Logo

1. Ceza Dairesi2024/2892 E. 2025/1037 K.

Yapay Zeka Özeti

Uyuşmazlık: Sanık müdafii, kasten öldürmeye teşebbüs suçundan verilen mahkûmiyet hükmüne karşı, cezasında üst sınırdan indirim yapılması gerektiğini ileri sürerek temyiz yoluna başvurmuştur.

Gerekçe ve Sonuç: Yargılama sürecinin usul ve kanuna uygun olarak yürütüldüğü, delillerin eksiksiz değerlendirildiği, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin tespit edildiği, suç vasfının doğru belirlendiği, cezanın yasal bağlamda ve gerekçesiyle verildiği, takdiri indirimin uygulanmamasının mahkemenin takdir yetkisi dahilinde olduğu gözetilerek sanık müdafiinin temyiz isteminin esastan reddine ve hükmün onanmasına karar verilmiştir.

Karar Metni

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi

SAYISI : 2023/1218 E., 2023/2328 K.

SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs

HÜKÜM : Mahkûmiyet

TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz istemlerinin düzeltilerek esastan reddi ile hükmün onanması

Mağdurun 13.02.2018 tarihli celsede şikâyetçi olmadığını bildirilmiş olması nedeniyle mağdur vekilinin 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 237/1. maddesi uyarınca kamu davasına katılma hakkının ve aynı Kanun’un 260/1. maddesi gereği hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunmadığı anlaşıldığından mağdur vekilinin temyiz talebinin reddine karar vermek gerektiği belirlenmiştir.

Sanık müdafiinin temyiz istemi yönünden; İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Kanun’un 286/1. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ

1. Artvin Ağır Ceza Mahkemesinin, 20.01.2023 tarihli ve 2020/115 Esas, 2023/25 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86/1, 36/3-e, 87/1-d-son, 29, 62, 53 ve 58. maddeleri uyarınca 3 yıl 1 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.

2. Trabzon Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 21.11.2023 tarihli ve 2023/1218 Esas, 2023/2328 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik sanık müdafiinin istinaf başvurusunun kabulüne karar verilerek; 5271 sayılı Kanun’un 280/1-g maddesi uyarınca duruşmalı yapılan inceleme neticesinde İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılması ile sanık hakkında kasten öldürmeye teşebbüs suçundan 5237 sayılı Kanun’un 81/1, 35/2, 53 ve 58. maddeleri uyarınca 12 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, cezanın kazanılmış hak nedeniyle 3 yıl 1 ay 15 gün hapis cezası olarak infazına, hak yoksunluklarına ve cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ

Sanık müdafiinin temyiz istemi; sanığın cezasında üst sınırdan indirim yapılması gerektiğine ilişkindir.

III. GEREKÇE

1. Sanık hakkında ikinci kez mükerrirlik hususunda Bölge Adliye Mahkemesince yapılan eleştirinin isabetli olduğu, aleyhe istinaf başvurusunun bulunmaması nedeniyle cezanın birinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine çektirilmesine karar verilmesinde isabetsizlik bulunmaması nedeniyle Tebliğname'deki düşünceye iştirak edilmemiştir.

2. Yargılama sürecindeki işlemlerin usul ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu verilere dayandırıldığı, eksik inceleme bulunmadığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç vasfı ile yargılama sonucunda oluşan kanaat ve takdire göre ceza yaptırımının yasal bağlamda ve gerekçesi gösterilerek belirlendiği, takdiri indirimin Mahkemenin takdir yetkisi kapsamında, yasal, yerinde ve yeterli gerekçelerle uygulanmamasına karar verildiği anlaşıldığından sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin incelenmesinde hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.

IV. KARAR

A. Mağdur Vekilinin Temyiz İstemi Yönünden

Mağdurun 13.02.2018 tarihli celsede şikâyetçi olmadığını belirtmesi nedeniyle 5271 sayılı Kanun'un 237/1. maddesi uyarınca kamu davasına katılma hakkı ve aynı Kanun’un 260/1. maddesi gereği kurulan hükmü temyize hak ve yetkisi bulunmadığı anlaşılan mağdur vekilinin temyiz isteminin 5271 sayılı Kanun’un 288/1. maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle REDDİNE,

B. Sanık Müdafiinin Temyiz İstemi Yönünden

Gerekçe bölümünde (2) numaralı paragrafta açıklanan nedenlerle Trabzon Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 21.11.2023 tarihli ve 2023/1218 Esas, 2023/2328 Karar sayılı kararında sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289/1. maddesi ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302/1. maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,

Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/1. maddesi uyarınca Artvin Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Trabzon Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

13.02.2025 tarihinde karar verildi.