"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
SAYISI : 2019/483 E., 2021/241 K.
KARAR : Davanın kısmen kabulü
Taraflar arasında görülen ve temyiz incelemesinden geçen alacak davasında Mahkemece verilen karar hakkında yapılan temyiz incelemesi sonucunda, Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesince Mahkeme kararının bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece bozmaya uyularak yeniden yapılan yargılama sonucunda; davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Mahkeme kararı davalı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkilinin 1991-2010 yılları arasında Kozan Devlet Hastanesinde çalıştığını, iş sözleşmesinin emeklilik nedeniyle sona erdiğini, çalıştığı süre boyunca haftanın 6 günü 07.00-16.00 saatleri arasında çalıştığını, ücretinin asgari ücret olduğunu beyan ederek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla kıdem tazminatı ile yıllık ücretli izin alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
II. CEVAP
Davalı vekili cevap dilekçesinde; zamanaşımı def'inde bulunmuş ve Kamu Hastaneleri Kurumunun Sağlık Bakanlığının bir birimi olduğunu, ayrı bir tüzel kişiliğinin olmadığını, davacının kendi çalışanları olmadığını, müvekkilinin ihale makamı olduğunu, dolayısıyla asıl işveren olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
III. MAHKEME KARARI
Mahkemenin 29.02.2016 tarihli ve 2015/570 Esas, 2016/358 Karar sayılı kararı ile; davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
IV. BOZMA VE BOZMADAN SONRAKİ YARGILAMA SÜRECİ
A. Bozma Kararı
1. Mahkemenin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
2. Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesinin 19.06.2019 tarihli ve 2017/22973 Esas, 2019/13484 Karar sayılı kararı ile; dosya kapsamına göre davacının iş sözleşmesini emeklilik nedeniyle feshettiği ortada iken Mahkemece davalı işverenin iş sözleşmesini haklı veya geçerli bir neden göstermeden feshettiğine ilişkin gerekçesinin hatalı olduğu; bununla birlikte kıdem tazminatının gününde ödenmemesi durumunda ödenmesi gereken faizin mevduata uygulanan en yüksek faiz olduğu ve faiz başlangıcının fesih tarihi olması gerektiği; ancak yaşlılık, malullük aylığı ya da toptan ödeme almak için işyerinden ayrılma hâlinde işçinin bağlı bulunduğu kurum ya da sandığa başvurduğunu belgelemesinin şart olduğu, bu hâlde faiz başlangıcının da anılan belgenin işverene verildiği tarih olduğu; dosya içeriğine göre davacının emeklilik sebebi ile iş sözleşmesini feshettiğini ve Kuruma başvurduğunu işverene belgelemediğinin anlaşıldığı, buna göre kıdem tazminatına fesih tarihinden değil dava tarihinden itibaren faiz yürütülmesi gerektiği; diğer yandan hükme esas bilirkişi raporunda, davacının hizmet süresine 01.11.1991-03.07.1992 ve 05.11.1992-10.04.1993 tarihleri arasındaki sürelerin de eklendiğinin görüldüğü ancak dosyadaki hizmet döküm cetveline göre davacının bu tarihlerdeki işvereninin ayrı bir tüzel kişilik olduğu anlaşılan Devlet Hastanesi Yardım Derneği olduğunun görüldüğü, davacının anılan Dernekte çalıştığı dönemlere ilişkin olarak Dernek ile davalı Bakanlık arasında hukuki ilişki kurulup kurulmadığının araştırılarak kurulmadığı takdirde söz konusu çalışma döneminin hizmet süresine eklenmemesi gerektiği; öte yandan hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının 01.11.1991-31.12.2009 tarihleri arası 18 yıl 2 ay kesintisiz ve sürekli çalıştığının kabul edildiği, hizmet döküm cetveli incelendiğinde, davacının söz konusu tarihler arasında çalışmadığı ve boşluk bulunan bazı dönemler olduğunun görüldüğü, Sosyal Güvenlik Kurumu (SGK) kayıtlarına göre boşluk olan dönemlerdeki çalışmaların kesintisiz yapıldığına dair dosyada bilgi-belge, tanık beyanı olmamasına rağmen boşluk olan dönemlerin çalışılmış gibi kabulünün hatalı olduğu, bu durumda SGK kayıtlarına göre davacının çalışma süresinin belirlenmesi gerektiği; ayrıca davalı Bakanlık ile davacının çalıştığı işverenler arasındaki hukuki ilişki noktasında uyuşmazlık bulunduğu, hizmet döküm cetveline göre, davacının çalıştığı işverenler belli olmakla birlikte bu işverenlerin davalı ile hukuki ilişkisinin ortaya konulması gerekirken yeterli araştırma yapılmadığı, bu nedenle Mahkemece davalı Bakanlık ile davacının davaya konu çalışma dönemlerindeki işverenleri arasındaki hukuki ilişkinin araştırılması ve sonucuna göre karar verilmesi gerektiği; davalı Bakanlık harçtan muaf olmasına rağmen harçtan sorumlu tutulmasının da hatalı olduğu belirtilerek Mahkeme kararının bozulmasına karar verilmiştir.
B. Mahkemece Bozmaya Uyularak Verilen Karar
Mahkemenin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; Yargıtay bozma ilâmı üzerine yapılan inceleme sonucunda, davacının Dernekte geçen çalışma süreleri hizmet süresinden dışlanmış, sigortalı hizmet döküm cetveline göre bozma kararında adı geçen şirketlerde geçen çalışmanın davalı Bakanlığa ait Hastanede geçtiği kabul edilerek ve hiç bildirim olmayan süreler de dışlanmak suretiyle aldırılan bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
VI. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Mahkemenin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davalı vekili; cevap dilekçesinde ileri sürdüğü iddialarına benzer iddialar ileri sürerek Mahkeme kararının bozulması istemi ile temyiz yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Dosya içeriğine, bozmanın mahiyeti ve kapsamına göre taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının kıdeme esas hizmet süresinin belirlenmesi ile davalı Bakanlığın sorumlu olduğu döneme ve kıdem tazminatına işletilecek faizin başlangıç tarihine ilişkindir.
2. İlgili Hukuk
1.6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (6100 sayılı Kanun) geçici 3 üncü maddesinin ikinci fıkrası atfıyla uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun (1086 sayılı Kanun) 428 inci maddesi, 438 inci maddesinin yedi, sekiz ve dokuzuncu fıkraları ile 439 uncu maddesinin ikinci fıkrası.
2. 4857 sayılı İş Kanunu'nun 120 nci maddesi atfıyla hâlen yürürlükte olan mülga 1475 sayılı İş Kanunu'nun 1475 sayılı Kanun'un 14 üncü maddesi.
3. Değerlendirme
1. Mahkemelerin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun'un geçici 3 üncü maddesinin ikinci fıkrası atfıyla uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun'un 428 inci maddesi ile 439 uncu maddesinin ikinci fıkrasında yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
2. Temyizen incelenen Mahkeme kararının bozmaya uygun olduğu, kararda ve kararın gerekçesinde hukuk kurallarının somut olaya uygulanmasında bir isabetsizlik bulunmadığı, bozmaya uyulmakla karşı taraf yararına kazanılmış hak durumunu oluşturan yönlerin ise yeniden incelenmesine hukukça imkân bulunmadığı anlaşılmakla; temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VII. KARAR
Açıklanan sebeple;
Davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan kararın ONANMASINA,
Davalı ... harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına,
Dosyanın Mahkemesine gönderilmesine,
23.09.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.