Logo

1. Ceza Dairesi2024/1056 E. 2024/5987 K.

Yapay Zeka Özeti

Uyuşmazlık: Sanık hakkında neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçundan verilen cezanın miktarı ve haksız tahrik indiriminin uygulanması hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.

Gerekçe ve Sonuç: Sanık hakkında verilen cezanın belirlenmesinde suçun işleniş biçimi, meydana gelen zarar ve sanığın kastının yoğunluğu gibi hususlar değerlendirilerek alt sınırdan uzaklaşmayı gerektirecek bir neden bulunmadığı, haksız tahrik hükümlerinin uygulanmasında ise ilk haksız eylemin kim tarafından gerçekleştirildiğinin ispatlanamaması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun yerleşik içtihatları gözetilerek, istinaf mahkemesince verilen hükmün onanmasına karar verilmiştir.

Karar Metni

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ:Ceza Dairesi

SAYISI : 2021/1123 E., 2021/1966 K.

SUÇLAR : Hakaret, tehdit, neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama

HÜKÜMLER: İstinaf başvurularının esastan reddi ve düzeltilerek esastan reddi kararları

TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: Kısmi ret, kısmi temyiz başvurularının esastan reddi ile hükmün onanması

Hakaret ve tehdit suçlarından kurulan hükümler yönünden; Sanığa isnat edilen hakaret ve tehdit suçları için öngörülen cezaların türü ve miktarları dikkate alınarak sanık hakkında İlk Derece Mahkemesi tarafından, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 223/2-e maddesi uyarınca verilen beraat kararlarının istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesince verilen esastan ret kararları ve bu kararlara yönelik temyizin niteliği karşısında; 5271 sayılı Kanun'un 286/2-g maddesi uyarınca hükümlerin temyizinin mümkün olmadığı belirlenmiştir.

Neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçundan kurulan hüküm yönünden; İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Kanun'un 286/1. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz istemlerinin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçelerinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz istemlerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ

1. İstanbul Anadolu 25. Asliye Ceza Mahkemesinin, 04.03.2021 tarihli ve 2020/324 Esas, 2021/46 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86/1, 86/3-e, 87/1-c, 87/1-son, 29/1, 62/1, 53/1. maddeleri uyarınca 2 yıl 13 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına,

2. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesinin, 29.06.2021 tarihli ve 2021/1123 Esas, 2021/1966 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik katılan vekili ve sanık müdafiinin istinaf başvurularının 5271 sayılı Kanun’un 303/1-f ve 280/1-a maddeleri uyarınca hükmün altıncı paragrafında yer alan "2 yıl 13 ay 15 gün hapis" ibaresi çıkarılarak yerine "3 YIL 1 AY 15 GÜN HAPİS" ibaresinin eklenmesi suretiyle düzeltilerek esastan reddine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ

1.Katılan vekilinin temyiz sebepleri özetle; temel cezanın alt sınırdan tayini ve haksız tahrik hükümlerinin uygulanmasının hukuka aykırı olduğuna, sanığın atılı suçtan en ağır şekilde, üst sınırdan ve indirim hükümleri uygulanmaksızın cezalandırılması gerektiğine,

2. Sanık müdafiinin temyiz sebepleri özetle; eksik inceleme ile karar verildiğine, soyut gerekçelerle alt sınırdan uzaklaşılarak temel cezanın belirlenmesinin ve haksız tahrik indiriminin asgari oranda uygulanmasının hukuka aykırı olduğuna,

İlişkindir.

III. GEREKÇE

Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, dava dosyası tekemmül ettirilerek karar verildiği, eksik incelemenin bulunmadığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan ve dosya kapsamına göre yeterli olduğu anlaşılan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, hükme esas alınan adli raporların yeterli olduğu, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği, suçun işleniş biçimi, işlendiği yer ve zaman, meydana gelen zararın ağırlığı, sanığın kastının yoğunluğu ile amaç ve saiki dikkate alındığında alt sınırdan uzaklaşmayı gerektirir bir nedenin bulunmadığı, ilk haksız eylemin kim tarafından gerçekleştirildiği hususunun her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı deliller ile ispat edilememesi nedeniyle, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun, 22.10.2002 tarihli ve 2002/4-238 Esas, 2002/367 Karar sayılı kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, sanık lehine

5237 sayılı Kanun'un 29. maddesindeki haksız tahrik hükümlerinin asgari seviyede (1/4) uygulanmasının isabetli olduğu, takdiri indirimin Mahkemenin takdir yetkisi kapsamında, yasal, yerinde ve yeterli gerekçelerle uygulanmasına karar verildiği ve sanık hakkında başkaca indirim hükmü uygulanmadığı anlaşıldığından, ileri sürülen temyiz sebeplerinin incelenmesinde hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.

IV. KARAR

A. Hakaret ve Tehdit Suçlarından Kurulan Hükümler Yönünden

5271 sayılı Kanun’un 286/2-g bendinde yer verilen; “On yıl veya daha az hapis cezasını veya adlî para cezasını gerektiren suçlardan, ilk derece mahkemesince verilen beraat kararları ile ilgili olarak (…) istinaf başvurusunun esastan reddine dair kararları”nın temyiz incelemesine tabi olmadığına ilişkin düzenleme ile incelemeye konu suçların, aynı Kanun’un 286/3. maddesi kapsamında da bulunmadığı dikkate alındığında, katılan vekilinin temyiz isteminin, 5271 sayılı Kanun’un 298/1. maddesi uyarınca, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle REDDİNE,

B. Neticesi Sebebiyle Ağırlaşmış Yaralama Suçundan Kurulan Hüküm Yönünden

Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesinin, 29.06.2021 tarihli ve 2021/1123 Esas, 2021/1966 Karar sayılı kararında katılan vekili ve sanık müdafiince öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289/1. maddesi ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302/1. maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMLERİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,

Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/1. maddesi uyarınca İstanbul Anadolu 25. Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

26.09.2024 tarihinde karar verildi.