"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ:Ceza Dairesi
SAYISI : 2021/1076 E., 2022/2337 K.
SUÇ : Kasten yaralama teşebbüs
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: Onama
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.03.2018 tarihli ve 2018/11-38 Esas, 2018/113 Karar sayılı kararı uyarınca, yerel mahkemece verilen beraat kararı kaldırılarak istinaf mercii tarafından mahkûmiyet kararı verilmesi suretiyle hüküm türü değiştirildiğinden kararın temyiz kanun yoluna tabi olduğu belirlenerek inceleme yapılmıştır.
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286/1. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.... 5. Asliye Ceza Mahkemesinin, 04.03.2021 tarihli ve 2019/539 Esas, 2021/178 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında mağdura karşı kasten yaralama suçundan açılan kamu davasında sanığın 5271 sayılı Kanun'un 223/2-e maddesi gereğince beraatine karar verilmiştir.
2. Adana Bölge Adliye Mahkemesi 13. Ceza Dairesinin, 14.11.2022 tarihli ve 2021/1076 Esas, 2022/2337 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik Cumhuriyet savcısının (aleyhe) istinaf başvurusu üzerine 5271 sayılı Kanun’un 280/1. maddesi uyarınca duruşmalı yapılan inceleme neticesinde aynı Kanun’un 280/2. maddesi uyarınca İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılmasıyla sanık hakkında kasten yaralamaya teşebbüs suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun (5237 sayılı Kanun) 86/2-3-a-e,35,53. maddeleri uyarınca 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz sebepleri özetle; atılı suçu işlemediğinden bahisle hakkında beraat kararı verilmesi gerektiğine ilişkindir.
III.GEREKÇE
Olay tarihinde mağdurun oğlu sanık ve diğer oğlu tanık ...'la birlikte kahvaltı yaptıkları sırada sanığın mağdura hakaret etmesi üzerine aralarında tartışma çıktığı, tartışma sırasında sanığın mutfaktan aldığı bıçak ile mağdura vurmaya çalıştığı ancak bıçağı araya giren tanık ...'ın sanığın elinden aldığı, bunun üzerine sanığın mağdurun kafasına yumruk vurduğu ve mağdurun kolunu ısırdığı ayrıca ele geçirdiği kazma ile mağdura vurmaya çalıştığı, tanık ...'ın kendisine engel olduğu, mağdurun... Devlet Hastanesi tarafından düzenlenen 05.06.2017 tarihli doktor raporu ile basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandığının tespit edildiği anlaşılmıştır.
1.Sanığın bıçak ile mağdura vurmaya çalıştığı ancak araya giren kardeşi tanık Mehmet Emin'in sanığın elinden bıçağı aldığı, bunun üzerine sanığın mağdurun kafasına yumruk vurduğu ve kolunu ısırdığı olayda, sanığın mağduru kasten yaralamaya yönelik birden çok eyleminin aynı anda gerçekleştirilmesi nedeniyle olay bir bütün olarak değerlendirilerek, 5237 sayılı Kanun'un 61. maddesi gereğince sanığın tamamlanmış üstsoya karşı kasten yaralama suçundan sorumlu tutulması, olayda silahtan sayılan bıçak ve kazma kullanıldığından aynı Kanun'un 86/3-e maddesi gereğince silah artırımı da yapılmak suretiyle hüküm kurulması gerekirken, yazılı şekilde silahla üstsoya karşı kasten yaralamaya teşebbüs suçundan hüküm kurularak eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
2.Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan ve dosya kapsamına göre yeterli olduğu anlaşılan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, sanığa iftira atması için bir sebep bulunmayan mağdurun ve tanığın olaydan hemen sonra alınan beyanlarında sanığın mağduru yaraladığına ilişkin beyanları karşısında eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiği anlaşıldığından, ileri sürülen temyiz sebeplerinin incelenmesinde hükümde eleştiri nedeni dışında hukuka aykırılık bulunmamıştır.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Adana Bölge Adliye Mahkemesi 13. Ceza Dairesinin, 14.11.2022 tarihli ve 2021/1076 Esas, 2022/2337 Karar sayılı kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289/1.maddesi ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda eleştiri nedeni dışında hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302/1. maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/1. maddesi uyarınca... 5. Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Adana Bölge Adliye Mahkemesi 13. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
18.09.2024 tarihinde karar verildi.
S.U/Y.Y/TH.(Ş.L.O)