"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2021/122 E., 2021/548 K.
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Bozma
Karar tarihinde ceza infaz kurumunda başka bir suçtan hükümlü olarak bulunan sanığın yokluğunda verilen kararın, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 35/3. maddesindeki "İlgili taraf serbest olmayan bir kişi veya tutuklu ise tebliğ edilen karar, kendisine okunup anlatılır." şeklindeki düzenlemeye uygun şekilde tebliğ edilmesi gerektiği halde, kararın sanığa tebliğ edilmediği ve yine kararda başka suçtan ceza infaz kurumunda olması nedeniyle 5271 sayılı Kanun’un 263/1. maddesi fıkrası uyarınca bulunduğu ceza infaz kurumu veya tutukevi müdürüne beyanda bulunmak suretiyle ya da dilekçe vererek kanun yoluna başvurabileceğinin açıklanmaması suretiyle yanılgıya sebebiyet verildiği anlaşılmakla sanığın öğrenme üzerine temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek inceleme yapılmıştır.
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Kanun’un 260. maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. İstanbul 9. Asliye Ceza Mahkemesinin, 16.03.2016 tarihli ve 2015/618 Esas, 2016/105 Karar sayılı kararının sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay (Birleşen) 3. Ceza Dairesinin, 13.01.2021 tarihli ve 2020/17024 Esas, 2021/990 Karar sayılı kararıyla hüküm fıkraları arasında çelişki yaratılarak takdîri indirim hükümlerinin uygulanmaması nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
2. İstanbul 9. Asliye Ceza Mahkemesinin, 24.11.2021 tarihli ve 2021/122 Esas, 2021/548 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 86/1, 86/3-e, 87/3, 62 ve 53. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz sebepleri özetle; savunma hakkının kısıtlandığına ve vesaireye ilişkindir.
III. GEREKÇE
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun, 15.11.2018 tarihli ve 2018/17-339 Esas, 2018/536 Karar sayılı kararında belirtildiği üzere, hüküm tarihinde Kırklareli E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka suçtan hükümlü olarak bulunan ve duruşmalardan bağışık tutulma talebi de bulunmayan sanığın bizzat veya Sesli ve Görüntülü Bilişim Sistemi (SEGBİS) sistemi aracılığıyla duruşmada hazır edilmeksizin hakkında mahkûmiyet hükmü kurulması suretiyle, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin Ludi/İsviçre, B. No: 12433/86, 15.06.1992, §§ 49-50; Artico/İtalya, B. No: 6694/74, 13.05.1980 § 33; Sejdovic/İtalya, B. No: 56581/00, 01.03.2006 § 81 kararlarında belirtildiği üzere savunma hakkı kısıtlanarak Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesine, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine ve 5271 sayılı Kanun'un 196. maddesine aykırı davranılması, hukuka aykırı bulunmuştur.
IV. KARAR
Başkaca yönleri incelenmeyen İstanbul 9. Asliye Ceza Mahkemesinin, 24.11.2021 tarihli ve 2021/122 Esas, 2021/548 Karar sayılı kararının, gerekçe bölümünde açıklandığı üzere savunma hakkının kısıtlanması nedeniyle, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
25.04.2024 tarihinde karar verildi.