"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2024/90 E., 2024/100 K.
SUÇ : Kasten öldürmeye azmettirme
HÜKÜM : Direnme
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: Temyiz başvurusunun esastan reddi ile hükmün onanması
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 16.02.2024 tarihli ve 2024/90 Esas, 2024/100 Karar sayılı kararı ile Yargıtay 1. Ceza Dairesinin, 04.12.2023 tarihli ve 2022/10183 Esas, 2023/7453 Karar sayılı bozma kararına karşı verilen direnme kararının, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 307/4. maddesi uyarınca Dairemize gönderildiği belirlenmekle;
Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen direnme kararının; 5271 sayılı Kanun’un 286/1. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenin direnme kararını temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Ankara 10. Ağır Ceza Mahkemesinin, 29.12.2021 tarihli ve 2021/113 Esas, 2021/559 Karar sayılı kararı ile sanık ... hakkında kasten öldürmeye yardım suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun (5237 sayılı Kanun) 81/1, 39/1, 62, 53. maddeleri uyarınca 12 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
2. Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 24.06.2022 tarihli ve 2022/702 Esas, 2022/1373 Karar sayılı kararı ile sanık ... hakkında kasten öldürmeye yardım suçundan İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik katılanlar vekili, o yer Cumhuriyet savcısı (aleyhe) ve sanık müdafiinin istinaf başvurularının kabulüne karar verilerek 5271 sayılı Kanun’un 280/1-g maddesi uyarınca duruşmalı yapılan inceleme neticesinde aynı Kanun’un 280/2. maddesi uyarınca İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılması ile sanık ... hakkında kasten öldürmeye azmettirme suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 38/1. maddesi delaletiyle 81/1, 62, 53. maddeleri uyarınca 25 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
3. Ankara Bölge Adliyesi Mahkemesi 1. Ceza Dairesi kararının sanık müdafii tarafından temyizi üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairesinin, 04.12.2023 tarihli ve 2022/10183 Esas, 2023/7453 Karar sayılı kararı ile sanığın eylemi 5237 sayılı Kanun'un 39/2. maddesi kapsamında kaldığından kasten öldürme suçuna yardım yerine azmettirmeden cezalandırılması nedeniyle bozulmasına ve dava dosyasının 5271 sayılı Kanun’un 304/2-b maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.
4. Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 16.02.2024 tarihli ve 2024/90 Esas, 2024/100 Karar sayılı kararı ile 5271 sayılı Kanun’un 307/4. maddesi uyarınca önceki hükümde direnilmesi ile sanık hakkında kasten öldürmeye azmettirme suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 38/1. maddesi delaletiyle 81/1, 62, 53. maddeleri uyarınca 25 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz sebepleri özetle; sanık hakkında beraat kararı verilmesi gerektiğine ve sanığın savunma hakkının ihlal edildiğine ilişkindir.
III. GEREKÇE
1. Sanık ... ile inceleme dışı sanık ...'in evli oldukları, ...'in olaydan beş ay kadar önce yan binada ailesi ile oturan tanık ...’e balkondan telefon numarasını attığı, üç gün telefonda görüştükleri, üçüncü günden sonra ...'in yaptıklarının yanlış olduğunu söyleyip görüşmeyi sonlandırmak istediği, bu arada sanık ...'in de durumdan haberdar olduğu, ...’i önce akrabalarının yanına gönderdiği, sonra annesinin isteği ile eve geri getirdiği, bir süre sonra anlaşmalı boşanmaya karar verdikleri, bu süreçte sanık ...'in ...'e av tüfeği kullanmayı öğrettiği, olay günü ...'in eve geldiği, Şakir'in ...'in tüfeği doldurmasına yardım ettiği, ...’i öldürmek için evden av tüfeğini alarak dışarıda ...’i bekleyen ...'in pandemi nedeniyle yüzü maskeli, şapkalı olan ve ... ile aynı binada oturan maktulü ...’e benzetip arkasından tüfekle ateş edip öldürdüğü anlaşılmıştır.
2. Bölge Adliye Mahkemesinin direnme kararı, inceleme dışı sanık ...'in aşamalardaki anlatımları ile sanıklar arasındaki telefon mesaj dökümlerindeki mesajlaşmaların içeriğine göre sanık ...'in kendisini aldatan eşi ...'i, kendisini aldattığı tanık ...'i öldürmeye azmettirdiğine ilişkin delil bulunmadığı, ...'i öldürmek için evden av tüfeğini alarak dışarıda bekleyen ...'in pandemi nedeniyle yüzü maskeli ve şapkalı olan maktulü ...'e benzeterek arkasından av tüfeği ile ateş ederek öldürdüğü olayda, ...'e suçtan önce av tüfeği kullanmayı öğretip olay günü tüfeği doldurmasına yardım eden sanığın eyleminin bu hâli ile 5237 sayılı Kanun'un 39/2. maddesi kapsamında kaldığı anlaşıldığından sanık ...'in kasten öldürme suçuna yardım etmeden cezalandırılmasına karar verilmesi gerekirken anılan suça azmettirmeden cezalandırılmasına karar verilmesi nedeniyle yerinde görülmemiştir.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle direnme kararı yerinde görülmediğinden Yargıtay 1. Ceza Dairesinin, 04.12.2023 tarihli ve 2022/10183 Esas, 2023/7453 Karar sayılı bozma kararının, Tebliğname'ye aykırı olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLMESİNE YER OLMADIĞINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 307/4. maddesi gereğince direnme kararını incelemek üzere Yargıtay Ceza Genel Kuruluna GÖNDERİLMESİNE,
14.10.2024 tarihinde karar verildi.