"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi
SAYISI : 2022/839 Esas, 2023/15 Karar
HÜKÜM : Davanın kısmen kabulü, karar verilmesine yer olmadığına
Taraflar arasında görülen davada mahkemece verilen kararı onayan Dairenin kararı aleyhinde davacı vekili ve davalı banka vekili tarafından karar düzeltme talebinde bulunulmuş olmakla, tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup görüşüldü:
KARAR
I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkilinin davalı banka nezdinde bulunan 100.000,00 USD ve 36.000,00 TL parasının davalı ... tarafından davacının duyduğu güven nedeniyle verdiği boş imzalı dekontlar kullanılmak suretiyle çekildiğini, davalı ...'ün, zaman zaman küçük kağıt parçaları üzerine davacının parasının miktarını ve tarihini yazıp verdiğini, davacı paranın dökümünü gösteren banka cüzdanını almak istediğinde davalı ...'ün müvekkiline çeşitli bahanelerle hesap cüzdanın dökümlerini vermediğini, bir süre sonra davacının ısrarları üzerine biri vadeli 50.000,00 USD diğeri vadesiz 50.000,00 USD üzerinde davacının adı olan banka cüzdanlarını verdiğini, Lara ... şubesinde davacının hesabında yapılan kontrol sonrasında 7 bin küsür USD döviz ve TL hesabında ise 19 Milyar TL para olduğunun, başkaca parasının olmadığının anlaşıldığını, davalılar hakkında Antalya Cumhuriyet Başsavcılığına suç duyurusunda bulunulduğunu ileri sürerek 101.249 USD'nin 01.12.2003 tarihinden itibaren, 20.000,00 TL mevduatın da 08.09.2003 tarihinden itibaren bankalarca uygulanan en yüksek mevduat faizi ile birlikte tahsilini, ayrıca 20.000,00 TL manevi tazminatın davalılardan müştereken ve müteselsilen tazminini talep etmiştir.
II. CEVAP
Davalılar vekilleri cevap dilekçesinde; davacının ... Antalya şubesindeki 100.000,00 USD bulunan hesabını önce euroya (86.690,00) çevirdiğini ve daha sonra da bu parasını 26.08.2003 tarihinde 40.000,00 euro ve 01.09.2003 tarihinde 46.690,00 euro olmak üzere tamamen çekerek hesabını kapattığını savunarak davanın reddini istemişlerdir.
III. MAHKEME KARARI
Mahkemece bozma ilamına uyularak toplanacak delil bulunmadığından 01.12.2003 tarihindeki Merkez Bankası efektif satış kuruna göre 1 USD=1.454169 TL olmakla, bu kur üzerinden yapılan hesaplama ile 94.605,62 USD'nin karşılığının 137.572,56 TL olduğu ve bozma ilamı doğrultusunda davalı ... A.Ş. aleyhine açılan davanın kısmen kabulü ile (diğer davalı hakkında verilen hükümle tahsilde tekerrür olmamak kaydıyla) 137.572,56 TL'nin 18.02.2004 tarihinden itibaren bankalarca uygulanan en yüksek mevduat faizi ile davalı bankadan alınarak davacıya verilmesine, davalı ... hakkında 11.05.2018 tarih, 2018/31 E., 2018/372 K. sayılı karar kesinleşmiş olmakla bu davalı hakkında yeniden hüküm kurulmasına yer olmadığına karar verilmiş, hüküm davacı vekili ve davalı banka vekilince temyiz edilmiş, Dairemizin 07.02.2024 tarihli, 2023/2444 E. 2024/843 K. sayılı kararı ile onanmasına karar verilmiş, Dairemiz ilamına karşı davacı vekili ile davalı vekilince karar düzeltme yoluna başvurulmuştur.
IV. KARAR DÜZELTME İNCELEMESİ
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Dava, davacının davalı banka nezdindeki hesabındaki parasının diğer davalı banka çalışanının usulsüz işlemleri ile çekildiği iddiasına dayalı maddi ve manevi tazminat istemlerine ilişkindir.
2. İlgili Hukuk
1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun ( 1086 sayılı Kanun) 440 ıncı ve 442 nci maddeleri.
3. Değerlendirme
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekili ile davalı vekilinin 1086 sayılı Kanun’un 440 ıncı maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme istemlerinin reddi gerekir.
V. SONUÇ: Davacı vekili ile davalı vekilinin karar düzeltme istemlerinin 1086 sayılı Kanun'un 442 nci maddesi gereğince REDDİNE, alınması gereken karar düzeltme harçları peşin ödenmiş olduğundan yeniden alınmasına yer olmadığına, 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen 1086 sayılı Kanun'un 442 nci maddesinin üçüncü fıkrası uyarınca takdiren 2.505,00 TL para cezasının karar düzeltme isteyenlerden ayrı ayrı alınarak Hazine'ye gelir kaydedilmesine, 24.10.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.