"İçtihat Metni"
B O Z M A Ü Z E R İ N E
D U R U Ş M A T A L E P L İ
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2023/215 E., 2023/729 K.
SUÇ : Kasten yaralamaya yardım etme
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: Onama
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmiştir.
Koşulları bulunmadığından sanık müdafiinin duruşmalı inceleme isteminin, 1412 sayılı Kanun'un 318. maddesi uyarınca reddine karar verilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Dikili 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, Yargıtay (Birleşen) 3. Ceza Dairesinin, 03.04.2019 tarihli ve 2018/11493 Esas, 2019/7063 Karar sayılı bozması üzerine verdiği 28.01.2021 tarihli ve 2019/491 Esas, 2021/120 Karar sayılı kararının sanık müdafii
tarafından temyizi üzerine, Yargıtay 1. Ceza Dairesinin, 07.06.2022 tarihli ve 2022/4707 Esas, 2022/4520 Karar sayılı ilâmı ile; sanığın, taksicinin araçtan inmesini engellemek ve diğer sanığa, onun isteği ile suçta kullanılan sopayı getirmek şeklindeki eyleminin, bozma öncesi hükümde 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun (5237 sayılı Kanun) 39. maddesi kapsamında kaldığının kabulü ile hüküm kurulduğu ve (Birleşen) 3. Ceza Dairesinin bozma ilamında bu hususla ilgili bozma sebebi gösterilmediği halde verilen cezada 39. maddesinin uygulanmaması suretiyle fazla ceza tayini nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
2. Dikili 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 21.09.2023 tarihli ve 2023/215 Esas, 2023/729 Karar sayılı kararı ile; sanığın kasten yaralamaya yardım suçundan, 5237 sayılı Kanun'un 86/1, 86/3-e, 87/1-c, 39/1, 62, 53. maddeleri uyarınca 2 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına ancak 1412 sayılı Kanun'un 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkı dikkate alınarak verilen cezanın 2 yıl 1 ay hapis cezası üzerinden infaz edilmesine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz sebebi özetle; kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna, vesaire ilişkindir.
III. GEREKÇE
1. Katılanın suç tarihinde ... gazinosunda çağırdığı ticari taksiye binerek yaklaşık 100 metre gittiği, 35 (...) (...) plakalı aracın önlerini keserek içerisinden sanık ... ve diğer sanık ...'ın indiği, sanık ...'ın belinden çıkardığı ele geçmeyen kuru sıkı tabanca ile ateş etmek suretiyle katılanı tehdit ettiği, katılanı zorla araçtan çıkararak tabanca ile kafasına vurduğu, sanık ...'ın da taksi şoförü H.Ş.'nin inmesini engellediği, sanık ...'ın sanık ...'dan "getir şu arabadaki sopayı da kırayım şu p... kollarını" diyerek katılanı ele geçmeyen sopa ile basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek ve yüzünde sabit ize neden olacak nitelikte darp ettiği anlaşılmıştır.
2. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan ve dosya kapsamına göre yeterli olduğu anlaşılan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, hükme esas alınan raporların yeterli olduğu, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç vasfı ve yaptırımların doğru biçimde belirlendiği, yargılama sonucunda oluşan kanaat ve takdire göre ceza yaptırımının yasal bağlamda ve gerekçesi gösterilerek belirlendiği anlaşıldığından, hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
IV. KARAR
Gerekçe başlığı altında (2) numaralı paragrafta açıklanan nedenlerle Dikili 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 21.09.2023 tarihli ve 2023/215 Esas, 2023/729 Karar sayılı kararında sanık müdafii
tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
17.09.2024 tarihinde karar verildi.