"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
...
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davalının davalıya ait işyerinde sac işleri ustabaşı olarak çalışırken iş sözleşmesinin işverence haksız şekilde fesh edildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma, yıllık izin, ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının tahsilini, istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, zamanaşımı def'ini öne sürüp, davacının hak kazandığı tüm ücretlerin ödendiğini, fesih sonrası tüm haklarının ödendiğini ve davacının davaya konu taleplerden feragat ettiğini, savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirilerek davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir. Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesinin 2017/29254 esas 2020/5270 karar ve 01/06/2020 tarihli ilamı ile, diğer temyiz itirazları yerinde görülmeyerek özetle; fazla çalışma alacağında davacı tanıklarının davacı ile birlikte geçen çalışma süresinin dikkate alınması gerektiği, davacının son aylık ücretinin net 1.700,00 TL olarak kabulü gerektiği, yıllık izin alacağında ise talep gereği asgari ücretten ödemelerin yapıldığı kabulü ile kabul edilen ücrete göre fark alacağın hüküm altına alınması gerektiği, gerekçeleriyle karar bozulmuştur.
Mahkemece, bozma ilamına uyulmuş, bilirkişiden ek rapor da alındıktan sonra davanın kısmen kabulüne karar verilerek kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma, yıllık izin, ulusal bayram ve genel tatil alacakları hüküm altına alınmıştır.
Temyiz:
Kararı davalı taraf temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Mahkemece uyulmasına karar verilen ve yukarıda kısaca özetlenen bozma ilamının “4” numaralı bendinde aynen “ Somut olayda davacı tarafça dava dilekçesi ile, yıllık izinlerinin Sosyal Güvenlik Kurumu'na bildirilen ücret üzerinden ödendiğini, bu halde davacının gerçek ücreti üzerinden ödenmesi gerekli yıllık izin ücretinin davalıdan tahsili talep edilmiştir. Dava dilekçesinde, davacının yıllık izinlerini kullanmadığına ilişkin herhangi bir açıklamaya yer verilmemiştir. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda ise, davacının çalışma dönemi dikkate alınarak hak kazandığı yıllık izin süresinden, kullandığı ispatlanan yıllık izin günleri çıkarılarak hesaplama yapılmıştır. Hal böyle olunca, Mahkemece davacının talebi ile bağlı olunmasına rağmen davacının talebi aşılarak hüküm kurulmuştur. Mahkemece yapılacak iş, davalı tarafça davacıya asgari ücret üzerinden ödemesi yapılan yıllık izin günleri tespit edildikten sonra, davacının gerçek ücretinin bozma ilamının 3 nolu bendi doğrultusunda aylık net 1.700,00 TL olduğunun kabulü ile, aradaki fark hesaplanarak yıllık izin ücreti hakkında hüküm kurulması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir. ” gerekçesine yer verilmiştir.
Bozma sonrası alınan bilirkişi raporunda davacının davalı işyerinde kullandığı kabul edilen 101 günlük yılık izin ücreti, kabul edilen 1.700,00 TL ücrete göre hesaplanmış ve Mahkemece hesaplanan bu kısım hüküm altına alınmıştır. Ancak bu hesaplama bozma ilamına uygun değildir. Açıklanan bozma bendine göre, asgari ücret üzerinden ödemesi yapılan yıllık izin günleri için kabul edilen aylık net 1.700,00 TL ücretten hesap yapılarak aradaki farkın hüküm altına alınması gerekmektedir.
Bozma gereğinin yerine getirilmesi için kararın bozulması gerekmiştir.
Öte yandan hüküm altına alınan yıllık izin ücreti, kullanıldığı kabul edilen 101 günlük yıllık izin ücretine ilişkin olmasına rağmen karar gerekçesinde “ Davacı işçinin bakiye 105 günlük yıllık iznini kullandığına ya da karşılığı olan ücretin davacıya ödendiğine ilişkin davalı işveren tarafından dosyaya herhangi bir belge ibraz edilmediğinden davacının bakiye 105 günlük yıllık izin ücreti alacağı hüküm altına alınmıştır.” şeklinde açıklama yapılması da kendi içinde çelişki oluşturmakla hatalıdır.
SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 01/11/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.