"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ:Ceza Dairesi
SAYISI : 2023/3501 E., 2023/3713 K.
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: Temyiz istemlerinin esastan reddi ile hükmün onanması
İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286/1. ve 286/2-(a) maddeleri gereği temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz istemlerinin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçelerinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereğince temyiz istemlerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmiştir.
Sanık müdafiinin duruşmalı inceleme talebinin, 7079 sayılı Kanun’un 94. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanun’un 299/1. maddesi gereği reddine karar verilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Akhisar Ağır Ceza Mahkemesinin, 21.09.2023 tarihli ve 2021/263 Esas, 2023/308 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında katılana karşı kasten öldürmeye teşebbüs suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 81/1, 35/2, 62/1 ve 53/1. maddeleri uyarınca 10 yıl 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
2. İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin, 13.12.2023 tarihli ve 2023/3501 Esas, 2023/3713 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik katılan vekili ve sanık müdafiinin istinaf başvuruları üzerine 5271 sayılı Kanun’un 280/1. maddesi yarınca duruşmalı yapılan inceleme neticesinde aynı Kanun’un 280/2. maddesi uyarınca İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılmasıyla sanık hakkında katılana karşı kasten öldürmeye teşebbüs suçundan, 5237 sayılı Kanun'un 81/1, 35/2, 62/1 ve 53/1. maddeleri uyarınca 9 yıl 2 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1. Katılan vekilinin temyiz istemi özetle; suç vasfının tasarlayarak öldürmeye teşebbüs olduğuna, 5237 sayılı Kanun’un 35/2. maddesine göre alt sınıra yakın ceza verilmesinin hatalı olduğuna ilişkindir.
2. Sanık müdafiinin temyiz istemi özetle; suçun maddi ve manevi unsurlarının oluşmadığına, gönüllü vazgeçme ve haksız tahrik hükümlerinin uygulanması, temel cezanın alt sınırdan belirlenmesi, sanığın lehine olan hükümlerin uygulanması ve beraatine karar verilmesi gerektiğine ilişkindir.
III. GEREKÇE
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan ve dosya kapsamına göre yeterli olduğu anlaşılan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, sanığın eylemini tasarlayarak gerçekleştirdiğine dair dosya kapsamında delil bulunmadığı, sanığın etkili mesafeden atış yapmış olması, kullanılan silahın vahim sonuçlar meydana getirmeye elverişli olması ve meydana gelen yaraların nitelikleri de birlikte değerlendirildiğinde sanığın kastının öldürmeye yönelik olduğu ve suçun maddi-manevi unsurlarının oluştuğu, sanık, katılanın yola çıkmasına yardım ettiğini savunmuş ise de katılanın aşamalardaki beyanları, tanık anlatımı ve katılanın tek başına yola çıkabileceğine dair keşif sonrası düzenlenen bilirkişi raporu ve Manisa Adli Tıp Şube Müdürlüğü'nce düzenlenen 12.11.2020 tarihli raporla bu hususun doğrulanmadığı gözetildiğinde gönüllü vazgeçme koşullarının somut olayda oluşmadığı, teşebbüsün ulaştığı aşama ile meydana gelen tehlike ve zararın ağırlığına göre belirlenen cezanın isabetli olduğu, sanığın aşamalardaki çelişkili savunmalarına göre katılandan sanığa yönelen haksız söz ve davranış bulunmadığından sanığın cezasında haksız tahrik indirimi yapılmamasında isabetsizlik bulunmadığı, kanunen uygulanması mümkün olan lehe hükümlerin sanık hakkında uygulandığı anlaşıldığından, ileri sürülen temyiz nedenlerinin incelenmesinde hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin, 13.12.2023 tarihli ve 2023/3501 Esas, 2023/3713 Karar sayılı kararında katılan vekili ve sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289/1. maddesi ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden aynı Kanun’un 302/1. maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMLERİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/1. maddesi uyarınca Akhisar Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
19.12.2024 tarihinde karar verildi.