"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 19. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2022/643 E., 2023/1400 K.
KARAR : İstinaf başvurusunun esastan reddi
İLK DERECE MAHKEMESİ : Manisa 2. İş Mahkemesi
SAYISI : 2021/88 E., 2021/707 K.
Taraflar arasındaki alacak davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın reddine karar verilmiştir.
Kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkilinin davalı Bakanlığa bağlı işyerinde çalıştığını, 02.04.2018 tarihinde 696 sayılı Kanun Hükmünde Kararname (696 sayılı KHK) kapsamında sürekli işçi kadrosuna geçirildiğini, alt işveren bünyesinde çalışmakta iken ücretinin asgari ücretin belirli bir oran fazlası olarak belirlendiğini ve ödendiğini kadroya geçişte imzalanan iş sözleşmesinde ücretinin yine asgari ücretin belirli bir oran fazlası olarak belirlendiğini; ancak davalı tarafından 2019 yılında asgari ücretin katına miktar olarak sabitlenerek eksik ödeme yapıldığını, 4857 sayılı İş Kanunu'nun (4857 sayılı Kanun) 22 ve 62 nci maddeleri uyarınca ücretin düşürülmeyeceğini, ikramiye ve ilave tediye ücretinin de eksik ödendiğini ileri sürerek ödenmeyen ücret farkı, ilave tediye farkı, ikramiye farkı ile ulusal ... ve genel tatil ücreti farkı alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
II. CEVAP
Davalı vekili cevap dilekçesinde; kadroya geçme aşamasında taraflar arasında sözleşme imzalanmadan önce işçilere ücrete ilişkin boşluk alanın doldurulmayacağının belirtildiğini, karşılıklı mutabakat ile yüzde kısmı doldurulmadan sözleşmelerin imzalandığını, tüm hastanede kadroya geçen işçiler ile imzalanan sözleşmelerin yüzde kısmının boş olduğunu, sözleşmelerin 2 nüsha hâlinde imzalandığını, İl Sağlık Müdürlüğüne gönderilen nüshasında yüzde kısmının boş olduğunu, taraflar arasında sözleşme imzalanırken boşluk kısmının doldurulmayacağı hususunda aynı yönde irade beyanı bulunmakta iken daha sonra nüshalardan birinin üzerinde yapılan tahrifat sonucunda davalı Kurumun iradesinin fesada uğratıldığını, bu nedenle tek taraflı olarak doldurulan kısmın davalı Kurum aleyhine sonuç doğurmasının hukuken mümkün olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; aynı davalıya karşı Mahkemenin 2021/88 Esas, 2021/90 Esas, 2021/92 Esas, 2021/94 Esas ve 2021/96 Esas sayılı dosyalarında ücret farkının talep edildiği, açılan davalardan 2021/96 Esas sayılı dosyada disiplin soruşturmasına istinaden muhakkik tarafından hazırlanan disiplin soruşturma raporunun mahkemeye ibraz edildiği, anılan muhakkik raporunun sonuç kısmında Cumhuriyet Savcılığına suç duyurusunda bulunulmasına kanaat getirildiği, davalı İdarenin davacı işçiler hakkında resmî belgede sahtecilik suçundan 02.04.2021 tarihinde Manisa Cumhuriyet Başsavcılığına suç duyurusunda bulunduğu, Mahkemenin 2021/92 Esas sayılı dosyasında Manisa Cumhuriyet Başsavcılığının 2021/8118 Soruşturma sayılı kovuşturmaya yer olmadığına dair kararın dosyaya celp edildiği, Manisa Cumhuriyet Başsavcılığınca şüphelilerin sözleşme üzerinde yapmış oldukları iddia olunan eylemin yine İdarenin denetimi çerçevesinde basit bir kontrolle tespit edilebileceği dikkate alındığında, şüphelilerin üzerine atılı suçun yasal unsuru oluşmadığından kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verildiğinin Mahkemeye bildirildiği, yapılan yargılama sırasında toplanan deliller ve tüm dosya kapsamından Manisa Valiliği İl Sağlık Müdürlüğü tarafından 10.08.2021 tarihinde Mahkemeye gönderilen ve davalı İdarede görev yapan personelin imzaladıkları sözleşmelerin 7 nci maddenin (1) inci bendindeki her ay ödenmesi gereken brüt asgari ücretin fazlası olan tutar ile ilgili alanın boş olduğu ve herhangi bir miktar yazmadığı; ancak davacı işçilerin çalıştığı Manisa Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesi Başhekimliği tarafından 05.01.2021 tarihinde Mahkemeye gönderilen ve davalı idarede görev yapan personelin imzaladıkları sözleşmelerin 7 nci maddesinin (1) inci bendindeki her ay ödenmesi gereken brüt asgari ücretin fazlası olan tutar ile ilgili alanın "%35" yazılı olduğu ve hastaneden gelen sözleşme örneğinin ücret kısmının sonradan doldurulduğu ve ücrete ilişkin sonradan doldurulan belgeye itibar edilmediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
Davacı vekili; davacının 696 sayılı KHK ile sürekli işçi kadrosuna alındığını, 2018 yılında davacı ile Hastane arasında belirsiz süreli iş sözleşmesi yapıldığını, müvekkilinin bu sözleşmede boş bırakılmış olan yüzdelik ücret kısmına hak edişi olan asgari ücretin %35 fazlası şeklinde doldurduğunu, davacıya İdare tarafından uygulanan baskıya rağmen iş sözleşmesinin ücret maddesindeki "asgari ücretin %35 fazlası" şeklinde doldurduğunu, sözleşmenin esaslı unsuru olan ücret kısmının boş bırakılması hususunda baskı gösteren davalı İdarenin kötüniyetinin açık olduğunu, davalının 4857 sayılı Kanun'un 22 ve 62 nci maddelerini ihlal ettiğinin tanık beyanları ile ... olduğu üzere kadroya geçtikten sonra ücretlerin düştüğünü, çalışma koşullarındaki esaslı değişikliğe müvekkilinin muvafakatinin bulunmadığını, işyerinde ücret miktarı aynı olan işçiler arasında eşitlik ilkesine aykırı davranıldığını, İdare tarafından yapılan suç duyurusuna istinaden savcılık tarafından takipsizlik kararı verildiğini belirterek İlk Derece Mahkemesi kararının ortadan kaldırılması ve davanın kabulüne karar verilmesi istemi ile istinaf yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; davacının, davalı Bakanlıkta çalışırken 696 sayılı KHK’nın 127 nci maddesi ile 375 sayılı Kanun Hükmünde Kararname'ye (375 sayılı KHK) eklenen geçici 23 üncü madde uyarınca kadroya alındığı, ancak yasal düzenleme gereği hizmet alım sözleşmeleri geçiş işleminin yapıldığı tarih itibarıyla feshedilmiş sayıldığından ve yeni ücretlendirme döneminde davacının asgari ücretin belirli oran fazlası ücret almasını gerektirir bir düzenleme yapılmadığından, davacının asgari ücretin belirli oran fazlası ücret alması gerektiğine ilişkin iddiasının yasal dayanağı bulunmadığı, buna göre davanın reddi yönündeki kararın usul ve esas yönlerden hukuka uygun olduğu anlaşıldığından (Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin 2020/5665 Esas, 2020/14048 Karar sayılı ve 2021/9808 Esas, 2021/14454 Karar sayılı kararları da aynı yöndedir.), 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (6100 sayılı Kanun) 353 üncü maddesinin birinci fıkrasının (b) bendinin (1) inci alt bendi uyarınca davacı vekilince yapılan istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davacı vekili; istinaf dilekçesinde ileri sürülen gerekçelerle Bölge Adliye Mahkemesi kararının bozularak ortadan kaldırılması ve davanın kabulüne karar verilmesi istemi ile temyiz yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık; 696 sayılı KHK kapsamında sürekli işçi kadrosuna geçirilen davacı işçinin, kadroya geçişte düzenlenen belirsiz süreli iş sözleşmesi hükümlerine göre ücretinin tespiti ile talep edilen fark işçilik alacaklarının bulunup bulunmadığı hususundadır.
2. İlgili Hukuk
1. 6100 sayılı Kanun'un 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 ve 371 inci maddeleri.
2. 4857 sayılı Kanun'un 22, 32 ve 34 üncü maddeleri, 696 sayılı KHK ile 375 sayılı KHK'ya eklenen geçici 23 üncü madde, 6772 sayılı Devlet ve Ona Bağlı Müesseselerde Çalışan İşçilere İlave Tediye Yapılması ve 6452 sayılı Kanunla 6212 sayılı Kanun'un 2 nci Maddesinin Kaldırılması Hakkında Kanun'un 1 vd. maddeleri.
3. Dairemizin 05.04.2023 tarihli ve 2023/13 Esas, 2023/5014 Karar sayılı ilâmı.
3. Değerlendirme
1. Bölge adliye mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun'un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
2. Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup davacı vekilince temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeple;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun'un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
05.03.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.