"İçtihat Metni"
B O Z M A Ü Z E R İ N E
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2022/862 E., 2023/333 K.
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Zamanaşımı sebebiyle düşme
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Ankara 20. Asliye Ceza Mahkemesinin 22.12.2009 tarihli ve 2009/1086 Esas, 2009/1339 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında verilen mahkûmiyet kararının sanığın temyizi üzerine Yargıtay (Birleşen) 3. Ceza Dairesinin 11.02.2013 tarihli ve 2011/19987 Esas, 2013/4734 Karar sayılı kararı ile bozulması üzerine, Ankara 20. Asliye Ceza Mahkemesinin 13.06.2013 tarihli ve 2013/210 Esas, 2013/433 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86/2, 86/3-e, 29/1, 62/1 ve 52. maddeleri uyarınca 1.500 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına ancak 5271 sayılı Kanun'un 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiştir.
2.Sanığın denetim süresi içerisinde kasıtlı suç işlemesi sebebiyle Çankırı Ağır Ceza Mahkemesinin 26.11.2019 tarihli ve 2019/112 Esas, 2019/293 Karar sayılı kararıyla ihbarda bulunulması üzerine, Ankara 20. Asliye Ceza Mahkemesinin 04.04.2023 tarihli 2022/862 Esas ve 2023/333 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan açılan kamu davasının 5237 sayılı Kanun'un 66/1-e, 67/4 ve 5271 sayılı Kanun'un 223/8. maddeleri uyarınca zamanaşımı nedeniyle düşmesine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan vekilinin temyiz sebepleri özetle; zamanaşımı süresi dolmadığından kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkindir.
III. GEREKÇE
Olay günü aralarında çıkan tartışmada sanığın katılanı bıçakla basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaraladığı anlaşılan olayda, 5237 sayılı Kanun’un 86/2 ve 86/3-e maddeleri uyarınca belirlenecek cezanın türü ve üst haddine göre aynı Kanun’un 66/1-e ve 67/4. maddeleri gereği 12 yıllık olağanüstü zamanaşımı süresinin öngörüldüğü,
Sanığın atılı suçu 25.08.2005 tarihinde işlediği, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararın 12.05.2015 tarihinde kesinleştiği, sanığın 01.06.2018 tarihinde yeniden suç işlediği, 5271 sayılı Kanun'un 231/8. maddesi uyarınca zamanaşımının 12.05.2015 ilâ 01.06.2018 tarihleri arasında 3 yıl 19 gün süreyle durduğu, denetim süresinde işlenen suç tarihi olan 01.06.2018 tarihinden itibaren yeniden zamanaşımı süresinin işlediği anlaşılmakla; suç tarihinden itibaren durma süresi de gözetildiğinde, 04.04.2023 tarihli hüküm tarihine kadar 12 yıllık olağanüstü zamanaşımı süresinin 13.09.2020 tarihinde dolduğu anlaşıldığından, ilk derece mahkemesince zamanaşımı süresinin dolması nedeniyle düşme kararı verilmesinde isabetsizlik görülmemiştir.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Ankara 20. Asliye Ceza Mahkemesinin 04.04.2023 tarihli ve 2022/862 Esas, 2023/333 Karar sayılı kararında katılan vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden katılan vekilinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
23.09.2024 tarihinde karar verildi.