"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2022/98 değişik iş
İNCELEME KONUSU KARAR: İtirazın reddine
KANUN YARARINA BOZMA YOLUNA BAŞVURAN : Adalet Bakanlığının istemi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : İlgili kararın kanun yararına bozulması
6136 sayılı Ateşli Silahlar ve Bıçaklar ile Diğer Aletler Hakkında Kanun'a muhalefet ve kasten adam öldürme suçlarından Antalya 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 23.12.1993 tarihli ve 1993/229 Esas, 1993/355 Karar sayılı kararıyla 20 yıl 11 ay 20 gün ağır hapis cezasına hükümlü ...'ın, bu cezasının infazı sırasında, 4616 sayılı Kanun hükümleri gereğince 14.10.2001 tarihinden itibaren şartla tahliye edilmesini müteakip, 23.12.2000 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere şartla tahliyesine ilişkin Kırşehir Ağır Ceza Mahkemesinin 23.12.2000 tarihli ve 2000/264 müteferrik sayılı kararını takiben, hükümlünün bihakkın tahliye tarihi dolmadan denetim süresi içinde işlediği kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkûm edildiğinin ihbar edilmesi üzerine, ikinci suçun işlendiği 02.03.2012 tarihi ile bihakkın tahliye tarihi olan 09.10.2013 tarihi arasındaki sürenin aynen infazına dair Antalya 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 04.02.2015 tarihli ve 2015/165 değişik iş sayılı kararına yapılan itirazın reddine ilişkin merci Antalya 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 18.03.2015 tarihli ve 2015/299 değişik iş sayılı kararı sonrasında, Antalya Cumhuriyet Başsavcılığının 7242 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 48. maddesi ile değişik 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 107. maddesinde yer alan düzenleme uyarınca hükümlünün hukuki durumunun değerlendirilmesine yönelik talebi üzerine, şartla tahliyenin geri alınması ve aynen infaza ilişkin 04.02.2015 tarihli ek kararın kaldırılmasına, denetim süresinde işlediği ilk suçun işlendiği 17.10.2007 tarihi ile bihakkın tahliye tarihi olan 09.10.2013 tarihi arasındaki sürenin aynen infazına dair Antalya 1. İnfaz Hâkimliğinin 22.12.2020 tarihli ve 2020/3961 Esas, 2020/3976 Karar sayılı kararına karşı yapılan itirazın kabulü ile anılan kararın kaldırılmasına ilişkin Diyarbakır İnfaz Hâkimliğinin 12.01.2022 tarihli ve 2021/15802 Esas, 2022/562 Karar sayılı kararına yönelik itirazın reddine dair Diyarbakır 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 22.02.2022 tarihli ve 2022/98 değişik iş sayılı kararı ile ilgili olarak;
Adalet Bakanlığının, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309 uncu maddesinin birinci fıkrası uyarınca, 11.01.2024 tarihli ve 94660652-105-07-11512-2022-Kyb sayılı evrakı ile kanun yararına bozma istemine istinaden düzenlenen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 28.02.2024 tarihli ve 2024/7825 sayılı Tebliğnamesi ile dava dosyası Daireye gönderilmekle, gereği düşünüldü;
I. İSTEM
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 28.02.2024 tarihli ve 2024/7825 sayılı kanun yararına bozma isteminin;
"4675 sayılı İnfaz Hakimliği Kanunu'nun 2. maddesinde yer alan "...İnfaz hâkimliğinin yetkisi, hükmün infazına ilişkin işlemin yapıldığı yere göre belirlenir. Ceza infaz kurumları ve tutukevlerinde bulunan hükümlü ve tutuklular hakkında idarece yapılan işlemler veya bunlarla ilgili faaliyetlere ilişkin yapılan şikâyetler bakımından işlemin yapıldığı veya faaliyetin gerçekleştiği ceza infaz kurumunun bulunduğu yer infaz hâkimliği yetkilidir" şeklindeki düzenleme nazara alındığında;
Somut olayda hükümlüye ait müddetnamenin Antalya Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenmiş olması karşısında, hükmün infazına yönelik işlemin yapıldığı yerin Antalya Cumhuriyet Başsavcılığı olduğu; bu nedenle hükümlü hakkında verilen şartla tahliyenin geri alınmasına ilişkin kararı inceleme yetkisinin de Antalya İnfaz Hâkimliğine ait olduğunun anlaşılması karşısında, yetkisiz Diyarbakır İnfaz Hâkimliğince verilen karara karşı yapılan itirazın bu yönden kabulü yerine, yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmemiştir."
Şeklindeki gerekçeye dayandığı anlaşılmıştır.
II. GEREKÇE
1. 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309 uncu maddesinin, (1), (2) ve (3) üncü fıkraları;
(1) Hâkim veya mahkeme tarafından verilen ve istinaf veya temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşen karar veya hükümde hukuka aykırılık bulunduğunu öğrenen Adalet Bakanlığı, o karar veya hükmün Yargıtayca bozulması istemini, yasal nedenlerini belirterek Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına yazılı olarak bildirir.
(2) Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı, bu nedenleri aynen yazarak karar veya hükmün bozulması istemini içeren yazısını Yargıtayın ilgili ceza dairesine verir.
(3) Yargıtayın ceza dairesi ileri sürülen nedenleri yerinde görürse, karar veya hükmü kanun yararına bozar.
2. 4675 sayılı İnfaz Hakimliği Kanunu'nun 2 nci maddesinin (7) ve (8) inci fıkraları;
İnfaz hâkimliğinin yetkisi, hükmün infazına ilişkin işlemin yapıldığı yere göre belirlenir.
Ceza infaz kurumları ve tutukevlerinde bulunan hükümlü ve tutuklular hakkında idarece yapılan işlemler veya bunlarla ilgili faaliyetlere ilişkin yapılan şikâyetler bakımından işlemin yapıldığı veya faaliyetin gerçekleştiği ceza infaz kurumunun bulunduğu yer infaz hâkimliği yetkilidir.
Şeklinde düzenlenmiştir.
3. Cezasının infazı sırasında şartla tahliyesine karar verilen hükümlünün, bihakkın tahliye tarihi dolmadan denetim süresi içerisinde suç işlediğinin ihbar edilmesi üzerine, ikinci suçun işlendiği 02.03.2012 tarihi ile bihakkın tahliye tarihi olan 09.10.2013 tarihi arasındaki sürenin aynen infazına dair Antalya 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 04.02.2015 tarihli ve 2015/165 değişik iş sayılı kararının 18.03.2015 tarihinde kesinleştiği, Antalya Cumhuriyet Başsavcılığının16.12.2020 tarihinde, hükümlünün bihakkın tahliye tarihi dolmadan denetim süresi içerisinde 17.10.2007 tarihinde işlediği suçtan dolayı 8 yıl 4 ay hapis, 02.03.2012 tarihinde işlediği suçtan dolayı ise 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği anlaşılmakla, 7242 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 48. maddesi ile değişik 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 107. maddesinde yer alan düzenleme uyarınca hükümlünün hukuki durumunun değerlendirilmesine yönelik talebi üzerine, Antalya 1. İnfaz Hâkimliğinin 22.12.2020 tarihli ve 2020/3961 Esas, 2020/3976 Karar sayılı kararı ile, hükümlü hakkında daha önce verilen şartla tahliyenin geri alınması ve aynen infaza ilişkin 04.02.2015 tarihli kararın kaldırılmasına, denetim süresinde işlediği ilk suçun işlendiği 17.10.2007 tarihi ile bihakkın tahliye tarihi olan 09.10.2013 tarihi arasındaki sürenin aynen infazına dair karar verildiği ve verilen bu kararın 08.01.2021 tarihinde kesinleştiği anlaşılmaktadır.
4. Hükümlünün, başka bir suçtan almış olduğu cezasının infazı nedeniyle Diyarbakır da kapalı ceza infaz kurumunda olduğunun öğrenilmesi nedeniyle kararın infazı amacıyla Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığına gönderildiği, aynen infaz ile ilgili Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından düzenlenen 11.01.2021 tarihli ve 2020/7-11585 sayılı müddetnameye göre, ceza infaz kurumuna giriş tarihinin 11.01.2021, bihakkın tahliye tarihinin ise 04.12.2026 olarak tespit edildiği, hükümlünün 29.11.2022 tarihli dilekçesinde, şartla tahliye kararının geri alınması ve aynen infaza ilişkin kararın yeniden incelenmesi talebi üzerine, Diyarbakır İnfaz Hakimliğinin 12.01.2022 tarihli ve 2021/15802 Esas, 2022/562 Karar sayılı kararı ile "Antalya 1. İnfaz Hakimliğinin 2020/3961 Esas, 2020/3976 Karar sayılı kararın kaldırılmasına" karar verildiği görülmektedir.
5. Hükümlü hakkında daha önce verilen ve yasa gereği kesin nitelikte olan Antalya 1.İnfaz Hakimliğinin 22.12.2020 tarihli ve 2020/3961 Esas, 2020/3976 Karar sayılı kararını kaldırma yetkisi bulunmayan Diyarbakır İnfaz hakimliğinin, hükümlü hakkında verilen ve kesinleşen kararın hukuka aykırı olduğu kanaatinde olması durumunda, infazın durdurulmasına karar verip, hukuka aykırı olduğunu düşündüğü kararın kaldırılması için olağanüstü kanun yollarının işletilmesi için ihbarda bulunması gerekirken, yetkisini aşarak verdiği kaldırma kararına karşı yapılan itirazın kabulü yerine reddine dair itiraz merciince verilen karar Kanun'a aykırı olup, kanun yararına bozma talebi açıklanan bu nedenle yerinde görülmüştür.
III. KARAR
1. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteminin KABULÜNE,
2. Diyarbakır 1. Ağır Ceza Mahkemesince verilen 22.02.2022 tarihli ve 2022/98 değişik iş sayılı kararın 5271 sayılı Kanun’un 309 uncu maddesinin üçüncü fıkrası gereği, oy birliğiyle KANUN YARARINA BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
21.03.2025 tarihinde karar verildi.