"İçtihat Metni"
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2021/1514 E., 2023/1410 K.
KARAR : İstinaf başvurusunun kısmen kabulü ile esas hakkında hüküm kurma
İLK DERECE MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 6. Aile Mahkemesi
SAYISI : 2019/44 E., 2021/404 K.
Taraflar arasındaki boşanma davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince her iki davanın kabulüne, tarafların boşanmalarına karar verilmiştir.
Kararın davalı-davacı erkek tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince istinaf başvurusunun kısmen kabulü ile yeniden hüküm kurulmasına karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davalı-davacı erkek vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı-davalı kadın vekili dava dilekçesinde özetle; tarafların evliliğin ilk haftalarında davalı karşı davacı tarafın müvekkiline karşı fiziksel şiddet uyguladığını, davalı tarafın müvekkiline karşı ilgi duymadığını, onu istemediğini, davalının nişan, düğün gibi etkinliklere müvekkilini götürmediğini, yine müvekkiline karşı ekonomik şiddet uyguladığını, bu nedenlerle müvekkilinin evliliğe olan inancının kalmadığını, manevi olarak çöküntü yaşadığını, bu nedenlerle tarafların evlilik birliğinin temelinden sarsılması nedeniyle boşanmalarına, müvekkili yararına 50.000,00 TL maddi, 50.000,00 TL manevi tazminata, aylık 2.000,00 TL yoksulluk nafakasına hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
II. CEVAP
Davalı-davalı erkek vekili cevap ve karşı dava dilekçesinde özetle; dava dilekçesindeki iddiaların hukuki dayanaktan yoksun ve soyut iddialar olduğunu, davacı tarafın evlilik birliği içerisinde lüks yaşam tarzı olmasaydı tarafların ekonomik sıkıntı yaşamayacaklarını, karşı tarafın fiziksel ve psikolojik şiddet iddialarının doğru olmadığını, karşı tarafın evlilik akdine aykırı bir yaşam sürdüğünü, evlenmeden önce özgür olduğunu ancak evlendikten sonra özgür olmadığını beyan ettiğini, yine davacı karşı davalının müvekkilini fiziksel olarak beğenmediğini, taraflar arasındaki geçimsizliğin asıl nedeninin davacı karşı davalının aşırı lüks yaşama duyduğu özlem olduğunu, bu nedenlerle öncelikle asıl davanın reddine, karşı davalarının kabulü ile tarafların evlilik birliğinin temelinden sarsılması nedeniyle boşanmalarına, müvekkili yararına 20.000,00 TL maddi, 25.000,00 TL manevi tazminata hükmedilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; tarafların geçinemedikleri, evlilik birliği içerisindeki yaşanan tartışmalarda davalı karşı davacı erkeğin eşine şiddet uyguladığı, buna karşılık davacı karşı davalı kadının ise erkek için toplum içerisinde ve çevrede küçük düşürücü söz ve davranışlarda bulunduğu, evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan hadiselerde tarafların eşit kusurlu olduğu, her iki tarafın da boşanma davalarının kabulü ile tarafların evlilik birliğinin temelinden sarsılması nedeniyle boşanmalarına, kadın lehine aylık 500,00 TL yoksulluk nafakasına, tarafların tazminat taleplerine ayrı ayrı reddine hükmedilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı-davacı erkek vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
Davalı-davacı erkek vekili, kusur, tazminat taleplerinin reddine karar verilmesi ve kadının boşanma talebinin ve nafaka talebinin kabul edilmesinin yerinde olmaması yönlerinden istinaf kanun yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile, davalı davacı erkek vekili karşı dava dilekçesinde müvekkilinin düğün masrafı düğün sonrası ev eşyaları ve diğer harcamalar için bankadan 31.000,00 TL kredi çektiğini ve geri ödemesinin 41.000,00 TL olduğunu, davacı karşı davalının evilik nedeni ile müvekkilini maddi zarara uğrattığını, bu nedenle maddi zararın yarısından sorumlu tutulması gerektiğini çekilen kredinin ortak masraflara harcandığını, belirterek müvekkilinin uğradığı maddi kaybın yarısı olan 20.000,00 TL maddi tazminata hükmedilmesine talep etmiş olup bu talep Türk Medeni Kanununun 174/1. maddesi gereğince boşanmanın eki niteliğindeki maddi tazminat niteliğinde olmayıp, ayrı harcı tabi bağımsız bir talep olduğu, başvurma harcı dava dilekçesindeki bütün istekleri kapsadığı bu taleple ilgili nispi peşin harcın davacıya tamamlattırılması ( Harçlar Kanunu md. 30 - 32); harç tamamlandığı takdirde gösterilen deliller değerlendirilip gerçekleşecek sonucu uyarınca karar verilmesi; harç tamamlanmadığı takdirde ise anılan 32. madde uyarınca işlem yapılması gerekeceği buna göre maddi tazminata yönelik istinaf talebinin kısmen kabulüne, ilk derece mahkemesi hükmünün 9 nolu bendinin maddi tazminat yönünden kaldırılmasına, bu hususta belirtilen eksiklikler giderilerek yeniden karar verilmesi için dosyanın mahkemesine gönderilmesine davalı-davacı erkeğin diğer istinaf taleplerinin ise esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı-davacı erkek vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davalı-davacı erkek vekili, kusur, tazminat taleplerinin reddine karar verilmesi ve kadının boşanma talebinin ve nafaka talebinin kabul edilmesinin yerinde olmaması yönlerinden temyiz kanun yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık kusur belirlemesinin ve kadının açtığı boşanma davasının kabulünün hakkaniyete uygun olup olmadığı, reddedilen erkeğin tazminat talepleri ile kadın lehine hükmedilen nafakalar tespiti noktasında toplanmaktadır.
2. İlgili Hukuk
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (6100 sayılı Kanun) 190 ve 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 ve 371 inci maddeleri; 4721 sayılı Kanunu’nun 4 üncü, 6 ıncı maddesi, 166 ncı maddesinin birinci ve ikinci fıkrası, 169 uncu, 175,176 ncı maddeleri. 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun 50 nci ve 51 inci maddeleri.
3. Değerlendirme
1.Bölge Adliye Mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun'un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
2.Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup davalı-davacı erkek vekili tarafından temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun'un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
11.11.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.