"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasındaki tazminat davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı; 01/01/2005 tarihli sözleşme ile davalı şirkette kaptan pilot olarak çalışmaya başladığını, davalının hiçbir haklı sebep göstermeden 05/02/2008 tarihinde sözleşmesini feshettiğini, işten çıkarılırken ağır hakarete maruz kaldığını, iş yerine alınmadığını, şahsi eşyalarını almak için odasına girme talebinin kabul edilmediğini ileri sürerek; fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla, 10.000 Euro maddi tazminatın ve 100.000 Euro manevi tazminatın faiziyle birlikte tahsil anında hesaplanacak kur üzerinden davalıdan tahsilini talep etmiş, ıslah dilekçesiyle maddi tazminat talebini 86.463,43 Euro’ya çıkarmıştır.
Davalı, feshin haklı olduğunu savunarak davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, bozmaya uyularak manevi tazminat, ücret alacağı, yıllık izin ücreti ve ihbar tazminatı alacakları yönünden daha önce verilen kararın Yargıtay 13. Hukuk Dairesinin 22/01/2015 tarihli ve 2014/8949 Esas ve 2015/915 Karar sayılı kararıyla bozma konusu yapılmadığı gerekçesiyle bu hususta yeniden karar verilmesine yer olmadığına, davacının kazanç kaybı alacağının kısmen kabulüne, 23.145 Euro'nun 08/02/2008 tarihinden itibaren 3095 sayılı Kanunun 4.a maddesi gereğince Merkez Bankasının yabancı paralar için ön gördüğü en yüksek faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ve davacının fazlaya ilişkin istemlerinin reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından davalı lehine hükmedilen vekâlet ücretine yönelik olarak temyiz edilmiştir.
Karar tarihinde yürürlükte olan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 13. maddesinin 3. fıkrasına göre; “Maddi tazminat istemli davanın kısmen reddi durumunda, karşı taraf vekili yararına bu Tarifenin üçüncü kısmına göre hükmedilecek ücret, davacı vekili lehine belirlenen ücreti geçemez."
Buna göre mahkemece; davalı lehine hükmedilecek vekâlet ücretinin, davacı lehine hükmedilen 6.817,70 TL’yi geçemeyeceği gözetilerek, davalı lehine 6.817,70 TL vekâlet ücretine hükmedilmesi gerekirken, yazılı şekilde 15.334,80 TL vekâlet ücretine hükmedilmesi usul ve kanuna aykırı olup, bozmayı gerektirir.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onanması HUMK'nın 438/7 maddesi hükmü gereğidir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hüküm fıkrasının dokuzuncu bendinin çıkartılarak yerine "Davalı kendisini vekil ile temsil ettirdiğinden karar tarihinde yürürlükte olan AAÜT' nin 1313 maddesi gereğince belirlenen 6.817,70 TL vekâlet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine," ifadesinin yazılmasına, hükmün düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK'nın Geçici Madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK'nın 440. maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 günlük süre içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 29/12/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.