Logo

1. Ceza Dairesi2024/2917 E. 2024/6170 K.

Yapay Zeka Özeti

Uyuşmazlık: Sanığın kasten yaralama suçundan mahkumiyetine ilişkin yerel mahkeme kararının Yargıtay tarafından bozulması üzerine, yeniden verilen mahkumiyet kararına karşı yapılan temyiz başvurusunun incelenmesi.

Gerekçe ve Sonuç: Yerel mahkemenin, Yargıtay'ın bozma kararında belirtilen hususları dikkate alarak sanığın eyleminin kasten yaralama suçunu oluşturduğu, haksız tahrik indiriminin uygulanması ve belirlenen indirim oranının isabetli olduğu kanaatine varması ve bu kanaatin dosya kapsamıyla uyumlu olması gözetilerek yerel mahkeme kararının onanmasına karar verilmiştir.

Karar Metni

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ:Asliye Ceza Mahkemesi

SAYISI : 2021/533 E., 2024/46 K.

SUÇ : Kasten yaralama

HÜKÜM : Mahkûmiyet

TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: Onama

Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260/1 maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ

1.Ankara 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 05.04.2016 tarihli ve 2015/154 Esas, 2016/212 Karar sayılı kararının Yargıtay (Birleşen) 3. Ceza Dairesinin 12.10.2020 tarihli ve 2020/3733 Esas, 2020/13166 Karar sayılı kararıyla ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde, şüpheli kalan bu halin sanık lehine 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari seviyede (1/4) oranında uygulanmasını gerektirip gerektirmediğinin kararda tartışılmaması ve hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması gerekçeleriyle bozulmasına karar verilmiştir.

2.Yargıtay bozması sonrası Ankara 55. Asliye Ceza Mahkemesinin 30.01.2024 tarihli ve 2021/533 Esas, 2024/46 Karar sayılı kararı ile, sanık hakkında müştekiye karşı kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun'un 86/1, 87/3, 29/1, 62/1 ve 53. maddeleri uyarınca 8 ay 22 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ

Sanık müdafiin temyiz sebepleri özetle; sanığın yaralama kastının bulunmadığına ve haksız tahrik indiriminin üst sınırdan uygulanması gerektiğine ilişkindir.

III.GEREKÇE

Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği, haksız tahrik oluşturan eylemlerin niteliği ve ulaştığı boyut da dikkate alınarak sanık hakkında haksız tahrik indirimi uygulanmasının ve belirlenen indirim oranının isabetli olduğu anlaşıldığından, sanık müdafiin temyiz sebeplerinin incelenmesinde hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.

IV. KARAR

Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Ankara 55. Asliye Ceza Mahkemesinin 30.01.2024 tarihli ve 2021/533 Esas, 2024/46 Karar sayılı kararında sanık müdafiince öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

02.10.2024 tarihinde karar verildi.