Logo

1. Ceza Dairesi2024/1681 E. 2025/147 K.

Yapay Zeka Özeti

Uyuşmazlık: Sanık müdafii tarafından kasten yaralama suçundan verilen mahkûmiyet hükmüne karşı ceza miktarı ve gerekçesiz alt sınırdan uzaklaşıldığı iddiasıyla yapılan temyiz başvurusunun değerlendirilmesi.

Gerekçe ve Sonuç: Yerel mahkemenin usul ve yasaya uygun hareket ettiği, delillerin yeterliliği ve hükme esas alınan gerekçenin yerindeliği gözetilerek sanık müdafiinin temyiz isteminin esastan reddiyle hükmün onanmasına karar verilmiştir.

Karar Metni

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi

SAYISI : 2021/275 E., 2023/271 K.

SUÇ : Kasten yaralama

HÜKÜM : Mahkûmiyet

TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz isteminin esastan reddi ile hükmün onanması

Yargıtay bozması sonrası verilen ilk derece mahkemesi kararının 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286/1 ve 307/3. maddeleri uyarınca temyize tabi olduğu, 5271 sayılı Kanun'un 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü;

I. HUKUKÎ SÜREÇ

1.Mersin 9. Ağır Ceza Mahkemesinin 02.02.2021 tarihli ve 2020/250 Esas, 2021/38 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik Cumhuriyet savcısı ve sanık müdafiinin istinaf başvurularının Adana Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 22.03.2021 tarihli ve 2021/608 Esas, 2021/527 Karar sayılı kararı ile 5271 sayılı Kanun’un 280/1-a maddesi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.

2.Hükmün Cumhuriyet savcısı tarafından aleyhe temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 28.06.2021 tarihli ve 2021/9466 Esas, 2021/11221 Karar sayılı kararı ile özetle "mağdurun birden fazla yaralanması bulunması nedeniyle yaralanmaların ayrı ayrı öldürücü mahiyette olup olmadığına dair Adli Tıp Kurumu raporu aldırılması gerektiği" nedeniyle bozulmasına, dosyanın 5271 sayılı Kanun'un 304/2-a maddesi uyarınca ilk derece mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.

3.Mersin 9. Ağır Ceza Mahkemesinin 20.06.2023 tarihli ve 2021/275 Esas, 2023/271 Karar sayılı kararı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun (5237 sayılı Kanun) 86/1, 86/3-e, 87/1-d, 62, 53. maddeleri uyarınca 5 yıl 15 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına karar verilerek, dava dosyası 5271 sayılı Kanun'un 307/3. maddesi uyarınca doğrudan temyiz merciine gönderilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ

Sanık müdafiinin temyiz sebepleri özetle; ceza miktarına, gerekçesiz alt sınırdan uzaklaşıldığına ilişkindir.

III. GEREKÇE

1.5237 sayılı Kanun'un 86/1, 86/3-e, 87/1-d maddelerinin uygulanması sonucu bulunan 6 yıl 18 ay hapis cezasının 5237 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile (1/6) oranında indirilmesi ile 6 yıl 3 ay hapis cezası yerine 5 yıl 15 ay hapis cezasına hükmolunarak eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.

2.Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan ve dosya kapsamına göre yeterli olduğu anlaşılan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eksik inceleme bulunmadığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfına ilişkin saptamada isabetsizlik bulunmadığı, hükme esas alınan adli raporların yeterli olduğu, yargılama sonucunda oluşan kanaat ve takdire göre eleştiri nedeni dışında ceza yaptırımının yasal bağlamda ve gerekçesi gösterilerek belirlendiği anlaşıldığından, sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin incelenmesinde hükümde eleştiri nedeni dışında hukuka aykırılık bulunmamıştır.

IV. KARAR

Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Mersin 9. Ağır Ceza Mahkemesinin 20.06.2023 tarihli ve 2021/275 Esas, 2023/271 Karar sayılı kararında sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289/1. maddesi ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda eleştiri nedeni dışında hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302/1. maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,

Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/4. maddesi uyarınca Mersin 9.Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilamının bir örneğinin ise Adana Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 08.01.2025 tarihinde karar verildi.