"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2022/261 E., 2023/782 K.
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
HÜKÜM : İstinaf başvurularının esastan reddi kararı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama, bozma
İlk Derece Mahkemesince kurulan hükümlere yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286/1. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenlerin hükümleri temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz istemlerinin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçelerinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz istemlerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
A. İstanbul 5. Ağır Ceza Mahkemesinin 11.01.2022 tarihli ve 2021/197 Esas, 2022/10 Karar sayılı kararı ile sanıklar hakkında kasten öldürmeye teşebbüs suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 37/1, 81/1, 35, 62 ve 53. maddeleri uyarınca ayrı ayrı 10 yıl hapis cezası ile cezalandırılmalarına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
B. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 02.06.2023 tarihli ve 2022/261 Esas, 2023/782 Karar sayılı kararı ile İlk Derece Mahkemesince kurulan hükümlere ilişkin sanık ... müdafii ve sanık ... müdafiinin istinaf başvurularının 5271 sayılı Kanun’un 280/1-a maddesi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
A. Sanık ... müdafiinin temyiz sebepleri özetle; sanığın mahkumiyetine yeterli delil bulunmadığına ilişkindir.
B. Sanık ... ve müdafiinin temyiz sebepleri özetle; eksik inceleme ile karar verildiğine, meşru savunma hükümlerinin uygulanması gerektiğine, aksi durumda ise kasten yaralama suçundan hüküm kurulması ve haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiğine ilişkindir.
III. GEREKÇE
A. Sanık ... hakkında kasten öldürmeye teşebbüs suçundan verilen mahkumiyet kararına ilişkin temyiz istemlerinin incelenmesinde;
1.Sanığın katılanı tabanca ile göğüs ve karın bölgelerinden yaraladığı, doktor raporuna göre katılanın hayati tehlike geçirdiği, basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek nitelikte yaralandığı ve dalağının alınması nedeniyle organlarından birinin işlevini yitirdiği halde, sanık hakkında kasten öldürmeye teşebbüs suçu nedeniyle "9 yıldan 15 yıla" kadar hapis cezası öngören 5237 sayılı Kanun'un 35. maddesi uyarınca yapılan uygulama sırasında, meydana gelen zararın ağırlığı da dikkate alınarak makul düzeyin üzerinde bir cezaya hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde makul düzey olarak kabul edilen 12 yıl hapis cezasına hükmedilmek suretiyle eksik ceza tayini hukuka aykırı bulunmuş ise de aleyhe temyiz bulunmadığından bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
2. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan ve dosya kapsamına göre yeterli olduğu anlaşılan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükümlere esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, suçun sanık ... tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, hükme esas alınan adli raporların yeterli olduğu, eksik incelemenin bulunmadığı anlaşıldığından temyiz sebeplerinin incelenmesinde eleştiri nedeni dışında hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
B. Sanık ... hakkında kasten öldürmeye teşebbüs suçundan verilen mahkumiyet kararına ilişkin temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Olay sırasında failin kullandığı aracın sanık ... tarafından kiralandığı, olaydan hemen sonra aracın herhangi bir yere uğramadan ya da sanık ...'a teslim edilmeden doğrudan olay yerine yakın petrol istasyonuna sanık ... tarafından götürülüp terk edilmiş vaziyette bırakıldığı, kamera görüntülerine göre sanık ...'ın petrol istasyonuna aracı bırakıp indiği sırada üzerinde bir tabanca olduğunun anlaşıldığı, katılanın kendisine ateş eden kişinin sanık ... olduğuna dair samimi beyanı ile sanık ...'un dosya kapsamındaki delillerle uyuşmayan çelişkili beyanlar birlikte değerlendirildiğinde,
üzerine atılı suçu işlediğine dair mahkumiyetine yeterli, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmayan sanık ... hakkında 5271 sayılı Kanun'un 223/2-e. maddesi uyarınca beraat kararı verilmesi gerektiği gözetilmeksizin, yazılı şekilde delillerin takdiri hususunda hataya düşülerek kasten öldürmeye teşebbüs suçundan cezalandırılmasına karar verilmesi hukuka aykırı bulunmuştur.
IV. KARAR
A. Sanık ... hakkında kasten öldürmeye teşebbüs suçundan verilen mahkumiyet kararına ilişkin temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Gerekçenin (A) bölümünde açıklanan nedenlerle İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 02.06.2023 tarihli ve 2022/261 Esas, 2023/782 Karar sayılı kararında sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289/1. maddesi ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda eleştiri nedeni dışında hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302/1. maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
B. Sanık ... hakkında kasten öldürmeye teşebbüs suçundan verilen mahkumiyet kararına ilişkin temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Gerekçenin (B) bölümünde açıklanan nedenlerle sanık ve müdafiinin temyiz sebepleri yerinde görüldüğünden İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 02.06.2023 tarihli ve 2022/261 Esas, 2023/782 Karar sayılı kararının, 5271 sayılı Kanun’un 302/2. maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/2-a maddesi uyarınca İstanbul 5. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
07.04.2025 tarihinde karar verildi.