"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
SAYISI : 2023/401 E., 2024/200 K.
KARAR : Kabul
Taraflar arasında iş kazasından tazminat istemi davası nedeniyle yapılan yargılama neticesinde Dairemizce Bölge Adliye Mahkemesi kararının ortadan kaldırılarak İlk Derece Mahkemesi kararının bozulmasına karar verilmiştir.
İlk Derece Mahkemesince Dairemizce verilen bozma kararına uyulması neticesinde davanın kabulüne dair karar verilmiştir. Kararın davacı ve davalı taraf vekilleri tarafından süresi içerisinde temyiz edildiği anlaşılmakla; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi ... tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
Miktar veya değeri kesinlik sınırını geçmeyen davalara ilişkin nihai kararlar, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362 nci maddesi uyarınca temyiz edilemez. Temyize konu edilen miktarın kesinlik sınırının altında kalması hâlinde anılan Kanun’un 366 ncı maddesi atfıyla aynı Kanun’un 352 nci maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi uyarınca temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekir.
Aynı zamanda Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nda kararın bozulması üzerine uygulanacak temyiz kesinlik sınırı noktasında 14.11.2024 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7531 sayılı Kanun'un 22 nci maddesi ile 6100 sayılı HMK'nın ek 1/3 üncü maddesi olarak getirilen düzenlemenin yürürlük tarihinin 7531 sayılı Kanun'un geçici 1/6 ncı maddesi gereği Yargıtayın bozma kararları üzerine bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren yeniden verilen kararlar hakkında uygulanacağı iş bu kararın ise anılan kanun yürürlüğünden önce verildiğinden uygulanmayacağı açıktır.
O halde (16.05.2024) karar tarihi itibariyle yürürlükte bulunan mevzuat hükümleri kapsamında, uygulanması gereken temyiz (kesinlik) sınırının HMK 362/1-a maddesinde işaret edilen miktar olarak değerlendirilmesi gerektiği açıktır.
Somut olayda; bozma üzerine İlk Derece Mahkemesince verilen tam kabul kararı kapsamında davacının reddolan istemi olmadığı gibi HMK'nın 361/2 nci maddesi kapsamında temyiz yoluna başvurmasında da hukuki yararı olmadığı, öte yandan davalı taraf aleyhine hükmedilen 30.000,00 TL'lik manevi tazminat miktarı gözetildiğinde, hüküm altına alınan miktarın da karar tarih itibariyle yürürlükte bulunan 378.290,00 TL'lik kesinlik sınırı altında kalması nedeniyle temyiz eden davalılar vekillerinin temyiz itirazlarının da miktardan reddine karar vermek gerekmiştir.
KARAR
Açıklanan sebeple;
1.Davacı ve davalı taraf vekillerinin temyiz dilekçelerinin miktardan REDDİNE,
2.Peşin alınan temyiz harçlarının istek hâlinde ilgililere iadesine,
3.Dosyanın İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine,
26.11.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.