"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2024/112 E. 2024/184 K.
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun esastan reddi kararı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Ret
Her ne kadar ilk derece mahkemesince sanık hakkında mağdura yönelik kasten yaralama suçundan verilen 4 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına yönelik kararın hapis cezasının 5 yıl hapis cezasının altında kalması nedeniyle miktar itibariyle temyize tabi olmadığı şeklinde tebliğnamede görüş belirtilmiş ise de; 16.03.2022 tarihli İlk Derece Mahkemesi kararında sanık hakkında kasten öldürmeye teşebbüs suçundan 12 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin verilen kararın istinaf incelemesini yapan Bölge Adliye Mahkemesince, eksik gerekçe ile hüküm kurulduğu ve asgari hadden haksız tahrik indirimi uygulanması gerektiği gerekçeleri ile bozulmasından sonra, anılan karara direnme yetkisi bulunmayan ve kanunen uyma zorunluluğu bulunan İlk Derece Mahkemesince kasten yaralama suçundan 4 yıl 6 ay hapis cezasına ilişkin mahkûmiyet kararı verildiği, esas olarak Bölge Adliye Mahkemesince bu hususlarda bozma kararı verilemeyeceği, bu tür kararların istinaf başvurusu üzerine Bölge Adliye Mahkemesince duruşma açılarak verilmesi gereken kararlardan olduğu, bu şekilde Bölge Adliye Mahkemesinin bozması sonrası, yerel mahkemece cezanın 5 yılın altına düşmesi durumunda, esasen tarafların var olan temyiz haklarının ellerinden alınmış olacağının anlaşılması karşısında, İlk Derece Mahkemesince bozmaya uyularak yapılan yargılama neticesinde kurulan yeni mahkumiyet hükmünün temyizi kabil olduğu kabul edilerek inceleme yapılmıştır.
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286/1. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Sanık ... hakkında mağdur ...'e yönelik kasten öldürmeye teşebbüs suçundan 12 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Diyarbakır 13. Ağır Ceza Mahkemesinin 16.03.2022 tarihli ve 2019/282 Esas, 2022/211 Karar sayılı kararının Diyarbakır Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 08.11.2022 tarihli ve 2022/981 Esas, 2022/1470 Karar sayılı ilamı ile bozulması üzerine verilen Diyarbakır 13. Ağır Ceza Mahkemesi'nin 10.11.2023 tarihli ve 2022/398 Esas, 2023/346 Karar sayılı kararı ile; sanık hakkında mağdura karşı kasten yaralama suçundan; 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun (5237 sayılı Kanun) 86/1, 86/3-e, 87/1-c, 29, 53, 58. maddeleri uyarınca 4 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilmiştir.
2. Diyarbakır Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 29.01.2024 tarihli ve 2024/112 Esas 2024/184 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik sanık müdafiinin istinaf başvurusunun, 5271 sayılı Kanun’un 280/1-(a) maddesi uyarınca, esastan reddine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz sebepleri özetle; delillerin hatalı değerlendirildiğine, haksız tahrikin derecesine, meşru savunma ve sınırın aşılmasına ilişkindir.
III. GEREKÇE
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan ve dosya kapsamına göre yeterli olduğu anlaşılan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, dosyada mevcut delillerin isabetli şekilde değerlendirildiği, eksik incelemenin bulunmadığı, alınan raporların yeterli ve hüküm kurmaya elverişli olduğu, eylemin sanık tarafından kasten gerçekleştirildiğinin saptandığı, mağdurdan sanığa yönelen ve haksız tahrik oluşturan eylemlerin niteliği ve ulaştığı boyut dikkate alındığında belirlenen indirim oranının isabetli olduğu, olayda meşru savunma ve sınırın aşılması hükümlerinin uygulama koşullarının oluşmadığı anlaşıldığından temyiz sebeplerinin incelenmesinde hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Diyarbakır Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 29.01.2024 tarihli ve 2024/112 Esas 2024/184 Karar sayılı kararında sanık müdafiince öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289/1. maddesi ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302/1. maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/1. maddesi uyarınca Diyarbakır 13. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Diyarbakır Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
03.12.2024 tarihinde karar verildi.