"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2024/117 E., 2024/157 K.
SUÇLAR : Neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama, tehdit
HÜKÜMLER : Hükmün açıklanması suretiyle mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz başvurusunun esastan reddi ile hükümlerin onanması
Sanık hakkında kanun yararına bozma üzerine verilen hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükümleri temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Eskişehir 6. Asliye Ceza Mahkemesinin, 15.12.2015 tarihli ve 2015/486 Esas, 2015/1029 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında;
a) Mağdur ...'e yönelik neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86/1, 86/3-a, 87/3, 62, 53. maddeleri uyarınca 1 yıl 5 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına,
b) Mağdurlar ... ve ...'ya yönelik tehdit suçundan, 5237 sayılı Kanun'un 106/1-1. cümle, 43/1, 62. maddeleri uyarınca hükmolunan 6 ay 7 gün hapis cezasının, aynı Kanun'un 51. maddesi uyarınca ertelenmesine, 1 yıl denetim süresi belirlenmesine,
c) Mağdur ...'a yönelik tehdit suçundan, 5237 sayılı Kanun'un 106/1-1. cümle, 62, 53. maddeleri uyarınca 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
2. Eskişehir 6. Asliye Ceza Mahkemesinin, 15.12.2015 tarihli ve 2015/486 Esas, 2015/1029 Karar sayılı kararının temyiz edilmeksizin kesinleşmiş olması nedeniyle Adalet Bakanlığının talebi ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından kanun yararına bozma istemi üzerine Yargıtay (Birleşen) 3. Ceza Dairesinin, 30.11.2020 tarihli ve 2020/23531 Esas, 2020/17541 Karar sayılı ilâmıyla özetle; yasal olmayan gerekçeyle 5271 sayılı Kanun'un 231. maddesindeki hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükmünün uygulanmamasına karar verilmesi nedeniyle kanun yararına bozulmasına ve 5271 sayılı Kanun’un 309. maddesi uyarınca gerekli işlemin mahallinde yapılmasına karar verilmiştir.
3. Eskişehir 6. Asliye Ceza Mahkemesinin, 05.03.2024 tarihli ve 2024/117 Esas, 2024/157 Karar sayılı kararı ile sanığın, tabi tutulduğu denetim süresi içinde yeni bir kasıtlı suç işlediğinin ihbarı üzerine 5271 sayılı Kanun’un 231/11. maddesi uyarınca hükmün açıklanması ile sanık hakkında;
a) Mağdur ...'e yönelik neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun'un 86/1, 86/3-a, 87/3, 62, 53. maddeleri uyarınca 1 yıl 5 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına,
b) Mağdurlar ... ve ...'ya yönelik tehdit suçundan, 5237 sayılı Kanun'un 106/1-1. cümle, 43/1, 62, 53. maddeleri uyarınca 6 ay 7 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına,
c) Mağdur ...'a yönelik tehdit suçundan, 5237 sayılı Kanun'un 106/1-1. cümle, 62, 53. maddeleri uyarınca 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz istemi; kararı temyiz etme iradesinden ibarettir.
III. GEREKÇE
1. Kanun yararına bozma öncesi sanık hakkında mağdur ...'ya yönelik kasten yaralama suçundan mahkûmiyet kararı karar verildiği hâlde kanun yararına bozma sonrası sanık hakkında anılan ... yönünden hüküm verilmemiş ise de dava zamanaşımı süresince bu hususta karar verilmesi mümkün görülmüştür.
2. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan ve dosya kapsamına göre yeterli olduğu anlaşılan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemlerin sanık
tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, hükme esas alınan adlî raporların yeterli olduğu, eyleme uyan suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, yargılama sonucunda oluşan kanaat ve takdire göre ceza yaptırımlarının yasal bağlamda ve gerekçesi gösterilerek belirlendiği anlaşıldığından, sanığın temyiz isteminin incelenmesinde tehdit suçundan kurulan hükümlerdeki bozma nedenleri dışında hükümlerde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
3. Sanık hakkında mağdurlar ... ve ...'ya yönelik tehdit suçundan kurulan hükümler yönünden;
Sanık hakkında kanun yararına bozma öncesi kurulan hükümde hapis cezasının ertelenmesine karar verildiği, kanun yararına bozma sonrası yapılan yargılama sonucunda hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karar verildiği belirlenmekle, sanığın denetim süresi içinde kasıtlı bir suç işlemesi nedeniyle Mahkemece açıklanması geri bırakılan hükmün açıklanmasına karar verilmiş ise de; Yargıtay Ceza Genel Kurulunun, 09.02.2016 tarihli ve 2014/71 Esas, 2016/42 Karar sayılı kararı gereğince sanığın 1412 sayılı Kanun'un 326. maddesinin son fıkrası uyarınca kazanılmış hakkı nedeniyle hapis cezasının ertelenmesine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, hukuka aykırı bulunmuştur.
4. Sanık hakkında mağdur ...'a yönelik tehdit suçundan kurulan hüküm yönünden;
Sanık hakkında mağdur ...'a yönelik uzlaşma kapsamında olan tehdit ve diğer mağdurlara yönelik uzlaşma kapsamında bulunmayan kasten yaralama suçlarından kamu davası açıldığı ve suç tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Kanun'un 253/3. maddesi gereği uzlaşmaya tabi olmayan bir suçla birlikte mağdur ...'a yönelik işlenen 5237 sayılı Kanun'un 106/1-1. cümlesi kapsamında yer alan tehdit suçunun da uzlaşma kapsamında olmadığı ancak, 24.10.2019 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5271 sayılı Kanun'un 253. maddesinin üçüncü fıkrasına “birlikte” ibaresinden sonra gelmek üzere “aynı mağdura karşı” ibaresinin eklenmesi suretiyle yapılan değişiklik itibariyle sanığın, tehdit eyleminin farklı mağdura karşı işlenmiş olması sebebiyle uzlaşma hükümlerinin uygulanabilir hale geldiği anlaşılmakla, 5271 sayılı Kanun'un 254/1. maddesinde yer verilen; “(1) Kamu davası açıldıktan sonra kovuşturma konusu suçun uzlaşma kapsamında olduğunun anlaşılması halinde, kovuşturma dosyası, uzlaştırma işlemlerinin 253 üncü maddede belirtilen esas ve usûle göre yerine getirilmesi için uzlaştırma bürosuna gönderilir.” şeklindeki düzenleme karşısında, sanık ile mağdur ... arasında uzlaştırma işleminin yapılması için dava dosyasının uzlaştırma bürosuna gönderilmesi ve sonucuna göre sanığın hukukî durumunun belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi suretiyle hakkında mahkûmiyet hükmü kurulması, hukuka aykırı bulunmuştur.
IV. KARAR
A. Sanık Hakkında Neticesi Sebebiyle Yaralama Suçundan Kurulan Hüküm Yönünden
Gerekçe bölümünde yer alan (2) numaralı paragrafta açıklanan nedenlerle Eskişehir 6. Asliye Ceza Mahkemesinin, 05.03.2024 tarihli ve 2024/117 Esas, 2024/157 Karar sayılı kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
B. Sanık Hakkında Tehdit Suçundan Kurulan Hükümler Yönünden
Gerekçe bölümünde yer alan (3) ve (4) numaralı paragraflarda açıklandığı üzere sanığın kazanılmış hakkının ihlal edilmesi (mağdurlar ... ve ...'ya yönelik ...) ve uzlaşma usûlünün uygulanmaması (mağdur ...'a yönelik ...) nedenleriyle Eskişehir 6. Asliye Ceza Mahkemesinin, 05.03.2024 tarihli ve 2024/117 Esas, 2024/157 Karar sayılı kararına yönelik sanığın temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükümlerin, 1412 sayılı Kanun’un 321. maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
17.02.2025 tarihinde karar verildi.