Logo

9. Hukuk Dairesi2024/7202 E. 2024/12114 K.

Yapay Zeka Özeti

Uyuşmazlık: Davacı işçinin, davalı işverenden 01.08.2011-29.12.2015 tarihleri arasında yaptığı çalışmalardan kaynaklanan kısa çalışma primi ve fazla çalışma ücreti alacaklarının tahsili istemidir.

Gerekçe ve Sonuç: Bölge Adliye Mahkemesi tarafından hüküm altına alınan ve davalı tarafından temyiz edilen miktarın, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362. maddesinde belirtilen kesinlik sınırının altında kalması gözetilerek davalı vekilinin temyiz talebi reddine karar verilmiştir.

Karar Metni

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesi

SAYISI : 2024/585 E., 2024/595 K.

İLK DERECE MAHKEMESİ : Ankara 43. İş Mahkemesi

SAYISI : 2022/599 E., 2023/551 K.

Taraflar arasındaki alacak davasından dolayı yapılan yargılama sonunda, İlk Derece Mahkemesinin 06.10.2020 tarihli kararı ile davanın reddine karar verilmiştir.

Kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesinin 27.09.2022 tarihli kararı ile uyuşmazlığın çözümünde etkili olabilecek ölçüde önemli delillerin toplanmadığı gerekçesiyle İlk Derece Mahkemesinin söz konusu kararının ortadan kaldırılmasına, davanın yeniden görülmesi için dosyanın İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.

Bölge Adliye Mahkemesinin ortadan kaldırma kararı üzerine yeniden yargılama yapan İlk Derece Mahkemesince, davanın kabulüne karar verilmiştir.

Kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun kabulü ile İlk Derece Mahkemesi hükmü kaldırılarak yeniden esas hakkında hüküm kurulmak suretiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.

Bölge Adliye Mahkemesi kararı davalı vekili tarafından temyiz edilmekle; yapılan ön inceleme sonucunda gereği düşünüldü:

Miktar veya değeri kesinlik sınırını geçmeyen davalara ilişkin nihai kararlar, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362 nci maddesi uyarınca temyiz edilemez. Temyize konu edilen miktarın kesinlik sınırının altında kalması hâlinde anılan Kanun’un 366 ncı maddesi atfıyla aynı Kanun’un 352 nci maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi uyarınca temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekir.

Somut uyuşmazlıkta, davacının talebinin 01.08.2011-29.12.2015 tarihleri arasındaki çalışmasından kaynaklanan kısa çalışma primi ve fazla çalışma ücreti alacakları olduğu, davacı asıl tarafından davalı işverene alacaklarının ödenmesine ilişkin başvuruda bulunulduğu ve 24.05.2019 tarihli dilekçede talebinin 29.12.2015 tarihine kadar olan döneme ilişkin olduğunun belirtildiği, hükme esas alınan bilirkişi raporunda da hesaplamaların 29.12.2015 tarihine kadar yapıldığı ve Bölge Adliye Mahkemesince hüküm altına alınan ve davalı tarafça temyize konu edilen tutarın 7.414,48 TL olduğu görülmekle hükmün davalı bakımından kesinlik sınırını aşacak mahiyette ileriye yönelik bir etkisinin bulunmadığı anlaşılmıştır.

Dosya içeriğine göre ve yukarıda yapılan açıklama doğrultusunda; hüküm altına alınan ve temyize konu edilen toplam miktar Bölge Adliye Mahkemesinin karar tarihi itibarıyla kesinlik sınırı olan 378.290,00 TL’nin altında kalmaktadır.

KARAR

Açıklanan sebeple;

Davalı vekilinin temyiz dilekçesinin miktardan REDDİNE,

Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin kararı veren Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,

19.09.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.