"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2019/2252 E., 2021/929 K.
İLK DERECE MAHKEMESİ : Denizli 3. Asliye Hukuk Mahkemesi
SAYISI : 2019/118 E., 2019/889 K.
Taraflar arasındaki tespit davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın reddine karar verilmiştir.
Kararın davacı asil tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili; davacının kamu kurumunda çalışırken geçirdiği hastalık sonucu 18.08.2010 tarihinde geçici sakatlık, devamında 26.10.2013 tarihinde tam sakatlık yaşaması nedeniyle davalı Kurumdan 2330 sayılı Kanun kapsamında nakdi tazminat talebinde bulunduğunu, 5188 sayılı Yasa gereği nakdi tazminat ödenmesi ve aylık bağlanması gerektiğinin tespitine karar verilmesini istediğini ancak talebinin reddedildiğini ileri sürerek, 2330, 4857, 5510 ve 5188 sayılı Kanunlar uyarınca davacının maddi alacaklarının tahsili ve 10.000,00 TL manevi tazminatın davalı Kurumdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
II. CEVAP
Davalı vekili, davanın reddini dilemiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
Denizli 4. İş Mahkemesinin görevsizlik kararının kesinleşmesi üzerine dosyanın gönderildiği İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararıyla; yapılan yargılama sırasında aldırılan 11.07.2019 tarihli bilirkişi raporuyla davacının özel güvenlik görevlisi olarak çalıştığı dönem için 5188 sayılı Kanun'un 15 inci maddesi kapsamında maddi tazminat taleplerini Denizli 1. İş Mahkemesinin 2013/407 E. sayılı dosyası ile de talep ettiği, maddi zarar tutarının ve kararın o dosyadaki talepler ile birlikte değerlendirilmesi gerektiği; Adli Tıp Kurumu raporunda davacıda meydana gelen engellik durumunun meslek hastalığı olmadığı belirtildiğinden 2330 sayılı Kanun kapsamında illiyet bağının kurulmadığı, iş gücü kaybı oranı belirtilmediğinden 2330 sayılı Kanun gereği hesaplama yapılmadığı; 5510 sayılı Kanun kapsamındaki değerlendirmelerin ise Denizli 4. İş Mahkemesinin 2018/365 E. sayılı dosyası ile devam ettiği, davalının SGK olması sebebiyle davacının engellik durumuna göre ödemesi gereken bir tutarın da bulunmadığının tespit edildiğinin bildirildiği, bu haliyle talep edebileceği manevi tazminatı da olmadığı anlaşıldığı gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı asil istinaf başvurusunda bulunmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
Davacı asil; Denizli 1. İş Mahkemesinin 2013/407 E. sayılı dosyasında talebin bezdirme,yıldırma (mobbing) ve haksız fesih sebebiyle iş verene yöneltilmiş tazminat davası olup eldeki dava ile ilgisinin bulunmadığını, bu dosyadan tefrik edilen Denizli 4. İş Mahkemesinin kararını kaldıran Antalya BAM 9. Hukuk Dairesi ilamına aykırılık oluşturduğunu, Adli Tıp Kurumu raporuna göre meslek hastalığı olmaması ve illiyet bağı yokluğu gerekçesi ile ret kararı verilmesinin usul ve yasaya aykırı olduğunu, 5188 ve 2330 sayılı Kanunlarda bu şekilde kısıtlayıcı hüküm bulunmadığını, yine dosyanın bilirkişiye sevk edilmeden önce iş gücü kaybı ve maluliyet oranının tespitine yönelik rapor alınması gerektiğini ileri sürerek, kararın kaldırılmasını istemiştir.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararıyla; davacının Denizli 4. İş Mahkemesinin 2014/395 E. sayılı dosyası ile meslek hastalığı nedeniyle sürekli iş göremezliğinin tespiti ve gelir bağlanması 5188 ve 2330 sayılı Kanunlara göre maddi tazminat almaya hak kazandığının tespitine ilişkin dava açtığı, Mahkemece davanın reddine hükmedildiği, kararın istinaf edilmesi üzerine Antalya BAM 9. Hukuk Dairesinin 13.09.2018 tarihli ve 2018/610 E. - 1777 K. sayılı kararı ile işverenin de hasım gösterilmesi ve ayrıca 5188 sayılı Kanun'dan kaynaklı uyuşmazlıkta iş mahkemesinin görevli olmadığı, genel mahkemenin görevli olduğu gerekçesi ile kararın kaldırıldığı, Mahkemenin sözü geçen talebi dosyadan ayırdığı ve 17.12.2018 tarihinde görevsizlik kararı verdiğinin anlaşıldığı, Adli Tıp Kurumu 3.İhtisas Kurulunun Denizli 4. İş Mahkemesinin yukarıda bahsedilen dosyasına tanzim edilen 03.04.2017 tarihli raporda davalıdan "kısmı remisyonda bipolar bozukluk" arızası bulunduğu, anılan hastalığın 11.10.2008 tarih ve 27021 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan Çalışma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kaybı Oranı Tespit İşlemleri Yönetmeliği ek 2. bölümde belirtilen meslek hastalığı olmadığının bildirildiği, davacının asıl isteminin 5510 sayılı Kanun gereğince malulen emekliliği sağlamak olması, 5188 sayılı Kanun uyarınca tazminat istenmesi için görev sırasında fiili bir saldırı sonucunda yaralanılması veya malul kalması gerekmesine göre, Mahkemenin değerlendirmesi ve vardığı neticede istinaf nedenleri yönüyle usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmadığı gerekçesiyle, istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı asıl temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davacı asıl; istinaf dilekçesindeki hususları tekrar ederek, kararın bozulmasını istemiştir.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, 5188 sayılı ve 2330 sayılı Kanunlar uyarınca tazminat istemine ilişkindir.
2. İlgili Hukuk
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (6100 sayılı Kanun) 187 nci maddesi
3.Değerlendirme
Temyizen incelenen kararda belirtilen gerekçeye ve özellikle yargılama aşamasında alınan ATK raporunda da tespit edildiği üzere, davacıya konulan bipolar bozukluk teşhisinin yukarıda yer verilen Kanunlar kapsamında meslek hastalığı sayılmadığının anlaşılmasına göre, davacı tarafın temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan kararın onanmasına karar vermek gerekmiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeple;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun'un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,12.09.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.