"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2024/239 E., 2024/290 K.
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
HÜKÜM : İstinaf başvurularının esastan reddi kararı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz başvurularının esastan reddi ile hükmün onanması
İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun (5271 sayılı Kanun) 286/1. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz istemlerinin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçelerinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz istemlerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Bergama Ağır Ceza Mahkemesinin 05.12.2023 tarihli ve 2023/209 Esas, 2023/585 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında katılana yönelik kasten öldürmeye teşebbüs suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun (5237 sayılı Kanun) 81/1, 35/2, 62/1, 53/1 ve 58. maddeleri uyarınca 10 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve ikinci kez tekerrür hükümlerinin uygulanmasına, karar verilmiştir.
2. İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 25.01.2024 tarihli ve 2024/239 Esas, 2024/290 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik sanık ve müdafinin istinaf başvurularının 5271 sayılı Kanun’un 280/1-a maddesi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık ve müdafinin temyiz sebepleri özetle; eksik incelemeye, mahkumiyete yeterli delil bulunmadığına, ilişkindir.
III. GEREKÇE
1. Dosya kapsamına göre, katılana ait adli muayene raporları uyarınca sanığın katılanı suçta kullandığı av tüfeğiyle ateş etmesi sonucu sağ tibia proksimalinde sağ diz eklem aralarında uzanan parçalı deplase multiple fraktür ile % 20'den fazla kan kaybına neden olan, hayati tehlike geçirecek, basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek, kemik kırığına ve duyularından veya organlarından birinin işlevinin sürekli zayıflamasına neden olacak biçimde yaraladığı anlaşılan olayda, teşebbüs nedeniyle 9 yıldan 15 yıla kadar hapis cezası öngören 5237 sayılı Kanun'un 35. maddesi ile yapılan uygulama sırasında, meydana gelen zarar ve tehlikenin ağırlığı birlikte gözetilerek, sanık hakkında makul düzeyden uzaklaşılarak ceza tayin edilmesi yerine, makul düzeyde ceza tayin edilmesi suretiyle eksik cezaya hükmolunması, aleyhe temyiz istemi bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
2. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan ve dosya kapsamına göre yeterli olduğu anlaşılan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, hükme esas alınan raporların yeterli olduğu, eksik incelemenin bulunmadığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı anlaşılmakla, temyiz sebeplerinin incelenmesinde hükümde eleştiri ve düzeltme nedenleri dışında hukuka aykırılık bulunmamıştır.
3. Mahkemece sanığın ikinci kez tekerrüre esas alınan ilamında 03.07.2020 tarihli ek karar ile tekerrüre esas alınan dayanak ilam olan Dikili Asliye Ceza Mahkemesinin 2012/586 Esas, 2013/633 Karar sayılı ilamındaki hırsızlık suçunun (5237 sayılı Kanun'un 141/1. maddesi) 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı Kanun'un 253. maddesi uyarınca uzlaşma kapsamında kaldığı anlaşıldığından, sanığa ait adli sicil kaydında bulunan 25.10.2017 kesinleşme tarihli Bergama Ağır Ceza Mahkemesinin 2014/166 Esas, 2017/102 Karar sayılı kasten yaralama suçuna ilişkin ilamında da 5237 sayılı Kanun'un 58. maddesi ile uygulama yapılmadığı gözetilerek, hatalı ilamın tekerrüre esas alınması suretiyle oluşan hukuka aykırılık Yargıtay tarafından giderilmiştir.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünün (3) numaralı paragrafında açıklanan nedenle sanık ve müdafinin temyiz istemi yerinde görüldüğünden, İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 25.01.2024 tarihli ve 2024/239 Esas, 2024/290 Karar sayılı kararının 5271 sayılı Kanun’un 302/2. maddesi gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 303/1. maddesi gereği hüküm fıkrasının 5237 sayılı Kanun'un 58. maddesi ile yapılan uygulama bölümünün çıkarılarak yerine; "Sanık ... hakkında Bergama Ağır Ceza Mahkemesinin 2014/166 Esas, 20177102 Karar sayılı ilamı ile verilen , 25.10.2017 tarihinde kesinleşen 9 ay hapis cezasının tekerrüre esas bulunduğu ve belirtilen dosyada da tekerrür hükümleri uygulandığından, sanığın 2. kez mükerrir olduğu anlaşılmakla, 5237 sayılı Kanun'un 58/6-7. maddesi ve 5275 sayılı Kanun'un 108/3. maddesine göre sanık hakkında 2. kez mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına, 5237 sayılı Kanun'un 58/6-7 maddesi uyarınca cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle, Tebliğame’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMLERİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/1. maddesi uyarınca Bergama Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 1.Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
03.12.2024 tarihinde karar verildi.