Logo

11. Hukuk Dairesi2024/2887 E. 2025/2069 K.

Yapay Zeka Özeti

Uyuşmazlık: Davalıya ait tescilli tasarımın, davacıya ait daha önce tescilli tasarım karşısında yenilik ve ayırt edicilik şartlarını taşıyıp taşımadığı ve bu nedenle hükümsüzlüğüne karar verilip verilmeyeceği hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.

Gerekçe ve Sonuç: Davalı tasarımın, davacı tasarımına benzerliği nedeniyle yenilik ve ayırt edicilik şartlarını taşımadığı, ilk derece ve istinaf mahkemelerinde sunulan bilirkişi raporu ve diğer delillerle sabit görüldüğünden, davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar verilmiştir.

Karar Metni

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi

SAYISI : 2021/1867 Esas, 2024/74 Karar

KARAR : Esastan Ret

İLK DERECE MAHKEMESİ : Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi

SAYISI : 2021/76 E., 2021/347 K.

Bölge Adliye Mahkemesi kararı davalı tarafından temyiz edilmekle; temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:

KARAR

I. DAVA

Davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkilinin Türk Patent ve Marka Kurumu (TÜRKPATENT) nezdinde tescilli 2019/06285 numaralı tasarımı ile davalının müvekkilinin başvuru tarihinden sonra tescil ettirdiği tasarımın birebir aynı olduğunu, davalı tasarımının yenilik ve ayırt edicilik şartlarını taşımadığını ileri sürerek davalı adına tescilli 2020/05784 numaralı tescil belgesindeki 1 numaralı koltuk ve 2 numaralı berjer tasarımlarının ayrı ayrı hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep etmiştir.

II. CEVAP

Davalı vekili cevap dilekçesinde; davacının kendisi adına tescilli olduğunu iddia ettiği tasarımının daha önceden kamuya sunulduğunu, yeni ve ayırt edicilik şartlarını haiz olmadığını, müvekkilinin usulüne uygun tasarım tescil başvurusunun TÜRKPATENT tarafından araştırıldığını, yenilik kriterine uygun olduğunu, ilanına itiraz yapılmayarak tescil edildiğini savunarak davanın reddini istemiştir.

III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI

İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile davalı tasarımın genel görünüm özellikleriyle bilgilenmiş kullanıcı nezdinde itiraza mesnet ürünler ile benzer tasarımlar olduğu yanılgısına sebep olacak şekilde tasarlandığı; yenilik ve ayırt edici niteliğe sahip olmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm, davalı tarafça istinaf edilmiştir.

IV. İSTİNAF

Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile içerisinde tasarım konusunda uzman bilirkişilerin yer aldığı heyet tarafından düzenlenen denetime ve hüküm kurmaya elverişli bilirkişi raporuna göre, davalı adına tescilli 2020/05784-1 ve 2 numaralı tasarımların davacı tasarımları karşısında yeni ve ayırt edici olmadığı, davacının mesnet tasarımlarının yeni ve ayırt edici olup olmadığı hususunun ise eldeki davada incelenemeyeceği gerekçesiyle davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş, hüküm, davalı vekilince temyiz edilmiştir.

V. TEMYİZ

A. Dava ve Hukuki Nitelendirme

Dava, tasarım hükümsüzlüğü talebine ilişkindir.

B. Değerlendirme ve Gerekçe

Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığı anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (HMK) 353/1-b(1) hükmü uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.

VI. SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1 hükmü uyarınca ONANMASINA, aynı Kanun'un 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 24.03.2025 tarihinde kesin olarak oy birliğiyle karar verildi.