"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : ADANA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 1. HUKUK DAİRESİ
DAVA TÜRÜ : TAPU İPTALİ VE TESCİL
Taraflar arasındaki davadan dolayı Adana Bölge Adliye Mahkemesi 1.Hukuk Dairesince verilen 23.06.2020 gün ve 118-691 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenilmiş olmakla, dosya tetkik olunarak gereği düşünüldü.
-KARAR-
Dava, muris muvazaası hukuksal nedenine dayalı pay oranında tapu iptali-tescil isteğine ilişkindir.
Mahkemece, mirasbırakanın engelli kızı ve torunlarına bakıp ilgilendiği için dava konusu taşınmazı davalılara devrettiği, semenin mutlaka para olması gerekmediği, bir hizmet ya da bakım olabileceği, mal kaçırma amacıyla devir yapılmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, davacılar vekilinin istinaf başvurusu da Adana Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince, 6100 sayılı HMK’nin 353/1.b.1 maddesi gereğince esastan reddedilmiştir.
Bilindiği üzere; 6100 sayılı HMK.'nın 362.maddesinde bölge adliye mahkemelerinin temyiz olunamayan kararları düzenlenmiş, 1/a bendinde de miktar veya değeri kırkbin Türk lirasını (bu tutar dahil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar" hükmüne yer verilmiş, 2020 yılı itibarıyla HMK.'nın 362/1-a bendinde belirtilen 40.000.00 TL’lik kesinlik sınırı 72.070,00 TL olarak uygulanmaya başlamıştır.
Hemen belirtilmelidir ki, pay oranında açılan muris muvazaası hukuksal nedenine dayalı davalarda davacılar arasında zorunlu dava arkadaşlığı bulunmadığından, dava değeri davayı açan mirasçı veya mirasçıların her birinin payına isabet eden değerdir.
Somut olayda, miras bırakan tarafından davalılara devredilen dava konusu 124 parsel sayılı taşınmazın dava tarihi itibariyle keşfen saptanan değeri 532.221,00 TL olup, davacılar ...nin 48/512 miras payına isabet eden 49.895,71 TL, davacılar...ın 16/512’şer paylarına isabet eden 16.631,90’ar TL, davacı ...’ün 12/512 miras payına isabet eden 12.473,92 TL, davacılar ...’ın 9/512’şer miras paylarına isabet eden 9.355,44’er TL’nin 2020 yılı itibarıyla temyiz kesinlik sınırı olan 72.070,00 TL’nin altında kaldığı anlaşılmaktadır.
Diğer taraftan, temyiz kesinlik sınırı içinde kalması nedeniyle temyiz kabiliyeti bulunmayan kararlar hakkında 01.06.1990 gün ve 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtayca da bir karar verilebileceği açıktır.
Yukarıda açıklanan nedenden ötürü temyiz kesinlik sınırı içinde kaldığı anlaşılan eldeki dava yönünden davacılar vekilinin temyiz dilekçelerinin değerden REDDİNE, alınan peşin harcın istek halinde yatırana iadesine, 09/06/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.