"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı kadın tarafından; erkeğin davasının kabulü, kusur belirlemesi, reddedilen tazminatlar ve tedbir/iştirak nafakası miktarı yönünden, davalı-karşı davacı erkek tarafından ise; kadının davasının kabulü, kusur belirlemesi, reddedilen tazminat talepleri ve velayet yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-İlk derece mahkemesinin verdiği hüküm davalı-karşı davacı erkek tarafından kadının kabul edilen davası, reddedilen tazminat talepleri ve velayet yönünden istinaf yoluna başvurulmayarak, hüküm bu yönlerden kesinleştiğinden, erkeğin kadının davası, reddedilen tazminat talepleri ve velayete yönelik temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı-karşı davacı erkeğin kusur belirlemesine yönelik, davacı-karşı davalı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
3-Taraflar arasındaki evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına dayalı karşılıklı boşanma davasının yapılan yargılaması sonunda, ilk derece mahkemesince her iki davanın kabulü ile tarafların boşanmalarına karar verilerek ortak çocukların velayeti kadına verilmiş ve çocuklar için tedbir/iştirak nafakasına hükmedilerek tarafların maddi ve manevi tazminat talepleri reddedilmiştir.
İlk derece mahkemesi, kadının eşine hakaret ve küfür ettiğini ve ailesinin müdahalesine sessiz kaldığını; erkeğin eşinin ailesine saygısız davranışları olduğunu ve evden ayrıldığını belirterek tarafların eşit kusurlu olduklarına hükmetmiştir.
İlk derece mahkemesi kararına karşı davacı-karşı davalı kadın tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuş ve ilk derece mahkemesinin erkeğe yüklediği kusurlar kesinleşmiştir. Bölge adliye mahkemesi, ilk derece mahkemesinin erkeğe yüklediği kusurlara ilave olarak erkeğin eşine hakaret ettiğine hükmetmiştir. Tarafların bölge adliye mahkemesi tarafından kabul edilen ve gerçekleşen kusur durumlarına göre, eşinin ailesine saygısız davranan, evden ayrılan ve eşine ağır hakaretlerde bulunan davalı-karşı davacı erkek, eşine hakaret eden ve ailesinin evliliğe müdahalesine sessiz kalan davacı-karşı davalı kadına göre ağır kusurludur. Bu itibarla, bölge adliye mahkemesince tarafların eşit kusurlu olduklarına hükmedilmesi doğru bulunmamıştır. Gerçekleşen bu durum karşısında, boşanmaya sebep olan olaylar yüzünden kişilik hakları zarar gören, mevcut ve beklenen menfaatleri zedelenen az kusurlu davacı-karşı davalı kadın yararına Tük Medeni Kanunu'nun 174. maddesi gereğince uygun miktarda maddi ve manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken, bu taleplerinin reddi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda 3. bentte gösterilen sebeple bölge adliye mahkemesi kararının BOZULMASINA, davalı-karşı davacı erkeğin temyiz dilekçesinin yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple REDDİNE, diğer temyiz itirazlarının ise yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatıranlara geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 30.01.2020 (Prş.)