"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2023/474 E., 2024/280 K.
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Düzelterek onama
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260/1. maddesi gereği temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun'un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
İstanbul 4. Ağır Ceza Mahkemesinin, Yargıtay 1. Ceza Dairesinin, 24.10.2023 tarihli ve 2023/2414 Esas, 2023/6455 Karar sayılı bozma ilâmı üzerine verdiği, 10.07.2024 tarihli ve 2023/474 Esas, 2024/280 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında katılan ...'ye yönelik kasten öldürmeye teşebbüs suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 81/1, 35/2 ve 53. maddeleri uyarınca 12 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, 1412 sayılı Kanun’un 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hak nedeniyle 3 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1. Katılanlar vekilinin temyiz sebepleri özetle; sanığa üst hadden ceza verilmesi gerektiğine, kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkindir.
2. Sanık müdafiinin temyiz sebepleri özetle; eksik incelemeye, sanığın öldürme kastı bulunmadığına ve lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine ilişkindir.
III. GEREKÇE
1. Yargılama sürecindeki işlemlerin usul ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu verilere dayandırıldığı, eksik incelemenin bulunmadığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suçta kullandığı araç hedef alınan bölgeler, katılan ...'de meydana gelen yaralanmanın ağırlığı, nazara alındığında suç vasfının kasten öldürmeye teşebbüs olarak kabulünde isabetsizlik bulunmadığı, teşebbüsün ulaştığı aşama ile meydana gelen zarar ve tehlikenin ağırlığına göre belirlenen cezanın isabetli olduğu, takdiri indirimin Mahkemenin takdir yetkisi kapsamında, yasal, yerinde ve yeterli gerekçelerle uygulanmamasına karar verildiği anlaşıldığından katılanlar vekili ve sanık müdafinin temyiz sebeplerinin incelenmesinde hükümde düzeltme nedeni dışında hukuka aykırılık bulunmamıştır.
2. Sanık hakkında kasten öldürmeye teşebbüs suçundan 5237 sayılı Kanun’un 81/1, 35/2 ve 53. maddeleri uyarınca 12 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ve kazanılmış hakkı gözetilerek, 1412 sayılı Kanun’un 326/son maddesi gereğince 3 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiş ise de; 1412 sayılı Kanun’un 326/son maddesinin gözetilmesi ile kazanılmış hak nedeniyle sanık hakkında sonuç cezanın 3 yıl hapis cezası üzerinden infazına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi hukuka aykırı bulunmuş ise de, söz konusu hukuka aykırılık Yargıtay tarafından giderilmiştir.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde (2) numaralı paragrafta açıklanan nedenlerle katılanlar vekili ve sanık müdafiinin temyiz istemleri yerinde görüldüğünden İstanbul 4. Ağır Ceza Mahkemesinin, 10.07.2024 tarihli ve 2023/474 Esas, 2024/280 Karar sayılı kararının 1412 sayılı Kanun’un 321. maddesi gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322. maddesi gereği hüküm fıkrasından; "Her ne kadar sanık hakkında kasten öldürmeye teşebbüs suçundan neticeten 12 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiş ise de; İstanbul 45. Asliye Ceza Mahkemesinin, 25.03.2014 tarihli ve 2011/260-2014/127 sayılı ilamında verilen kasten yaralama suçuna ilişkin mahkûmiyet kararının yalnızca sanık tarafından temyiz edildiği, aleyhe temyiz olmadığı görülmekle sanığın kazanılmış hakkı saklı tutularak 1412 sayılı Kanun’un 326/son maddesi gereğince neticeten 3 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına,” ibaresinin çıkarılması ve “Sanık hakkında daha önce verilen İstanbul 45. Asliye Ceza Mahkemesinin, 25.03.2014 tarihli ve 2011/260 Esas, 2014/127 Karar sayılı hükmünün yalnızca sanık müdafi tarafından temyiz edilip aleyhe temyiz olmaması nedeniyle 1412 sayılı Kanun’un 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkı dikkate alınarak cezanın 3 yıl hapis cezası üzerinden infazına" ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
06.03.2025 tarihinde karar verildi.