"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirkette şoför olarak 01/04/2008-30/01/2013 tarihleri arasında kesintili olarak en son aylık 950,00 TL ücretle çalıştığı, iş sözleşmesinin işveren tarafından haklı neden olmaksızın feshedildiğini, kısmen kıdem tazminatı ödemesi yapılmışsa da alacağının tümüne karşılık gelmediğini, davacının yaz kış fazla çalışma yaptığını,tüm genel tatillerde çalıştığını ancak ücretlerinin ödenmediğini ileri sürerek, bakiye kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla mesai, yıllık izin ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalıların Cevabının Özeti:
Davalılar davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davacı ve davalı taraflarca temyiz edilmiş olup, Yargıtay (Kapatılan )22. Hukuk Dairesinin 21.01.2020 tarih, 2016/28430 esas 2020/800 karar sayılı ilamı ile davacı ile davalı ... U.'nun tüm, davalı şirketin ise diğer temyiz itirazları reddedilmek suretiyle; dosya kapsamına göre davalı şirketin turizm sektöründe faaliyet gösterdiği ve şirket müşterilerinin havaalanı ile konakladıkları otel arası transferle müşterilerin diğer bazı turistik faaliyetlerinin icrasını sağladığı, bu kapsamda yapılan işlerde davacı dahil bir kısım işçinin şoför olarak çalıştığı, yapılan işin niteliğine göre belirli bir mesai düzeni olmaksızın iş çıktığında müşterilerin transfer işlemlerini gerçekleştirdikleri, iş olmadığında işyerinde veya evde talimat gelinceye kadar pasif beklemede bulundukları, Karayolları Trafik Yönetmeliği'nin 98/A. maddesinde şoförlerinin 24 saatlik herhangi bir süre içinde toplam olarak 9 saatten ve devamlı olarak 4,5 saatten fazla araç sürmelerinin yasak olduğunun düzenlenmesine karşın, günlük 9 saat araç kullanmaya ilişkin yasal sınırlamalar gözetilmeden, yaz döneminde 24 saatlik çalışmada 14 saatlik fiili çalışma yapıldığı kabul edilerek ve hafta tatili süresi de dışlanmaksızın haftalık 53 saat, kış döneminde haftalık 12,5 saat üzerinden fazla çalışma ücret alacağının belirlenmesinin isabetsiz olduğu, Mahkemece, davacının şoför olarak Karayolları Trafik Kanunu uyarınca 9 saatten fazla araç kullanamayacağı bu sebeple ara dinlenme süresi hariç günde 9 saatten haftada 6 gün 54 saat çalıştığı ve 45 saati aşan haftalık 9 saat fazla çalışma yaptığı, yaz döneminde ise hafta tatilinde de çalışma yapıldığından 7,5 saatlik hafta tatili süresi dışlandığında kalan 1,5 saatlik fazla çalışma süresinin eklenmesi ile haftalık 10,5 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek fazla çalışmanın hesaplanması dosya içeriğine daha uygun düşecektir. Fazla çalışma ücreti, bu kabul doğrultusunda hesaplanmalı ve hesaplanan miktardan uygun bir indirim yapılarak oluşacak sonuca göre karar verilmelidir, gerekçesiyle bozma kararı verilmiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyulmak suretiyle bilirkişiden alınan ek rapor doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 04/02/1959 gün ve 1957/13 esas, 1959/5 karar, ve 09/05/1960 gün ve 1960/21 esas, 1960/9 sayılı kararlarında açıklandığı üzere Yargıtayca maddi hata sonucu verilen bir karara mahkemece uyulmasına karar verilmesi halinde dahi usulü kazanılmış hak oluşmaz ve Yargıtayın hatalı bozma kararından dönülmesi mümkündür.
Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesinin 21.01.2020 tarih, 2016/28430 esas 2020/800 karar sayılı ilamı ile her ne kadar Karayolları Trafik Yönetmeliği'nin 98/A. maddesinde şoförlerinin 24 saatlik herhangi bir süre içinde toplam olarak 9 saatten ve devamlı olarak 4,5 saatten fazla araç sürmelerinin yasak olduğunun düzenlenmesi gereğince şoför olarak çalışan davacının ara dinlenme süresi hariç günde 9 saatten haftada 6 gün 54 saat çalıştığı ve 45 saati aşan haftalık 9 saat fazla çalışma yaptığı, yaz döneminde ise hafta tatilinde de çalışma yapıldığından 7,5 saatlik hafta tatili süresi dışlandığında kalan 1,5 saatlik fazla çalışma süresinin eklenmesi ile haftalık 10,5 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek fazla çalışmanın hesaplanmasının dosya içeriğine daha uygun düşeceği belirtilerek bozma kararı verilmiş ve Mahkemece bozma ilamına uyulmak suretiyle alınan ek bilirkişi raporunda yaz döneminde hafta tatili gününe ilişkin 7,5 saatlik çalışma süresi dışlanmak suretiyle yapılan hesaplamaya göre alacağa hükmedilmiş ise de; davacının dava dilekçesinde 1 Nisan ile 1 Kasım arası olan yaz döneminde hafta tatili yapmayarak haftanın 7 günü çalışma yaptığını belirttiği ancak hafta tatili ücretini ayrıca talep etmediği anlaşılmakla, mükerrer alacak talebinden bahsedilemeyeceğinden, haftanın 7 günü çalışılan yaz dönemi için yapılan fazla mesai ücreti alacağının hesaplanmasında hafta tatili gününe ilişkin 7,5 saatlik çalışmanın dışlanması yerinde değildir. Buna göre önceki maddi hataya dayalı bozma ilamına uyulmak suretiyle yazılı şekilde verilen karar isabetsiz olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacı tarafa iadesine, 24.06.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.