Logo

1. Ceza Dairesi2024/5197 E. 2025/958 K.

Yapay Zeka Özeti

Uyuşmazlık: Sanığın, mağdura yönelik kasten öldürmeye teşebbüs suçuna iştirak edip etmediği.

Gerekçe ve Sonuç: Sanığın olay yerinde bulunması, mağdurun ilk beyanında sanığın diğer sanığa "vur" diye bağırdığını söylemesi ve mağduru tuttuğunu belirtmesi gibi hususlar birlikte değerlendirildiğinde, sanığın suça iştirak ettiğine dair yeterli delil bulunduğu gözetilerek yerel mahkemenin beraat kararının bozulmasına karar verilmiştir.

Karar Metni

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi

SAYISI : 2024/1490 E., 2024/1520 K.

SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs

KARAR : Direnme

TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Bozma

Mahkemece Yargıtay Ceza Genel Kurulunun, 28.04.2024 tarihli ve 2022/1-461 Esas, 2023/577 Karar sayılı bozma ilâmı sonrası Mahkemece, bozma ilamına uyulmasına ve Yargıtay 1. Ceza Dairesinin, 27.10.2022 tarihli ve 2022/6220 Esas, 2022/8368 Karar sayılı bozma kararına karşı direnilmesine karar verilmiş ise de ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun, 31.10.2017 tarihli ve 2017/1-290 Esas, 2017/443 Karar sayılı kararında da belirtildiği üzere Ceza Genel Kurulunun verdiği bozma kararı ile önceki hükümlerin ortadan kalkması karşısında bu kararın şeklen direnme kararı olsa da "yeni hüküm" niteliğinde olduğu belirlenmiştir.

Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun (5271 sayılı Kanun) 286/1. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ

1. Nazilli Ağır Ceza Mahkemesinin, 31.01.2019 tarihli ve 2018/193 Esas, 2019/25 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten öldürmeye teşebbüs suçundan, 5271 sayılı Kanun'un 223/2-e maddesi uyarınca beraatine, karar verilmiştir.

2. İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin, 20.11.2019 tarihli ve 2019/1860 Esas, 2019/3656 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik Cumhuriyet savcısının istinaf başvurusunun 5271 sayılı Kanun’un 280/1-a maddesi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.

3. İzmir Bölge Adliyesi Mahkemesi 4. Ceza Dairesi kararının Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet savcısı tarafından temyizi üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 27.10.2022 tarihli ve 2022/6220 Esas, 2022/8368 Karar sayılı kararı ile; "Oluşa ve dosya kapsamına göre; suç tarihinde mağdur ...'un sanık ... ile yolda karşılaştıkları, sanık ...'nın 2017 yılında çalınan araç teyp meselesinden dolayı mağduru suçladığı ve şahitlerinin olduğunu söyleyerek tekrar mağdurla konuşmak üzere ayrıldığı, bir müddet sonra sanık ... ile birlikte olayın meydana geldiği yer olan metruk binaya geldikleri, her iki sanığın hırsızlık meselesini konuşmak için mağduru araca binmek için zorladıkları, sanık ... tarafından ele geçmeyen bıçakla mağdurun yaralandığı sırada sanık ...'in olayın başından sonuna kadar ...'nın yanında bulunduğu, mağdurun savcılıkta alınan ilk beyanına göre de, ...'in ...'ya "vur" diye bağırdığı ve mağduru tuttuğu dikkate alındığında öldürmeye teşebbüs suçunu her iki sanığın birlikte gerçekleştirdikleri anlaşılmakla, sanık ... hakkında mağdur ...'a yönelik kasten öldürmeye teşebbüs suçundan TCK'nin 37/1. maddesi delaletiyle aynı kanunun 81/1, 35. maddeleri gereğince mahkumiyetine karar verilmesi yerine yazılı şekilde beraatine hükmedilmesi," nedeniyle bozulmasına ve dava dosyasının 5271 sayılı Kanun’un 304/2-b maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.

4. İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin, 21.12.2022 tarihli ve 2022/3757 Esas, 2022/3766 Karar sayılı kararı ile 5271 sayılı Kanun’un 307/4. maddesi uyarınca önceki hükümde direnilmesi ile sanık hakkında kasten öldürmeye teşebbüs suçundan, 5271 sayılı Kanun'un 223/2-e maddesi uyarınca beraatine, karar verilmiştir.

5. Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 05.10.2023 tarihli ve 2023/2510 Esas, 2023/5931 Kararı sayılı kararı ile dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 307/4. maddesi uyarınca direnme kararını incelemek üzere Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesine, karar verilmiştir.

6. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 28.02.2024 tarihli ve 2023/1-500 Esas, 2024/104 Karar sayılı kararı ile bozma kararı verilerek, dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, karar verilmiştir.

7. Ceza Genel Kurulu'nun bozma kararı üzerine İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin, 22.05.2024 tarihli ve 2024/1490 Esas, 2024/1520 Karar sayılı kararı ile Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 27.10.2022 tarihli ve 2022/6220 Esas, 2022/8368 Karar sayılı sayılı bozma ilamına direnilerek, sanık

... hakkında kasten öldürmeye teşebbüs suçundan açılan kamu davasında sanığın müsnet suçu işlediğine dair cezalandırılmasına yeterli, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil elde edilemediğinden, yüklenen suçu işlediğinin sabit olmaması nedeniyle 5271 sayılı Kanun'un 223/2-e maddesi gereğince beraatine, karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ

Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet savcısının temyiz istemi; sanığın kasten öldürmeye teşebbüs suçundan cezalandırılması gerektiği’ne ilişkindir.

III. GEREKÇE

Oluşa ve dosya kapsamına göre; suç tarihinde mağdur ...'un inceleme dışı sanık ... ile yolda karşılaştıkları, sanık ...'nın 2017 yılında çalınan araç teyp meselesinden dolayı mağduru suçladığı ve şahitlerinin olduğunu söyleyerek tekrar mağdurla konuşmak üzere ayrıldığı, bir müddet sonra sanık ... ile birlikte olayın meydana geldiği yer olan metruk binaya geldikleri, her iki sanığın hırsızlık meselesini konuşmak için mağduru araca binmek için zorladıkları, ... tarafından ele geçmeyen bıçakla mağdurun yaralandığı sırada sanık ...'in olayın başından sonuna kadar ...'nın yanında bulunduğu, mağdurun savcılıkta alınan ilk beyanına göre de, ...'in ...'ya "vur" diye bağırdığı ve mağduru tuttuğu dikkate alındığında öldürmeye teşebbüs suçunu her iki sanığın birlikte gerçekleştirdikleri anlaşılmakla, sanık ... hakkında mağdur ...'a yönelik kasten öldürmeye teşebbüs suçundan 5237 sayılı Kanun'un 37/1. maddesi delaletiyle aynı Kanun'un 81/1, 35. maddeleri gereğince mahkumiyetine karar verilmesi yerine yazılı şekilde beraatine hükmedilmesi, hukuka aykırı bulunmuştur.

IV. KARAR

Gerekçe bölümünde açıklandığı üzere Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet savcısının temyiz istemi yerinde görüldüğünden İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin, 22.05.2024 tarihli ve 2024/1490 Esas, 2024/1520 Karar sayılı kararının 5271 sayılı Kanun’un 302/2. maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,

Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/2-b maddesi uyarınca İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesine, gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

11.02.2025 tarihinde karar verildi.