"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 12. Hukuk Dairesi
Yukarıda tarih ve numarası yazılı Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın müddeti içinde temyizen tetkiki davalı/alacaklı tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü:
İlamsız takipte, şikayetçi-borçluya çıkarılan ödeme emri tebligatının 07.11.2022 tarihinde iade gelmesi üzerine, bu kez aynı adrese TK 21/2. kapsamında tebligat çıkartıldığı ve 22.11.2022 tarihinde TK 21/2. gereği tebliğin yapıldığı, borçlu tarafından tebliğin usulsüzlüğü iddiasıyla 21.12.2022 tarihinde şikayet yoluna başvurulduğu, İlk Derece Mahkemesince, “… davacı borçlunun, icra dosyasından çıkarılan ilk tebligatın iade tarihi ile TK 21/2. gereği yapılan tebliğ tarihlerinde yurt dışında olduğundan, icra dosyasından çıkarılan ödeme emri tebligatlarına ilişkin tebliğ işlemlerinin usulsüz olduğu.." gerekçesiyle şikayetin kabulüne ve öğrenme tarihinin 19.12.2022 olarak düzeltilmesine karar verildiği, bu karara karşı davalı/alacaklının istinaf başvurusu üzerine İstinaf mahkemesince TK’nın 21/2 maddesi şartlarını taşımadığından TK 21/2’ye göre tebligat yapılamayacağı şeklinde gerekçe değiştirilerek öğrenme tarihini 19.12.2022 olarak belirlemiştir.
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun Bilinen Adreste Tebligat başlıklı 10/1. maddesinde; ''Tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır. Şu kadar ki; kendisine tebliğ yapılacak şahsın müracaatı veya kabulü şartıyla her yerde tebligat yapılması caizdir'' hükmü yer almaktadır. 11.01.2011 tarihinde 6099 Sayılı Kanun'un 3. maddesiyle eklenen 10/2. maddesine göre ise; ''Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.'' düzenlemesine yer verilmiştir.
Davacının geçici olarak yurt dışında olması, bilinen bir yurt dışı adresi olmadığı sürece TK'nın 25. maddesi ve Yönetmeliğin 43. maddesinin uygulanmasını gerektirmez.
Tebligat Kanunu 10. maddesine göre muhatabın önce bilinen adresine, bu tebligatın iade gelmesi halinde sonraki tebligatın 21/2'e göre yapılabileceği açıktır. Muhatabın bilinen adresi MERNİS adresi olabileceği gibi başka bir adres de olabilir. Somut olayda “Belek Mah. 75 sok. No.5 I İç Kapı No. 1 Serik/Antalya” adresi belirtilerek ödeme emri tebligatı çıkartılmıştır. Bu adresin fatura adresiyle aynı olduğu görülmüştür. Fatura ve MERNİS adresindeki fark site isminin yazılmaması ise de site ismi adres bilgilerindeki açıklık karşısında ayırt edici bir unsur olmayıp, site isminin yazılmaması tebligatın yapılmasını engelleyici ve adresi sakatlayıcı bir durum da değildir. Fatura ve MERNİS adresi farklı olmadığından tebligat usul ve yasaya uygun görüldüğünden şikayetin reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsizdir.
SONUÇ:
Yukarıda yazılı nedenlerle Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 12. Hukuk Dairesinin 11.01.2024 tarih, 2023/424 E.-2024/74 K. sayılı kararının yukarıda yazılı nedenlerle, 5311 sayılı Kanun ile değişik İİK'nın 364/2. maddesi göndermesiyle uygulanması gereken 6100 sayılı HMK'nın 373/2. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, dosyanın Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, 30.09.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.