"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2020/182 E., 2023/163 K.
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Bozma
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260/1. fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
A. Haymana Asliye Ceza Mahkemesinin 08.03.2016 tarihli ve 2015/172 Esas, 2016/153 Karar sayılı kararının, sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay (Birleşen) 3. Ceza Dairesinin 09.06.2020 tarihli ve 2020/3655 Esas, 2020/6270 Karar sayılı ilamı ile; " alt sınırı beş yıldan az olmayan cezayı gerektiren
suçtan yargılanan sanığın mutlaka duruşmaya çağrılıp veya SEGBİS aracılığıyla dinlenmesi gerektiği düşünülmeden, yazılı şekilde istinabe yoluyla elde edilen savunması ile yetinilip hüküm kurulması, sanık hakkında hüküm kurulurken iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı Kanun'un 87/1-son maddesi uyarınca ek savunma hakkı verilerek 5 yıla çıkarılması suretiyle aynı Kanun'un 87/1-c ve 87/1-son maddelerinin ayrı ayrı, denetime imkan verecek şekilde uygulanması gerekirken; 5237 sayılı Kanun'un 86/1 ve 86/3-e maddelerine göre belirlenen ceza miktarının, aynı Kanun'un 87/1-c maddeleri uyarınca doğrudan 5 yıl hapis cezasına hükmedilmesi suretiyle 5237 sayılı Kanun'un 61. maddesine aykırı davranılması, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenememesi nedeniyle sanık hakkında 5237 sayılı Kanun'un 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerekip gerekmediği hususunun karar yerinde tartışmasız bırakılması, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı Kanun'un 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması" nedenleriyle bozulmasına karar verilmiştir.
B. Haymana Asliye Ceza Mahkemesinin 06.07.2023 tarihli ve 2020/182 Esas, 2023/163 Karar sayılı kararı ile; sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun (5237 sayılı Kanun) 86/1-3.e, 87/1-c, 87/1-son, 29/1, 62/1 ve 53/1. maddeleri uyarınca 3 yıl 1 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz sebepleri özetle, haksız tahrike, kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkindir.
III. GEREKÇE
Sanık hakkında hüküm kurulurken 5237 sayılı Kanun'un 29. maddesinin uygulanması sırasında 3 yıl 9 ay yerine 3 ay 9 gün hapis cezasına hükmedilmiş ise de; sonuç cezanın doğru şekilde hesaplanması karşısında bu husus mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım hatası olarak kabul edildiğinden Tebliğname' deki bozma görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yargılama sürecindeki işlemlerin usul ve kanuna uygun olarak yapıldığı aşamalarda, ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının kasten yaralama olarak kabulünde isabetsizlik bulunmadığı, somut olayın gelişimi dikkate alındığında belirlenen haksız tahrik indirim oranının isabetli olduğu anlaşıldığından, hükümde eleştiri nedeni dışında hukuka aykırılık bulunmamıştır.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Haymana Asliye Ceza Mahkemesinin 06.07.2023 tarihli ve 2020/182 Esas, 2023/163 Karar sayılı kararında sanıkca ileri sürülen temyiz sebepleri ve sair hususlar yönünden hukuka aykırılık görülmediğinden hükmün, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
06.11.2024 tarihinde karar verildi.