"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : İZMİR BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 1. HUKUK DAİRESİ
DAVA TÜRÜ : TAPU İPTALİ VE TESCİL, TESPİT
Taraflar arasındaki davadan dolayı İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesinden verilen 29/12/2020 tarihli ve 2019/1552 Esas, 2020/1029 Karar sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmiş olmakla, dosya tetkik olunarak gereği düşünüldü.
-KARAR-
Dava, 5737 sayılı Yasanın 17. maddesine dayalı tapu iptali ile vakfı adına tescil isteğine ilişkin iken, yargılama sırasında taşınmazın kamulaştırılması nedeniyle mülkiyetin tespiti isteğine dönüştürülmüştür.
İlk Derece Mahkemesince, kayıt malikinin sağ olduğunun tespit edilemediği, mirasçılarının da belirlenemediği, vakıf şerhi bulunan taşınmazın 5737 sayılı Yasanın 17. maddesi gereğince vakfı adına tescilinin gerektiği ancak taşınmazın kamulaştırılması sebebi ile davadaki isteğin tespit olarak değiştirildiği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilerek tespit hükmü kurulmuş; İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince, yerel mahkemece davanın kabulüne karar verilmesinin usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle davalı vekilinin istinaf başvurusu 6100 sayılı HMK’nın 353/1-b-1. maddesi uyarınca esastan reddedilmiştir.
Bilindiği üzere; 6100 sayılı HMK.'nın 362. maddesinde bölge adliye mahkemelerinin temyiz olunamayan kararları düzenlenmiş, 1/a bendinde de "miktar veya değeri kırk bin Türk lirasını (bu tutar dahil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar" hükmüne yer verilmiş, 2020 yılı itibarıyla HMK.'nın 362/1-a bendinde belirtilen 40.000.00 TL’lik kesinlik sınırı 72.070,00 TL olarak uygulanmaya başlanmıştır.
Somut olayda, dava değer gösterilmeksizin maktu harçla açılmış; İzmir 5. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2015/495 Esas, 2016/339 Karar sayılı, kamulaştırma bedelinin tespiti davasında 2504 ada 22 parsel sayılı taşınmazda ... oğlu ...’ya ait çekişme konusu payın kamulaştırma bedelinin 31.495,00 TL olarak tespitine karar verilmiş, karar 07.02.2017 tarihinde kesinleşmiş olmakla; anılan değerin 2020 yılı itibarıyla temyiz kesinlik sınırı olan 72.070,00 TL’nin altında kaldığı anlaşılmaktadır.
Öte yandan, temyiz kesinlik sınırı içinde kalması nedeniyle temyiz kabiliyeti bulunmayan kararlar hakkında 01.06.1990 tarihli ve 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da bir karar verilebileceği açıktır.
Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz kesinlik sınırı içinde kaldığı anlaşılan eldeki dava yönünden davalı vekilinin temyiz dilekçesinin değerden REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden tarafa geri verilmesine, 14/04/2022 tarihinde kesin olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.