"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
1. Taraflar arasındaki “trafik kaydının iptali ve tescil, olmadığı takdirde tazminat, bunun da mümkün olmaması hâlinde tenkis” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda, Beykoz 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin 20.04.2017 tarihli ve 2016/332 E., 2017/193 K. sayılı kararıyla önceki hükümde direnilmesine karar verilmiştir.
2. Karar davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
3. Hukuk Genel Kurulunca dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
4. Eldeki dava, mirasbırakan ... mirasçılarından ... ve ... tarafından Beykoz 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2009/2 E. sayısında 02.01.2009 tarihinde açılmış olup, diğer mirasçılar Asuman Acun ve Zahide Bodur tarafından aynı nedenle daha önce açılan Beykoz 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2008/383 E. sayılı dava dosyası ile birleştirilmesine 19.11.2009 tarihinde karar verilmiştir.
5. Birleştirilerek görülen davaların yargılaması neticesinde Beykoz 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin 08.10.2012 tarihli ve 2008/383 E., 2012/543 K. sayılı kararıyla asıl ve birleştirilen davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, tüm tarafların temyizi üzerine Yargıtay 1. Hukuk Dairesinin 24.06.2013 tarihli ve 2013/6791 E., 2013/10498 K. sayılı kararıyla hüküm bozulmuş, bozma kararına karşı asıl dava davacıları Asuman ve Zahide vekili ile davalı ... vekilinin karar düzeltme istemi üzerine Yargıtay 1. Hukuk Dairesinin 08.04.2014 tarihli ve 2013/18769 E., 2014/7396 K. sayılı kararıyla davalı ...’nin karar düzeltme isteminin reddine, asıl dava davacıları Asuman ve Zahide vekilinin karar düzeltme isteminin kabulü ile önceki bozma kararının ortadan kaldırılmasına karar verilmiştir.
6. Mahkemece, bozma kararları sonrası 2014/240 E. sayılı dava dosyası üzerinden yapılan yargılamanın 09.03.2015 tarihli celsesinde Özel Dairenin 08.04.2014 tarihli ve 2013/18769 E., 2014/7396 K. sayılı bozma ilamına uyulmasına, 23.11.2016 tarihli celsede ise birleştirilen Beykoz 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2009/2 E. sayılı dava dosyasının tefriki ile ayrı bir esasa kaydedilmesine karar verilmiş ve eldeki dava esasına kayıt edilmiştir.
7. Tefrik edilen dosyada Beykoz 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin 20.04.2017 tarihli ve 2016/332 E., 2017/193 K. sayılı kararıyla önceki hükümde direnilmesine karar verilmiş, davacılar vekilinin temyizi üzerine Özel Dairece 08.10.2019 tarihli ve 2017/4087 E., 2019/5116 K. sayılı gönderme kararı ile; asıl dava dosyasının taraflarınca yapılan karar düzeltme başvurusu üzerine verilen 08.04.2014 tarihli ve 2013/18769 E., 2014/7396 K. sayılı bozma kararının usul ve yasaya uygun olduğu, mahkemece verilen direnme kararının ise yerinde olmadığı belirtilerek temyiz incelemesi yapılmak üzere dosyanın Hukuk Genel Kuruluna gönderildiği anlaşılmıştır.
8. Ne var ki, mahkemece Özel Dairenin daha önceki 24.06.2013 tarihli ve 2013/6791 E., 2013/10498 K. sayılı bozma ilamına karşı direnilmiştir.
9. Bilindiği üzere 02.12.2016 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 43. maddesi ile değişik 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 373. maddesinin 5. fıkrası “İlk derece mahkemesi veya bölge adliye mahkemesi kararında direnirse, bu kararın temyiz edilmesi durumunda inceleme, kararına direnilen dairece yapılır. Direnme kararı öncelikle incelenir. Daire, direnme kararını yerinde görürse kararını düzeltir; görmezse dosyayı Yargıtay Hukuk Genel Kuruluna gönderir” hükmünü taşımaktadır.
10. Aynı Kanun’un Geçici 4. maddesinin 1. fıkrası da “Bölge adliye mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce verilen kararlarla ilgili Yargıtay hukuk daireleri tarafından verilen bozma kararları üzerine mahkemelerce verilen direnme kararları, kararına direnilen daireye gönderilir” hükmünü taşımakta olup, 4. fıkrasında da “Daire, mümkün olan en kısa sürede direnme kararını inceler ve yerinde görürse kararını düzeltir; görmezse dosyayı Yargıtay Hukuk Genel Kuruluna gönderir” düzenlemesine yer verilmiştir.
11. Anılan Kanun maddeleri gereğince, yerel mahkemece verilen direnme kararına yönelik temyiz isteminin öncelikle kararına direnilen dairece incelenmesi; dairenin direnmeyi yerinde görmesi hâlinde kararını düzeltmesi, yerinde görmez ise Yargıtay Hukuk Genel Kuruluna göndermesi gerekmektedir.
12. Mahkemece, Özel Dairenin 24.06.2013 tarihli ve 2013/6791 E., 2013/10498 K. sayılı bozma ilamına direnilmesine karşın, Dairece anılan bozma ilamı değil de eldeki dosyanın tarafları bakımından bağlayıcı olmayan 08.04.2014 tarihli ve 2013/18769 E., 2014/7396 K. sayılı bozma kararı esas alınarak, direnme kararının yerinde olup olmadığı hususu değerlendirilmiştir.
13. Böyle olunca, yukarıda açıklanan yasal düzenlemeler uyarınca direnme kararının yerinde olup olmadığı hususunun hakkında direnme kararı verilen 24.06.2013 tarihli ve 2013/6791 E., 2013/10498 K. sayılı bozma kararı bakımından değerlendirilmesi için dosyanın bozma kararını veren Özel Daireye gönderilmesi gerekmiştir.
SONUÇ :
Direnme kararının yukarıda açıklanan yasal düzenlemeler uyarınca incelenmesi için dosyanın 1. HUKUK DAİRESİNE GÖNDERİLMESİNE, 21.06.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.