"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2022/117 E., 2024/253 K.
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : İstinaf başvurularının esastan reddi
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz başvurusunun esastan reddi ile hükmün onanması
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; Yargıtay Ceza Genel Kurulunun, 10.03.2009 tarihli ve 2009/2-43 Esas, 2009/56 Karar sayılı kararında belirtildiği üzere suç vasfına yönelik aleyhe temyiz edildiğinden temyiz edilebilir olduğu, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Elbistan Ağır Ceza Mahkemesinin 21.10.2021 tarih, 2019/90 Esas ve 2021/242 Karar sayılı kararı ile sanık ... hakkında mağdur ...'e yönelik kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun (5237 sayılı Kanun) 86/1, 86/3-e, 29/1, 62/1 ve 53/1. maddeleri uyarınca 2 yıl 4 ay 3 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
2. Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 07.02.2024 tarihli ve 2022/117 Esas, 2024/253 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik sanık müdafii ve Cumhuriyet savcısının (aleyhe) istinaf başvurularının 5271 sayılı Kanun’un 280/1-a maddesi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet savcısının temyiz istemi, suç vasfının kasten öldürmeye teşebbüs olduğuna ilişkindir.
III. GEREKÇE
Sanık ile mağdur arasında öldürmeyi gerektirir husumet bulunmaması, hedef alınan vücut bölgeleri, mağdurda meydana gelen yaralanmanın niteliği, engel hal bulunmamasına rağmen sanığın eylemine son vermiş olması hususları gözetildiğinde suç vasfının kasten yaralama olarak kabulünde isabetsizlik bulunmadığı anlaşıldığından, suç vasfıyla sınırlı olarak incelenen hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 07.02.2024 tarihli ve 2022/117 Esas, 2024/253 Karar sayılı kararında Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet savcısı tarafından suç vasfına yönelen temyiz sebebi yerinde görülmediğinden, temyiz isteminin 5271 sayılı Kanun’un 298/1. maddesi uyarınca, Tebliğname’ye kısmen uygun olarak, oy birliğiyle REDDİNE,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/1. maddesi uyarınca Elbistan Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
07.11.2024 tarihinde karar verildi.