"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2024/253 E., 2024/449 K.
SUÇLAR : Nitelikli kasten öldürme
HÜKÜMLER : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz isteminin esastan reddi ile hükümlerin onanması
Sanık hakkında bozma üzerine verilen kararların; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286/1. ve 307/3. maddeleri uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükümleri temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Diyarbakır 12. Ağır Ceza Mahkemesinin, 29.09.2021 tarihli ve 2021/61 Esas, 2021/416 Karar sayılı kararı ile; sanık hakkında maktulleri nitelikli kasten öldürme suçlarından kurulan hükümlere yönelik Cumhuriyet savcısının (aleyhe), sanık ve müdafiinin istinaf başvurularının Diyarbakır Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 08.02.2022 tarihli ve 2022/161 Esas, 2022/186 Karar sayılı kararı ile 5271 sayılı Kanun’un 280/1-a maddesi uyarınca esastan reddine karar verilmiş, bu kararın, sanık müdafii tarafından temyizi üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairesinin, 06.02.2024 tarihli ve 2022/7735 Esas, 2024/723 Karar sayılı ilâmı ile özetle; sanığın 2015 yılında eşinin öldürülmesi olayından ... ... isimli şahsı sorumlu tuttuğu, eşinin öldürülmesi olayının infial ve elemi geçtikten yaklaşık 5 yıl sonra eşinin öcünü almak için karşı aileden birilerini öldürme saiki ile ... ...'in oğlu ve damadı olan maktulleri öldürmeye karar verdiği ve öldürme konusunda bir plan yaptığı, sonrasında sahte plakayı, silahı ve suç ile bağlantılı diğer gereçleri temin ettiği, sahte plakalı araç ile Çermik ilçesine geldiği, aracında ele geçirilen boya ile yüzünü boyadığı, puşi ile yüzünü kapattığı ve öldürme kararında sebat ve ısrar gösterip makul bir süre geçmesine rağmen kararından dönmeyerek maktulleri ele geçirilemeyen silahla, öç alma duygusu ile görev bilinci içerisinde, planı doğrultusunda öldürdüğü halde 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 82/1-a-j maddeleri uyarınca kan gütme saiki ile tasarlayarak kasten öldürme suçlarından mahkûmiyetleri yerine suçların vasfında yanılgıya düşülerek yazılı şekilde kasten öldürme suçlarından 5237 sayılı Kanun'un 81/1. maddesi uyarınca cezalandırılması nedeniyle bozulmasına, sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına ve dava dosyasının 5271 sayılı Kanun’un 304/2-a maddesi uyarınca İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.
2. Diyarbakır 12. Ağır Ceza Mahkemesinin, 03.06.2024 tarihli ve 2024/253 Esas, 2024/449 Karar sayılı kararı ile; sanık hakkında maktulleri nitelikli kasten öldürme suçlarından, 5237 sayılı Kanun'un 82/1-a-j, 53. maddeleri uyarınca iki kez ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına ancak 5271 sayılı Kanun'un 283. maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkı dikkate alınarak iki kez müebbet hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz sebepleri özetle; eksik inceleme ile karar verildiğine, eylemlerin meşru savunma kapsamında kaldığına ilişkindir.
III. GEREKÇE
1. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan ve dosya kapsamına göre yeterli olduğu anlaşılan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükümlere esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, hükümlere esas alınan raporların yeterli olduğu, dava dosyası tekemmül ettirilerek karar verildiği, eksik incelemenin bulunmadığı, eylemlerin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eylemlere uyan suç vasıflarının doğru biçimde belirlendiği, yargılama sonucunda oluşan kanaat ve takdire göre ceza yaptırımlarının yasal bağlamda ve gerekçeleri gösterilerek belirlendiği, meşru savunma ve meşru savunmada sınırın aşılması koşullarının oluşmadığı anlaşıldığından, ileri sürülen temyiz sebeplerinin incelenmesinde hükümlerde düzeltme nedeni dışında hukuka aykırılık bulunmamıştır.
2. Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03.04.2018 tarihli ve 2017/853 Esas, 2018/135 Karar sayılı ilâmı ile 09.02.2016 tarihli ve 2014/71 Esas, 2016/42 Karar sayılı ilâmı da gözetildiğinde aleyhe temyiz olmaması nedeniyle 5271 sayılı Kanun'un 283. maddesi uyarınca sanık lehine kazanılmış hak oluştuğu görülmekle, son hükümlerde verilen hapis cezalarının ilk hükümlerde tayin edilen hapis cezaları üzerinden infazına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, ilk hükümlerde tayin edilen hapis cezalarının netice ceza şeklinde hükmedilmesi, hukuka aykırı görülmüş ise de bahse konu hukuka aykırılık Yargıtay tarafından giderilmiştir.
IV. KARAR
Gerekçe başlığı altında (2) numaralı paragrafta açıklanan nedenle sanık müdafiinin temyiz istemi yerinde görüldüğünden Diyarbakır 12. Ağır Ceza Mahkemesinin, 03.06.2024 tarihli ve 2024/253 Esas, 2024/449 Karar sayılı kararının 5271 sayılı Kanun’un 302/2. maddesi gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 303/1. maddesi gereği hüküm fıkrasında yer alan " neticeten 2 (iki kez) MÜEBBET HAPİS CEZASI İLE CEZALANDIRILMASINA" ibaresinin çıkartılarak yerine "cezalarının iki kez müebbet hapis cezası üzerinden infazına" ibaresinin eklenmesi suretiyle Tebliğname'ye kısmen uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKÜMLERİN DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Hükmolunan ceza miktarları ve tutuklulukta geçen süreler göz önüne alındığında, sanık müdafiinin tahliye talebinin REDDİNE,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/4. maddesi uyarınca Diyarbakır 12. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Diyarbakır Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
25.02.2025 tarihinde karar verildi.