"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ:Ağır Ceza Mahkemesi
SAYISI: 2023/1234 değişik iş
İNCELEME KONUSU KARAR: İtirazın kabulüne
KANUN YARARINA BOZMA YOLUNA BAŞVURAN : Adalet Bakanlığının istemi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: İlgili kararın kanun yararına bozulması
Kasten öldürme, tehdit ve 6136 sayılı Ateşli Silâhlar ve Bıçaklar ile Diğer Aletler Hakkında Kanunu’na muhalefet suçlarından Yozgat İnfaz Hâkimliğinin 14.09.2021 tarihli ve 2021/2080 Esas, 2021/2049 Karar sayılı içtima kararı ile 18 yıl 10 ay hapis cezasına hükümlü ...'in, işbu cezasını Isparta E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda infazı sırasında, Isparta Açık Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğü İdare ve Gözlem Kurulu Başkanlığının 19.10.2022 tarihli ve 2022/1840 sayılı kararıyla 30.10.2022 tarihinden itibaren açık ceza infaz kurumuna ayrılmasının uygun olduğuna dair kararı müteakip, hükümlünün 31.10.2022 tarihinde Covid-19 hastalık iznine ayrılmasının ardından, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un geçici 10/2. maddesi gereğince koşullu salıverme tarihine 6 yıldan az süre kaldığından bahisle karar tarihi itibariyle denetimli serbestlik tedbiri uygulanarak cezasını infaz etmesinin uygun olduğuna ilişkin Isparta Açık Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğü İdare ve Gözlem Kurulu Başkanlığının 01.11.2023 tarihli ve 2023/3040 sayılı kararını müteakip, hükümlü tarafından denetimli serbestlik talebinde bulunulması üzerine, hükümlünün 31.07.2023 tarihi itibariyle koşullu salıvermesine 6 yıl kalmadığından bahisle talebinin reddine dair Isparta İnfaz Hakimliğinin 01.11.2023 tarihli ve 2023/5219 Esas, 2023/5215 Karar sayılı kararına karşı Isparta Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından yapılan itirazın kabulüne, hükümlünün 01.11.2023 tarihinden itibaren cezasının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına ilişkin merci Isparta 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 02.11.2023 tarihli ve 2023/1234 değişik iş sayılı kararı ile ilgili olarak;
Adalet Bakanlığının, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309 uncu maddesinin birinci fıkrası uyarınca, 05.06.2024 tarihli ve 94660652-105-32-8989-2024-Kyb sayılı evrakı ile kanun yararına bozma istemine istinaden düzenlenen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 16.07.2024 tarihli ve 2024/66029 sayılı Tebliğnamesi ile dava dosyası Daireye gönderilmekle, gereği düşünüldü;
I. İSTEM
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 16.07.2024 tarihli ve 2024/66029 sayılı kanun yararına bozma isteminin;
"Dosya kapsamına göre, adı geçen hükümlü tarafından cezasının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infaz edilmesine ilişkin talepte bulunması üzerine, Isparta İnfaz Hâkimliğince, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirleri Hakkındaki Kanun'un geçici 10/2. maddesi uyarınca denetimli serbestlik tedbirinden yararlanabilmek için hükümlünün 31.07.2023 tarihi itibariyla denetimli serbestlik tedbirine ayrılmasına 6 yıl veya daha az süre kalması gerektiği ve hükümlünün anılan şartı taşımadığından bahisle talebin reddine karar verilmesi üzerine, 31.07.2023 tarihi itibarıyla Covid-19 salgın hastalığı nedeniyle izinde bulunan hükümlünün mevcut denetim hakkı dışında 5 yıl daha denetim hakkının doğacağı ve hükümlünün izin dönüşü bu hakkını sonraki bir tarihte te kullanabileceğinden bahisle yapılan itiraz üzerine merci mahkemesince, itirazın kabulüne karar verildiği anlaşılmış ise de;
İnfaz dosyası kapsamına göre;
Adı geçen hükümlünün kasten öldürme, tehdit ve 6136 sayılı Kanun’a muhalefet suçlarından Yozgat İnfaz Hâkimliğinin 14.09.2021 tarihli ve 2021/2080 Esas, 2021/2049 Karar sayılı içtima kararı ile verilen 18 yıl 10 ay hapis cezasının infazı için, Isparta Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 15.09.2021 tarihli ve 2021/7-794 sayılı müddetnameye göre 19.01.2019 tarihinde Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda infazına başlandığı,
Koşullu salıverilme tarihi 30.10.2029, bihakkın tahliye tarihi 27.03.2037 olarak belirlenen hükümlü hakkında Isparta E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu İdare ve Gözlem Kurulu Başkanlığının 27.10.2021 tarihli ve 2021/5552 sayılı kararıyla, 5275 sayılı Kanun'un geçici 9/6. maddesi gereğince cezaevinde geçirmesi gereken 3 aylık süreyi tamamladığı ve koşullu salıverme tarihine 8 yıldan az süre kaldığından bahisle 01.11.2021 tarihinden itibaren açık ceza infaz kurumuna gönderilmesinin uygun olduğuna karar verildiği,
Hükümlünün cezasını Isparta Açık Ceza İnfaz Kurumunda infaz ettiği sırada anılan Ceza İnfaz Kurumu İdare ve Gözlem Kurulu Başkanlığının 19.10.2022 tarihli ve 2022/1840 sayılı kararıyla 30.10.2022 tarihinden itibaren açık ceza infaz kurumuna ayrılmasına karar verilerek aynı gün 5275 sayılı Kanun'un Geçici 9. maddesi gereğince Covid-19 iznine çıkarıldığı,
5275 sayılı Kanun'un geçici 10/1. maddesinde yer alan, "31/7/2023 tarihi itibarıyla geçici 9 uncu maddenin beşinci fıkrası uyarınca Covid-19 salgın hastalığı nedeniyle izinde bulunan hükümlüler, izin bitimini takip eden onbeş gün içinde infaz işlemlerinin devam ettiği kurumlara dönmek zorundadır." şeklindeki düzenleme uyarınca izin bitimini takiben Isparta Açık Ceza İnfaz Kurumuna dönen hükümlünün denetimli serbestlik tedbirinden faydalanmak için talepte bulunduğu,
Hükümlünün infaz etmekte olduğu içtima kararına dahil olan 12 yıl hapis cezasının, 5275 sayılı Kanun'un geçici 6/1. maddesinde istisna suçlar arasında sayılan kasten öldürme suçu olması nedeniyle, aynı Kanun'un 105/A maddesinde yer alan, "Hükümlülerin dış dünyaya uyumlarını sağlamak, aileleriyle bağlarını sürdürmelerini ve güçlendirmelerini temin etmek amacıyla, açık ceza infaz kurumunda veya çocuk eğitimevinde bulunan ve koşullu salıverilmesine bir yıl veya daha az süre kalan iyi hâlli hükümlülerin talebi hâlinde, cezalarının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına, ceza infaz kurumu idaresince hazırlanan değerlendirme raporu dikkate alınarak, hükmün infazına ilişkin işlemleri yapan Cumhuriyet başsavcılığının bulunduğu yer infaz hâkimi tarafından karar verilebilir." şeklindeki düzenleme uyarınca denetimli serbestlik tedbirinden koşullu salıverilmesine bir yıl kala faydalanabileceği,
15.07.2023 tarihli ve 32249 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7456 sayılı Kanun'un 15. maddesi ile 5275 sayılı Kanun'a eklenen geçici 10. maddenin 2. fıkrasında yer alan, "31/7/2023 tarihi itibarıyla geçici 9 uncu maddenin beşinci fıkrası uyarınca Covid-19 salgın hastalığı nedeniyle izinde bulunan ve ilgili mevzuat uyarınca cezalarının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına beş yıl ve daha az süre kalan hükümlülerin talebi aranmaksızın, cezalarının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına infaz hakimi tarafından karar verilebilir." şeklindeki düzenleme uyarınca da 31.07.2023 tarihi itibarıyla Covid-19 salgın hastalığı nedeniyle izinde bulunması ve cezasının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına beş yıl ve daha az süre kalması hâlinde denetimli serbestlik tedbirinden faydalanabileceği, beş yıl ve daha az süre kalma şartının ise 31.07.2023 tarihi itibarıyla sağlanması gerektiği,
Somut olayda, hükümlünün koşullu salıverilme tarihinin 30.10.2029 olduğu, 5275 sayılı Kanun'un 105/A. maddesi gereğince denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına 30.10.2028 tarihinde başlanılacağı, 31.07.2023 tarihi itibarıyla Covid-19 salgın hastalığı nedeniyle izinde bulunan hükümlünün 5275 sayılı Kanun'a eklenen geçici 10/2. maddesi uyarınca denetimli serbestlik tedbirinden faydalanabilmesi için denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına beş yıl ve daha az süre kalması gerektiği, ancak 31.07.2023 tarihi itibarıyla denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına 5 yıl 3 ay süre bulunduğundan geçici 10. maddeden yararlanamayacağı, bu haliyle denetimli serbestlik tedbirinden 5275 sayılı Kanun'un 105/A maddesi gereğince koşullu salıverilmesine bir yıl kala faydalanabileceği gözetilmeksizin, itirazın reddine yerine, yazılı şekilde kabulüne karar verilmesinde isabet görülmemiştir."
Şeklindeki gerekçeye dayandığı anlaşılmıştır.
II. GEREKÇE
1. 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309 uncu maddesinin, (1), (2) ve (3) üncü fıkraları;
(1) Hâkim veya mahkeme tarafından verilen ve istinaf veya temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşen karar veya hükümde hukuka aykırılık bulunduğunu öğrenen Adalet Bakanlığı, o karar veya hükmün Yargıtayca bozulması istemini, yasal nedenlerini belirterek Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına yazılı olarak bildirir.
(2) Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı, bu nedenleri aynen yazarak karar veya hükmün bozulması istemini içeren yazısını Yargıtayın ilgili ceza dairesine verir.
(3) Yargıtayın ceza dairesi ileri sürülen nedenleri yerinde görürse, karar veya hükmü kanun yararına bozar.
2. 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un geçici 6 ncı maddesinin (1) nci fıkrası;
Geçici Madde 6 – (Ek: 15/8/2016-KHK-671/32 md.; Değiştirilerek kabul: 9/11/2016-6757/28 md.) (Değişik:14/4/2020-7242/52 md.)
(1) 30/3/2020 tarihine kadar işlenen suçlar bakımından; 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun kasten öldürme suçları (madde 81, 82 ve 83), üstsoya, altsoya, eşe veya kardeşe ya da beden veya ruh bakımından kendisini savunamayacak durumda bulunan kişiye karşı işlenen kasten yaralama ve neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçları, neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçu (madde 87, fıkra iki, bent d), işkence suçu (madde 94 ve 95), eziyet suçu (madde 96), cinsel dokunulmazlığa karşı işlenen suçlar (madde 102, 103, 104 ve 105), özel hayata ve hayatın gizli alanına karşı suçlar (madde 132, 133, 134, 135, 136, 137 ve 138), uyuşturucu veya uyarıcı madde imal ve ticareti suçu (madde 188) ve İkinci Kitap Dördüncü Kısım Dördüncü, Beşinci, Altıncı ve Yedinci Bölümünde tanımlanan suçlar ile 12/4/1991 tarihli ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu kapsamına giren suçlar hariç olmak üzere, 105/A maddesinin birinci fıkrasında yer alan “bir yıl”lık süre, “üç yıl” olarak uygulanır.
3. 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un geçici 10 uncu maddesinin (2) nci fıkrası;
Geçici Madde 10- (Ek: 14/7/2023-7456/15 md.)
(2) 31/7/2023 tarihi itibarıyla geçici 9 uncu maddenin beşinci fıkrası uyarınca Covid-19 salgın hastalığı nedeniyle izinde bulunan ve ilgili mevzuat uyarınca cezalarının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına beş yıl ve daha az süre kalan hükümlülerin talebi aranmaksızın, cezalarının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına infaz hakimi tarafından karar verilebilir.
Şeklinde düzenlenmiştir.
4. Hükümlünün, kasten öldürme, tehdit ve 6136 sayılı Kanun’a muhalefet suçlarından almış olduğu içtimalı 18 yıl 10 ay hapis cezasının infazı amacıyla Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 15.09.2021 tarihli ve 2021/7-794 sayılı müddetnameye göre, cezanın infazına 19.01.2019 tarihinde Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başlandığı, şartla tahliye tarihinin 30.10.2029, bihakkın tahliye tarihinin ise 27.03.2037 olarak belirlendiği, Kapalı Ceza İnfaz Kurumu İdare ve Gözlem Kurulu Başkanlığının 27.10.2021 tarihli ve 2021/5552 sayılı kararıyla, 5275 sayılı Kanun'un geçici 9/6. maddesi gereğince cezaevinde geçirmesi
gereken 3 aylık süreyi tamamladığı ve şartla tahliye tarihine 8 yıldan az süre kaldığından bahisle 01.11.2021 tarihinden itibaren açık ceza infaz kurumuna gönderilmesinin uygun olduğuna karar verildiği, hükümlünün cezasını Açık Ceza İnfaz Kurumunda infaz ettiği sırada Ceza İnfaz Kurumu İdare ve Gözlem Kurulu Başkanlığının 19.10.2022 tarihli ve 2022/1840 sayılı kararıyla 30.10.2022 tarihinden itibaren açık ceza infaz kurumuna ayrılmasına karar verilerek aynı gün 5275 sayılı Kanun'un Geçici 9. maddesi gereğince Covid-19 iznine çıkarıldığı anlaşılmaktadır.
5. 5275 sayılı Kanun'un geçici 10/1. maddesinde yer alan, "31/7/2023 tarihi itibarıyla geçici 9 uncu maddenin beşinci fıkrası uyarınca Covid-19 salgın hastalığı nedeniyle izinde bulunan hükümlüler, izin bitimini takip eden onbeş gün içinde infaz işlemlerinin devam ettiği kurumlara dönmek zorundadır." şeklindeki düzenleme uyarınca izin bitiminde Açık Ceza İnfaz Kurumuna döndüğü ve 17.10.2023 tarihli dilekçesi ile denetimli serbestlikten yararlanmak istediğini bildirmiştir.
6. Hükümlünün infaza konu içtimalı cezaları arasında kasten öldürme suçundan almış olduğu 12 yıl hapis cezası olup, kasten öldürme suçunun 5237 sayılı Kanun’un 81 inci maddesinde düzenlenen ve 7242 sayılı Kanun’un 52 nci maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanun’un geçici 6 ncı maddesinde sayılan istisna suçlardan olması nedeniyle, şartla tahliye tarihine bir yıl kala denetimli serbestlik tedbirinden yararlanmasının mümkün olduğu görülmektedir.
7. 30.10.2022 tarihi itibariyle Açık Ceza İnfaz Kurumuna ayrılmasına karar verilen, şartla tahliye tarihi 30.10.2029 olan ve denetimli serbestlikten şartla tahliye tarihine ancak bir yıl kala yararlanması mümkün olan hükümlünün, 7456 sayılı Kanun’un 15 inci maddesi ile 5275 sayılı Kanun’a eklenen geçici 10 uncu maddenin ikinci fıkrasında yer alan, "31/7/2023 tarihi itibarıyla geçici 9 uncu maddenin beşinci fıkrası uyarınca Covid-19 salgın hastalığı nedeniyle izinde bulunan ve ilgili mevzuat uyarınca cezalarının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına beş yıl ve daha az süre kalan hükümlülerin talebi aranmaksızın, cezalarının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına infaz hakimi tarafından karar verilebilir." hükmüne göre hukuki durumu değerlendirildiğinde, bu madde hükmünün uygulanabilmesi için 31.07.2023 tarihi itibariyle hükümlünün Covid-19 salgın hastalığı nedeniyle izinde bulunması, cezasının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına beş yıl yada daha az süre kalması şartlarının birlikte gerçekleşmesi gerektiği görülmektedir, hükümlünün covid 19 salgın hastalığı nedeniyle izinde bulunma şartının gerçekleşmesine rağmen 31.07.2023 tarihi itibariyle cezasının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına beş yıldan daha fazla bir süre olması nedeniyle bu madde hükmünden yararlanmasının mümkün olmadığı anlaşılmakla, İnfaz hakimliği kararına karşı yapılan itirazın reddi yerine kabulüne dair itiraz merciince verilen karar Kanun'a aykırı olup, kanun yararına bozma talebi yerinde görülmüştür.
III. KARAR
1. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteminin KABULÜNE,
2. Isparta 1. Ağır Ceza Mahkemesince verilen 02.11.2023 tarihli ve 2023/1234 değişik iş sayılı kararın 5271 sayılı Kanun’un 309 uncu maddesinin üçüncü fıkrası gereği, oy birliğiyle KANUN YARARINA BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
07.03.2025 tarihinde karar verildi.