddi ile hükmün onanması
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286/1. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü;
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. İstanbul 35. Ağır Ceza Mahkemesinin, 29.06.2022 tarihli ve 2021/391 Esas, 2022/252 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten öldürmeye teşebbüs suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 81/1, 35/2, 62/1 ve 53. maddeleri uyarınca 8 yıl 4 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına;
2. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 27.10.2023 tarihli ve 2022/1290 Esas, 2023/1315 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik sanık müdafiinin istinaf başvurusunun 5271 sayılı Kanun’un 280/1.a maddesi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz sebepleri özetle; eksik incelemeye ve suçun vasfına ilişkindir.
III. GEREKÇE
1. Sanığın annesi ile mağdurun aynı iş yerinde çalıştıkları, sanık ve mağdurun da birbirlerini tanıdıkları, annesi ile mağdurun gönül ilişkisi olduğundan şüphelenen sanığın bu hususu mağdurla konuştuğu ve böyle bir ilişkinin olmadığını söyleyen mağdura sanığın inanmadığı, olay günü sanığın ilk önce mağdurun aracının camına taş attığı, mağdurun dışarı çıkması üzerine de ele geçmeyen makasla mağduru yaraladığı anlaşılmıştır.
2. Yargılama sürecine ilişkin işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, eksik araştırma bulunmadığı aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan ve dosya kapsamına göre yeterli olduğu anlaşılan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükmün denetime olanak verecek şekilde yeterli gerekçeyi içerdiği, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, alınan raporların yeterli ve hüküm kurmaya elverişli olduğu, mağdurdan kaynaklanan ve haksızlık niteliği taşıyan eylemin bulunmadığı anlaşılmakla sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin incelenmesinde bozma nedeni dışında hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
3. Dosya içeriğine göre; sanık ile mağdur arasında öldürmeyi gerektiren bir husumet bulunmadığı, mağdurun daha önce anlaşmazlık konusunu sanık ile konuştuğu ve birbirlerine sarıldıkları, mağdurda hayati tehlike oluşturacak nitelikte yaralanma bulunmadığı, suçta kullanıldığı belirtilen makasın küçük uçlu bir makas olduğu ve vücuda girmekle kırıldığı dikkate alındığında sanığın eyleme bağlı olarak ortaya çıkan kastının yaralamaya yönelik olduğu anlaşılmakla kasten yaralama suçundan hüküm kurulması gerekirken, suçun niteliğinde hataya düşülerek kasten öldürmeye teşebbüs suçundan hüküm kurulması hukuka aykırı bulunmuştur.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde (3) numaralı paragrafta açıklanan nedenle sanık müdafiinin temyiz istemi suç vasfı yönünden yerinde görüldüğünden İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 27.10.2023 tarihli ve 2022/1290 Esas, 2023/1315 Karar sayılı kararının 5271 sayılı Kanun’un 302/2. maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/2.a maddesi uyarınca İstanbul 35. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
14.04.2025 tarihinde karar verildi.