"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ:Ceza Dairesi
SAYISI : 2019/2306 E., 2020/1282 K.
SUÇLAR : Kasten öldürmeye teşebbüs, 6136 sayılı Kanun'a muhalefet
HÜKÜMLER: İstinaf başvurusunun esastan reddi kararı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: Ret, temyiz başvurusunun esastan reddi ile hükmün onanması
İlk Derece Mahkemesince sanık hakkında 6136 sayılı Kanun'a muhalefet suçundan hükmolunan cezanın tür ve miktarı ile istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesince verilen esastan ret kararı dikkate alındığında, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286/2-a maddesi uyarınca hükmün temyizinin mümkün olmadığı belirlenmiştir.
Sanık hakkında kasten öldürmeye teşebbüs suçundan yapılan incelemede; ilk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Kanun'un 286/1. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Tekirdağ 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 05.03.2019 tarihli ve 2018/1 Esas, 2019/79 Karar sayılı kararı ile, sanık hakkında kasten öldürmeye teşebbüs suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı
Kanun) 81/1, 35/2, 62/1 ve 53. maddeleri uyarınca 7 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
2. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 17.11.2020 tarihli ve 2019/2306 Esas, 2020/1282 Karar sayılı kararı ile, sanık hakkında 5237 sayılı Kanun'un 35. maddesinin uygulamasında zarar ve tehlikenin ağırlığına göre üst sınıra yakın ceza verilmesi gerekirken alt sınırdan ceza verilmesi aleyhe istinaf olmadığından eleştiri konusu yapılarak 5271 sayılı Kanun'un 280/1-a maddesi uyarınca istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz sebepleri özetle; mahkumiyete yeter delil bulunmadığından beraat kararı verilmesi gerektiğine, sanığın eyleminin kasten yaralama suçunu oluşturduğundan bahisle suç vasfına ve haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiğine ilişkindir.
III. GEREKÇE
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan ve dosya kapsamına göre yeterli olduğu anlaşılan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, hükme esas alınan adli raporların yeterli olduğu, sanığın katılanı bıçakla hayati bölgeleri olan sol göğüs ve karın bölgesinden yaşamını tehlikeye sokacak nitelikte yaraladığı, katılanın doğrudan hayati bölgelerini hedef aldığı, katılanın darbeler üzerine yere yığılması üzerine öldüğünü düşünerek eylemine son verdiği anlaşılmakla sanığın hedef aldığı vücut bölgesi, darbe sayısı ve yerleri, olayda kullanılan silahın elverişliliği dikkate alındığında suç vasfının tayininde isabetsizlik bulunmadığı, katılandan sanığa yönelen haksız söz ve davranış bulunmadığı için haksız tahrik şartlarının oluşmadığı anlaşıldığından ileri sürülen temyiz sebeplerinin incelenmesinde hükümde Bölge Adliye Mahkemesi kararında eleştirilen husus dışında hukuka aykırılık bulunmamıştır.
IV. KARAR
A. 6136 Sayılı Kanun'a Muhalefet Suçu Yönünden
5271 sayılı Kanun’un 286/2-a maddesinde yer verilen; “İlk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adlî para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair bölge adliye mahkemesi kararları”nın temyiz incelemesine tabi olmadığına ilişkin düzenleme ile incelemeye konu suçun, aynı Kanun’un 286/3. maddesi kapsamında da bulunmadığı dikkate alındığında sanık müdafiinin temyiz isteminin, 5271 sayılı Kanun’un 298/1. maddesi uyarınca, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle REDDİNE,
B.Kasten Öldürmeye Teşebbüs Suçundan Kurulan Hüküm Yönünden
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 17.11.2020 tarihli ve 2019/2306 Esas, 2020/1282 Karar sayılı kararında sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289/1. maddesi ile sınırlı olarak yapılan inceleme neticesinde hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302/1. maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/1. maddesi uyarınca Tekirdağ 1. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
02.10.2024 tarihinde karar verildi.