"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2024/1149 E., 2024/968 K.
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun esastan reddi kararı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz isteminin esastan reddi ile hükmün onanması
İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286/1. ve 286/2-(a) maddeleri gereği temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereğince temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. İstinaf bozması üzerine kurulan Siverek 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 01.02.2024 tarihli ve 2023/278 Esas, 2024/34 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında mağdura karşı kasten öldürmeye teşebbüs suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 81/1, 35/2, 29/1, 62/1 ve 53/1. maddeleri uyarınca 7 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ancak sanığın kazanılmış hakkı gözetilerek sanığın cezasının 5 yıl hapis cezası üzerinden infazına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
2. Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 04.06.2024 tarihli ve 2024/1149 Esas, 2024/968 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik sanık müdafiinin istinaf başvurusunun mağdurun organ işlev yitirilmesine, yüzde sabit ize ve kemik kırığına neden olacak şekilde yaralandığı olayda, teşebbüs nedeniyle 9 yıldan 15 yıla kadar hapis cezası öngören 5237 sayılı Kanun'un 35/2. maddesine göre azamiye yakın oranda ceza tayini gerektiği gözetilmeden 12 yıl hapis cezası verilerek eksik ceza tayin edilmesi hususu eleştirilmek suretiyle 5271 sayılı Kanun’un 280/1-(a) maddesi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz istemi özetle; şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereğince sanığın beraatine karar verilmesi gerektiğine ilişkindir.
III. GEREKÇE
1. Sanık ... hakkında Siverek 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 12.03.2020 tarihli ve 2017/283 Esas, 2020/92 Karar sayılı kararı ile hükmolunan 5 yıl hapis cezasına mahkumiyetine ilişkin hükmün Cumhuriyet savcısı tarafından haksız tahrik koşullarının oluşmadığından bahisle sanık aleyhine istinaf edildiği ancak Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 21.09.2023 tarihli ve 2020/1240 Esas, 2023/962 Karar sayılı bozma ilamında karşı (aleyhe) istinaf bulunmadığından sanığın ceza miktarı itibarıyla kazanılmış hakkının korunmasına karar verildiği ve bozma üzerine kurulan incelemeye konu hükümde sanığın kazanılmış hakkı korunarak cezasının 5 yıl hapis cezası üzerinden infazına karar verildiği anlaşılmış ise de, bu hususta yapılan hata aleyhe temyiz talebi olmadığından bozma nedeni yapılamamıştır.
2. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan ve dosya kapsamına göre yeterli olduğu anlaşılan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, dosyada mevcut delillerin isabetli şekilde değerlendirildiği, mağdurun, sanığı haksız yere suçlaması için bir neden bulunmadığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin mağdurun aşamalardaki istikrarlı beyanları, tanık anlatımları, sanık ve mağdurun olay saatinde aynı yerde olduğunu gösteren baz istasyonu kayıtları, mağdurun yaralanmasına ilişkin adli rapor içerikleri ve dosya kapsamındaki diğer delillerle saptandığı anlaşıldığından, ileri sürülen temyiz nedenlerinin incelenmesinde hükümde Bölge Adliye Mahkemesi eleştirisi ve Dairemizin eleştirisi dışında hukuka aykırılık bulunmamıştır.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 04.06.2024 tarihli ve 2024/1149 Esas, 2024/968 Karar sayılı kararında sanık müdafiince öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289/1. maddesi ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda eleştiri nedenleri dışında hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302/1. maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/1. maddesi uyarınca Siverek 1. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
30.04.2025 tarihinde karar verildi.