"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ:Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2023/429 E. 2024/167 K.
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: Bozma
Hükümlü hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Trabzon 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 29.04.2014 tarihli ve 2011/398 Esas, 2014/175 Karar sayılı kararıyla sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay (Birleşen) 3. Ceza Dairesinin 01.03.2017 tarihli ve 2016/6730 Esas, 2017/2162 Karar sayılı ilamı ile onanmasına karar verilmiştir.
2.Hükümlü müdafiinin talebi üzerine Trabzon 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 29.02.2024 tarihli ve 2023/429 Esas, 2024/167 Karar sayılı kararıyla yargılanmanın yenilenmesi talebinin kabulüne, hükmün iptali ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun (5237 sayılı Kanun) 86/1, 86/3-e, 62 ve 53. maddeleri uyarınca 1 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Hükümlü müdafiinin temyiz sebepleri özetle; zamanaşımı süresinin gerçekleştiğine, kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna, eksik incelemeye, savunma hakkının kısıtlandığına ilişkindir.
III. GEREKÇE
Hükümlünün olay günü arkadaşı tanık E.B ile birlikte mağdurun ortağı olduğu restorana geldiği, restoranda bulunan bazı şahıslar ile tartışma yaşayan hükümlünün mağdur tarafından sakinleştirilmeye çalıştığı, akabinde restoran dışına çıkarıldığı, bir süre sonra yanında arkadaşlarıyla birlikte tekrar restorana geldiği, restoran çalışanlarının da katılmasıyla tartışmanın büyüdüğü, hükümlünün sehpa ile mağduru yaraladığı olayda;
Mağdur hakkında Trabzon Adli Tıp Şube Müdürlüğü tarafından düzlenen 08.10.2010 tarihli raporda, kişide meydana gelen yumuşak doku yaralanmasının basit tıbbi müdahale giderilebilecek ölçüde hafif nitelikte olduğu ve çehrede sabit eser açısından değerlendirme yapılabilmesi için şahsın olay tarihinden 6 ay sonra muayene edilmesi gerektiğinin ifade edildiği, yine Trabzon Adli Tıp Şube Müdürlüğünün 30.03.2011 tarihli raporunda muayene sonucu çehre sınırları içerisinde tespit edilen yara izlerinin belirli bir mesafeden ilk bakışta farkedildiğinden yüzde sabit iz niteliğinde olduğunun belirtildiği, yeniden yargılama sırasında alınan 25.12.2023 tarihli Karadeniz Teknik Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Ana Bilim Dalı Adli Kurul raporunda ise, mağdurun 26.09.2010 tarihinde darp sonucu meydana geldiği belirtilen yaralanmasının yüzde sabit iz ya da sürekli değişikliğe neden olmadığı ve şahsın yüz sınırları içinde saptanan lezyonun dava konusu olayla illiyetinin olmadığının belitilmesi karşısında; söz konusu raporlar arasındaki çelişkinin giderilmesi için mağdurun tüm tedavi evrakları ve dava dosyası ile birlikte Adli Tıp Kurumu ilgili ihtisas kuruluna gönderilip, muayenesi yaptırılarak, 5237 sayılı Kanun'un 86 ve 87. maddesindeki ölçütlere göre yaralanmasının niteliği konusunda duraksamaya yer vermeyecek şekilde rapor aldırılmadan, eksik incelemeyle yazılı şekilde hüküm kurulması, hukuka aykırı bulunmuştur.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Trabzon 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 29.02.2024 tarihli ve 2023/429 Esas, 2024/167 Karar sayılı kararına yönelik hükümlü müdafiinin temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321. maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
24.10.2024 tarihinde karar verildi.