"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2022/2824 E., 2024/190 K.
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
KARAR: Direnme suretiyle sanığın beraatine dair
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: Temyiz isteminin reddi, direnme hükmünün Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi
Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin, 17.01.2024 tarihli ve 2022/2824 Esas, 2024/190 Karar sayılı kararı ile Yargıtay 1. Ceza Dairesinin, 10.10.2022 tarihli ve 2022/570 Esas, 2022/7791 Karar sayılı bozma kararına karşı verilen direnme kararının, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun (5271 sayılı Kanun) 307/4. maddesi uyarınca Dairemize gönderildiği belirlenmekle;
Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen direnme kararının; 5271 sayılı Kanun’un 286/1. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenlerin ve bu bağlamda katılan ... vekili ile Cumhuriyet savcısının direnme kararını temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, mağdur ...'in şikayetinden vazgeçmesi ve katılan sıfatının ortadan kalkması nedeniyle vekilinin buna ilişkin temyize hak ve yetkisinin ise bulunmadığı, 291/1. maddesi gereği kabul edilen temyiz istemlerinin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçelerinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz istemlerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmiştir.
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Siverek 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 12.11.2019 tarihli ve 2019/12 Esas, 2019/70 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında;
a) Mağdur ...'ye yönelik kasten öldürmeye teşebbüs suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 81/1, 35/2 ve 53/1-2-3. maddeleri uyarınca 11 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına,
b) Katılan ...'a yönelik kasten öldürmeye teşebbüs suçundan, 5237 sayılı Kanun'un 81/1, 35/2 ve 53/1-2-3. maddeleri uyarınca 13 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına,
karar verilmiştir.
2. Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin, 02.11.2020 tarihli ve 2020/516 Esas, 2020/846 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükümlere yönelik Cumhuriyet savcısı ve sanık müdafiinin istinaf başvurularının kabulüne karar verilerek 5271 sayılı Kanun’un 280/1-g maddesi uyarınca duruşmalı yapılan inceleme neticesinde aynı Kanun’un 280/2. maddesi uyarınca İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılması ile sanık ... hakkında katılan ve mağdura yönelik kasten öldürmeye teşebbüs suçundan ilk derece mahkemesince verilen mahkumiyet hükümlerinin kaldırılmasına ve atılı suçlardan 5271 sayılı Kanun'un 223/2-e uyarınca ayrı ayrı beraatine, karar verilmiştir.
3. Gaziantep Bölge Adliyesi Mahkemesi 2. Ceza Dairesi kararının mağdur ... vekili ve Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet savcısı tarafından temyizi üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 10.10.2022 tarihli ve 2022/570 Esas, 2022/7791 Karar sayılı kararı ile özetle sanık hakkında atılı suçlardan mahkumiyet kararı verilmesi gerektiği gerekçesiyle bozulmasına ve dava dosyasının 5271 sayılı Kanun’un 304/b maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.
4. Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin, 17.01.2024 tarihli ve 2022/2824 Esas, 2024/190 Karar sayılı kararı ile 5271 sayılı Kanun’un 307/4 maddesi uyarınca önceki hükümde direnilmesi ile sanık hakkında mağdur ... ve katılan ...'a yönelik kasten öldürmeye teşebbüs suçlardan, cezalandırılması talebiyle açılan kamu davasında 5271 sayılı Kanun'un 223/2-e maddesi uyarınca ayrı ayrı beraatine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1. Katılan ve Engin Şahin vekilinin temyiz istemi; direnme kararının hukuka aykırı olduğuna, sanığın atılı suçları işlediğine ve sanığın cezalandırılması gerektiğine ilişkindir.
2. Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet savcısının temyiz istemi; sanığın atılı suçları işlediğine, beraat kararının usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkindir.
III. GEREKÇE
Dosya kapsamına göre; olay günü sanık ... ve inceleme dışı katılan ...'nin birlikte iftar yemeğine katıldıkları, burada aralarında çıkan tartışma sırasında ...'nin sanık ...'un yüzüne tokat attığı, her iki tarafın iftarın yapıldığı yerden ayrılmasından sonra telefonda
konuşarak birbirlerine tehditkar bir tavır takındıkları, kısa bir süre sonra ...'nin yanında katılan ... ve mağdur ... olmak üzere sanık ...'un bulunduğu ve işlettiği otoparka geldiği, katılan ...'in kullandığı, ...'nin ise içinde bulunduğu araç işyeri önünde durur durmaz ...'nin elindeki tabanca ile ateş etmeye başladığı, otopark çalışanı olan inceleme dışı sanık ...'ın da kaleşnikof tüfek ile katılan ve mağdurun bulunduğu araca doğru otomatik tüfekle seri şekilde ateş ettiği, bu esnada otopark içinde bulunan sanık ...'in de belinde bulunan iki adet silahtan birini çıkararak aracın bulunduğu yere doğru aralıklı olarak ateş ettiği olayda;
Katılan ... ve mağdur ...'in yaralandıkları fiil üzerinde temyiz dışı sanık ... ile birlikte ortak hakimiyet kuran sanık ...'un meydana gelen neticeden müşterek fail sıfatıyla sorumlu olduğu anlaşılmakla; sanık ...'un katılan ... ve mağdur ...'e yönelik kasten öldürmeye teşebbüs suçundan 5237 sayılı Kanun'un 37/1. maddesi delaletiyle aynı Kanun'un 81/1, 35 ve 29. maddeleri gereğince mahkumiyetine karar verilmesi yerine yazılı şekilde beraatine hükmedilmesi, hukuka aykırı bulunduğundan Mahkemenin direnme kararı yerinde görülmemiştir.
IV. KARAR
A. Mağdur ... Vekilinin Temyiz İstemi Yönünden
Yargılama aşamasında verdiği dilekçesiyle şikayetinden vazgeçen mağdur ... adına vekili tarafından yapılan temyiz isteminin sıfat yokluğu nedeniyle 5271 sayılı Kanun'un 298/1. maddesi uyarınca Tebliğname'ye uygun olarak, oy birliğiyle, REDDİNE,
B. Katılan ... Vekili ve Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet Savcısının Temyiz İstemleri Yönünden
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle direnme kararı yerinde görülmediğinden Yargıtay 1. Ceza Dairesinin, 10.10.2022 tarihli ve 2022/570 Esas, 2022/7791 Karar sayılı bozma kararının, Tebliğname'ye uygun olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLMESİNE YER OLMADIĞINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 307/4 maddesi gereğince direnme kararını incelemek üzere Yargıtay Ceza Genel Kuruluna GÖNDERİLMESİNE,
26.11.2024 tarihinde karar verildi.