"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2022/135 E., 2024/249 K.
SUÇ : Kasten öldürme
HÜKÜMLER : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Kısmi iade, kısmi onama
Sanık müdafiinin temyiz istemi yönünden;
Sanık ... müdafiinin, kanunî süresi içinde öne sürdükten sonra, sanığın, 27.08.2024 ve 03.10.2024 tarihli dilekçeler ile temyiz isteminden vazgeçtiğini bildirdiği belirlenmiştir.
Katılan vekilinin temyiz istemi yönünden;
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmiştir.
Katılanın yetkisi olmadığından vekilinin duruşmalı inceleme talebinin 1412 sayılı Kanun'un 318. maddesi gereğince reddine, karar verilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Diyarbakır 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 12.02.2016 tarihli ve 2013/28 Esas, 2016/57 Karar sayılı kararı ile;
Sanık ... hakkında maktul ...'a yönelik kasten öldürme suçundan; 5271 sayılı Kanun'un 223/2-e maddesi uyarınca beraatine, karar verilmiştir.
2. Diyarbakır 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 12.02.2016 tarihli ve 2013/28 Esas 2016/57 Karar sayılı kararının maktulden katılan vekili ve sanık müdafii tarafından temyizi üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 20.12.2021 tarihli ve 2020/4956 Esas, 2021/15132 Karar sayılı kararı ile özetle ''...sanığın mahkumiyetine karar verilmesi gerektiği halde, yazılı şekilde beraatine karar verilmesi,'' gerekçesiyle bozulmasına karar verilmiştir.
3. Diyarbakır 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 27.06.2024 tarihli ve 2022/135 Esas, 2024/249 Karar sayılı kararı ile;
Sanık ... hakkında maktul ...'a yönelik kasten öldürme suçundan; 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 81/1, 29/1 ve 53. maddeleri uyarınca 15 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan vekilinin temyiz sebepleri özetle; sanığın müebbet hapis cezası ile cezalandırılması gerektiğine, sanık hakkında tahrik ve takdiri indirim hükümlerinin uygulanmaması gerektiğine, eksik vekalet ücreti takdir edildiğine, ilişkindir.
III. GEREKÇE
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, alınan raporların yeterli ve hüküm kurmaya elverişli olduğu, ilk kimin ateş ettiği tespit edilemeyecek şekilde karşılıklı silahla ateş edilme şeklinde gerçekleşen olayda haksız tahrik hükümlerinin uygulanması ve oranının isabetli olduğu, takdiri indirimin Mahkemenin takdir yetkisi kapsamında, yasal, yerinde ve yeterli gerekçelerle uygulanmamasına karar verildiği vekalet ücretine ilişkin belirlemede isabetsizlik bulunmadığı anlaşıldığından katılan vekilinin diğer temyiz sebeplerinin incelenmesinde hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Diyarbakır 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 27.06.2024 tarihli ve 2022/135 Esas, 2024/249 Karar sayılı kararında katılan vekilince öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden katılan vekilinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
09.04.2025 tarihinde karar verildi.