"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2021/1602 Esas, 2023/1582 Karar
HÜKÜM : Esastan ret
İLK DERECE MAHKEMESİ : Ankara 5. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi
SAYISI : 2019/462 E., 2021/260 K.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmekle; temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
KARAR
I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkilinin "FOTON SAĞLIK ÇÖZÜMLERİ A.Ş" markasının tescili talebi ile TÜRKPATENT'e 2018/102594 numarası ile 14.11.2018 tarihinde başvuruda bulunduğunu, söz konusu başvuruya davalı firma tarafından "FOTONA" ibareli markaya dayanılarak yapılan itiraz nedeniyle marka başvurusunun reddedildiğini, söz konusu ret kararı üzerine Kuruma itirazda bulunulduğunu, TÜRKPATENT Yeniden İnceleme ve Değerlendirme Kurulu (YİDK) tarafından itirazın reddedildiğini, müvekkiline ait marka başvurusu ile redde mesnet marka arasında iltibas tehlikesi oluşturacak derecede benzerlik bulunmadığını, redde mesnet markanın kullanılmadığını ileri sürerek 2019-M-8876 YİDK kararının iptali ile müvekkiline ait marka başvurusunun tescil edilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
II. CEVAP
Davalı Kurum vekili cevap dilekçesinde; Kurum kararının hukuka uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı Şirket vekili cevap dilekçesinde: markaların neredeyse birebir aynı ibareyi içerdiğini, emtialarının aynı ve bağlantılı olduğunu, markalar arasında iltibas ihtimali bulunduğunu, müvekkili "FOTONA"nın tüm dünyada sağlık teknolojileri ve hizmetleri ile ünlenmiş, tanınmış bir marka olduğunu, başvuru sahibinin kötüniyetli olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesince, redde mesnet markanın 31.10.2018 tarihinde tescil edildiği, dava konusu marka başvurusunun 14.11.2018 tarihinde gerçekleştirildiği, her iki tarih arasında 5 yıldan daha az süre bulunduğu, dolayısıyla redde mesnet markanın 6769 sayılı Sınai Mülkiyet Kanunu'nun (SMK) 19/2 hükmü uyarınca kullanmama def'ine tabi bir marka olmadığı, bu nedenle tescilli olduğu tüm emtialar bakımından kullanım şartı aranmaksızın SMK m.6/1 hükmü bağlamında değerlendirmeye alınması gerektiği, markalar arasındaki hizmet benzerliği ayniyet seviyesinde olduğu gibi, markaları oluşturan işaretlerin de özellikle görsel ve işitsel olarak yüksek düzeyde benzerlik oluşturduğu, davaya konu hizmetlerin hitap ettiği dikkatli ve bilinçli tüketici kesiminin dahi markalar arasındaki farklılığı algılayamayacağı, karşılaştırılan markalar arasında SMK m.6/1 hükmü uyarınca ilişkilendirilme ihtimali dahil karıştırılma tehlikesi bulunduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hüküm, davacı vekili tarafından istinaf edilmiştir.
IV. BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ KARARI
Bölge Adliye Mahkemesince, İlk Derece Mahkemesi kararının usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş, karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
V. TEMYİZ İNCELEMESİ
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Dava, YİDK kararının iptali istemine ilişkindir.
2. Değerlendirme
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (HMK) 353/1-b(1) hükmü uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
VI. SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1 hükmü uyarınca ONANMASINA, aynı Kanun'un 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 15.01.2015 tarihinde kesin olarak oy birliğiyle karar verildi.