"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2023/2502 E., 2023/2166 K.
KARAR : İstinaf başvurusunun esastan reddi
İLK DERECE MAHKEMESİ : Zonguldak 2. İş Mahkemesi
SAYISI : 2022/229 E., 2023/349 K.
Taraflar arasındaki alacak davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın reddine karar verilmiştir.
Kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkilinin davalı asıl işveren Elektrik Üretim Anonim Şirketine (EÜAŞ) ait Çatalağzı Termik Santrali işyerinde alt işverenler nezdinde 12.01.2010 tarihinden itibaren EÜAŞ'ın asıl işlerinde çalışmakta iken 22.12.2014 tarihinde santralin özelleştirilmek suretiyle satışının kesinleştiğini, müvekkilinin iş sözleşmesinin özelleştirilme sebebi ile 12.01.2015 tarihinde feshedildiğini, davacı özelleştirme sonrası 28.01.2015 tarihinde tekrar santralde çalışmaya başlamış ise de Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin son içtihatlarında 16 günlük ara vermenin makul sayılamayacağına karar verildiğini, müvekkilinin muvazaa nedeniyle 12.01.2010 tarihinden beri asıl işveren davalı EÜAŞ işçisi sayıldığını iddia ederek kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık ücretli izin alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
II. CEVAP
Davalı vekili cevap dilekçesinde; davacının Çatalağzı Termik Santralinde hizmet alımı yoluyla ihaleyi alan şirketlerin işçisi olarak çalıştığını, müvekkilinin ihale makamı konumunda olduğunu, santralin devrinden sonra da davacının çalışmasının devam ettiğini, bu devrin işyerinin devri niteliğinde olup mevcut iş sözleşmelerinin tüm hak ve borçlarıyla birlikte devralana geçtiğini, davacının devirden sonra devralanda çalışmaya devam ettiğini, iş sözleşmesinin feshedilmediğini savunarak davanın reddini istemiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; davacının davalı EÜAŞ bünyesinde farklı alt işveren şirketlere bağlı olarak 12.01.2010 tarihinden itibaren kazan işletme servisinde çalıştığı, davalı EÜAŞ'ın asıl işveren olduğu, fesih gerekçesi olarak iddia edilen özelleştirmenin 31.12.2014 tarihinde yapıldığı, özelleştirme sonucu davacının aynı işyerinde ve aynı işinde ihaleyi kazanan yeni alt işveren bünyesinde çalışmaya devam ettiği, yeni alt işveren bünyesinde kısa süre sonra SGK kayıtlarına işe girişinin yapıldığı, dinlenen tanığın da özelleştirme sonucu iş sözleşmelerinin feshedilmediğini ve kesintisiz olarak çalışmaya devam ettiklerini beyan ettiği, dolayısıyla davacının iş sözleşmesinin özelleştirme ile feshedilmiş sayılması gerektiğine ilişkin kabul ve değerlendirmenin dosya kapsamına ve delillere uygun olmadığı, Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 01.02.2023 tarihli ve 2022/9-27 Esas, 2023/16 Karar sayılı kararında da 16 günlük ara vermenin işyeri devri için makul süre olarak kabul edildiği, davacının iş sözleşmesinin feshedilmediği ve dava konusu taleplerin feshe bağlı alacaklar olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
Davacı vekili; davacının muvazaa nedeniyle asıl işveren işçisi olarak kabul edilmesi gerektiğini, özelleştirme sonrasında termik santrali satın alan şirketin işçileri devir sözleşmesi kapsamında devraldığını ancak davacının isminin devredilen işçiler listesinde bulunmadığını, işten ayrılış bildirgesinin 12.01.2015 tarihinde özelleştirme kodu ile verildiğini, davacının 12.01.2015-28.01.2015 tarihleri arasında işsizlik ödeneği aldığını, 28.01.2015 tarihinden itibaren yeni bir iş sözleşmesi ile özelleştirme sonucu santrali satın alan işverende çalışmaya başladığını, davacının 12.01.2015 tarihinde iş sözleşmesinin feshedilmesi nedeniyle dava konusu alacakları davalıdan talep edebileceğini, davacının özelleştirme ile işyerini devralan Şirketteki 28.01.2015 sonrası çalışmalarının öncekinden bağımsız yeni bir çalışma dönemi olduğunu belirterek İlk Derece Mahkemesi kararının ortadan kaldırılması istemi ile istinaf yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; davacının alt işveren şirketten çıkışının 12.01.2015 tarihinde verildiği, 28.01.2015 tarihinde ise dava dışı Çatalağzı Elektrik Üretim Tesisi Elektrik Üretim AŞ'den işe girişin bildirildiği, çalışmalarının dava tarihi itibarıyla devam ettiği, emsal Yargıtay kararlarına göre bildirim yapılmadan geçen sürenin makul kabul edilebilecek süre olduğu, davacının dinlettiği tanığın da özelleştirme sonrasında hiç ara vermeden çalışmaya devam ettiklerini belirttiği, bu nedenle İlk Derece Mahkemesince işyeri devri kabul edilerek hüküm kurulmasında isabetsizlik bulunmadığı, davacının Çatalağzı Elektrik Üretim Tesisi Elektrik Üretim AŞ'deki çalışmalarının hâlen devam etmesi nedeniyle davalıda geçen çalışma dönemi için feshe bağlı alacak talebi şartlarının oluşmadığı gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davacı vekili istinaf dilekçesinde belirttiği sebeplerle Bölge Adliye Mahkemesi kararının ortadan kaldırılması istemi ile temyiz yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, iş sözleşmesinin son bulup bulmadığı ile sonucuna göre davacının iş sözleşmesinin son bulmasına bağlı kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık ücretli izin alacağına hak kazanıp kazanmadığına ilişkindir.
2. İlgili Hukuk
1.6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (6100 sayılı Kanun) 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 ve 371 inci maddeleri.
2. 4857 sayılı İş Kanunu'nun 6, 17 ve 53 üncü maddeleri ile aynı Kanun'un 120 nci maddesi atfıyla hâlen yürürlükte bulunan mülga 1475 sayılı İş Kanunu'nun 14 üncü maddesi.
3. Değerlendirme
1. Bölge adliye mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun'un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
2. Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup davacı vekilince temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeple;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun'un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
26.02.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.