"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2023/563 E., 2023/955 K.
SUÇLAR : Kasten yaralama, kamu görevlisine hakaret
HÜKÜMLER : Mahkûmiyet, beraat
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama
Daha önce Yargıtay incelemesinden geçen dosyalara ilişkin temyiz süresinin 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi uyarınca uygulanmakta olan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu'nun (1412 sayılı Kanun) 310. maddesine göre bir hafta olduğu gözetilmeksizin, hüküm fıkrasında temyiz süresinin 15 gün olarak belirtilmesi suretiyle sanık müdafiinin yanıltıldığı anlaşıldığından, temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilmiştir.
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükümlerin karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Kanun'un 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükümleri temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un
317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Isparta 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 14.12.2015 tarihli ve 2015/1107 Esas, 2015/1550 Karar sayılı kararının, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyizi üzerine Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 10.05.2023 tarihli ve 2021/9832 Esas, 2023/18233 Karar sayılı ilamı ile; "hakaret suçunun unsurlarının oluşmadığı gözetilmeden, yasal olmayan ve yerinde görülmeyen gerekçeyle mahkumiyet kararı verilmesi, kabule göre ise hakaret ve kasten yaralama suçlarından verilen hükümler bakımından "basit yargılama usulü" yönünden değerlendirme yapılması zorunluluğu "nedenleriyle bozulmasına karar verilmiştir.
2. Isparta 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 01.12.2023 tarihli ve 2023/563 Esas, 2023/955 Karar sayılı kararı ile; sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun (5237 sayılı Kanun) 86/2-3.c, 62/1, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri uyarınca 3.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, kamu görevlisine hakaret suçundan, 5271 sayılı Kanun'un 223/2-a maddesi uyarınca beraatine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz sebepleri özetle, kasten yaralama suçunun sabit olmadığına, haksız tahrike, hakaret suçundan verilen beraat kararı yönünden vekalet ücretine ilişkindir.
III. GEREKÇE
1.Sanık hakkında kamu görevlisine hakaret suçundan beraat kararı verilmiş olmakla birlikte, aynı dosya kapsamında kasten yaralama suçundan mahkumiyetine karar verilmiş olduğunun anlaşılması karşısında, sanık lehine vekalet ücretine hükmedilmemesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
2.Sanık hakkında kasten yaralama suçundan hüküm kurulurken 5237 sayılı Kanun'un 86/2. maddesindeki seçimlik cezalardan hapis cezası tercih edilmiş olmasına göre, bu cezanın aynı Kanun'un 50/2. maddesi uyarınca yeniden adli para cezasına çevrilemeyeceğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
3.Yargılama sürecindeki işlemlerin usul ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, kasten yaralama eyleminin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının belirlenmesinde isabetsizlik bulunmadığı, somut olayın gelişimi dikkate alındığında haksız tahrik hükümlerinin uygulanması için koşulların oluşmadığı anlaşıldığından, hükümlerde eleştiri nedeni dışında hukuka aykırılık bulunmamıştır.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Isparta 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 01.12.2023 tarihli ve 2023/563 Esas, 2023/955 Karar sayılı kararında sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden eleştiri nedeni dışında herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden, sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
30.04.2025 tarihinde karar verildi.